۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رسالة حول مسألة رؤية الهلال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آوري' به 'آوری'
جز (جایگزینی متن - 'رساله حول مسأله رویه الهلال' به 'رسالة حول مسألة رؤية الهلال') |
جز (جایگزینی متن - 'آوري' به 'آوری') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =604 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =604 | ||
| کتابخوان همراه نور =00187 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
براى آشنايى اجمالى با محتواى رساله و شيوه كار مؤلف، بخش‌هايى از آن را | براى آشنايى اجمالى با محتواى رساله و شيوه كار مؤلف، بخش‌هايى از آن را مى‌آوریم: نگارنده، نخست، عين فتواى مشهور [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله سيد ابوالقاسم خويى]] را همراه با ادله آن نقل كرده كه خلاصه آن چنين است: «ظاهرا رؤيت هلال، در يكى از بلاد، براى همه بلاد ديگر كافى است مطلقا، چون اولا پيدايش ماه‌هاى قمرى بر اساس وضعيتى است كه ماه، در حركت طبیعیى خود نسبت به خورشيد مى‌يابد و در نهايت، اين حركت، به حالت محاق درمى‌آيد كه در هيچ‌يك از بلاد، قابل رؤيت نيست و وقتى ازاين حالت بيرون آمد و امكان رؤيت آن پيدا شد، يك ماه قمرى پايان مى‌يابد و ماه قمرى ديگر آغاز مى‌شود و معلوم است كه بيرون آمدن ماه از وضعيت مزبور، آغاز ماه قمرى جديد براى همه بلاد است، نه براى برخى؛ گر چه در بعضى از جاها ديده شود و در برخى، خير كه اين، به خاطر وجود موانع است و ربطى به عدم خروج آن از محاق ندارد... | ||
ثانيا نصوصى دال بر فتواى مزبور وجود دارد، از جمله، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، در مورد شخصى كه بيست و نه روز، روزه گرفته است، مى‌فرمايد: اگر بينه عادلى وجود دارد مبنى بر اينكه در شهرى، مردم، بر اساس ديدن ماه، سى روز، روزه گرفته‌اند، وى يك روز را قضا مى‌كند. اطلاق اين روايت، دال بر اين است كه وقتى در شهرى، ماه، سى روزه بود، در بقيه شهرها نيز همين گونه است؛ خواه افقشان يكى باشد خواه خير...». | ثانيا نصوصى دال بر فتواى مزبور وجود دارد، از جمله، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، در مورد شخصى كه بيست و نه روز، روزه گرفته است، مى‌فرمايد: اگر بينه عادلى وجود دارد مبنى بر اينكه در شهرى، مردم، بر اساس ديدن ماه، سى روز، روزه گرفته‌اند، وى يك روز را قضا مى‌كند. اطلاق اين روايت، دال بر اين است كه وقتى در شهرى، ماه، سى روزه بود، در بقيه شهرها نيز همين گونه است؛ خواه افقشان يكى باشد خواه خير...». | ||