۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مسند ابن الجعد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''مسند ابن الجعد''' مشتمل بر روایات ابوالحسن علی بن جعد بن عبید جوهری (متوفی 230ق) است که توسط شاگردش عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوی (214- 317ق) گردآوری شده است. عبد المهدی بن عبدالقادر بن | '''مسند ابن الجعد''' مشتمل بر روایات [[علی بن جعد|ابوالحسن علی بن جعد بن عبید جوهری]] (متوفی 230ق) است که توسط شاگردش عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوی (214- 317ق) گردآوری شده است. [[عبدالهادی، عبدالمهدی عبدالقادر|عبد المهدی بن عبدالقادر بن عبدالهادی]]، تحقیق در این اثر را برای پایاننامه دکترای خود انتخاب و پس از دفاع منتشر کرده است. از این کتاب با نامهای «حديث علی بن الجعد» یا «حديث الجعديات» یا «الأجزاء الجعديات» و یا «الجعديات» نیز یاد شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
باب دوم در رابطه با مسند ابن جعد است که در سه فصل مطرح شده است. در فصل اول شرححال عبدالله بن محمد بغوی شاگرد ابن جعد و مشایخ و شاگردان و آثار علمی او ذکر شده است. سپس دیدگاه علمای رجال در ثقه و صحیح الحدیث بودن او مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | باب دوم در رابطه با مسند ابن جعد است که در سه فصل مطرح شده است. در فصل اول شرححال عبدالله بن محمد بغوی شاگرد ابن جعد و مشایخ و شاگردان و آثار علمی او ذکر شده است. سپس دیدگاه علمای رجال در ثقه و صحیح الحدیث بودن او مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | ||
در فصل دوم این باب به مسند ابن جعد و اینکه بغوی این نام را برای کتاب انتخاب کرده اشاره شده است. در حقیقت نام کتاب علی بن جعد به او باز نمی‌گردد؛ چراکه او این کتاب را تألیف نکرد و بالطبع نامش نیز از او نیست. شاگردش ابوالقاسم بغوی این کتاب را از آنچه از ابن جعد و دیگران روایت کرد گردآوری نمود. بغوی پسازآنکه کتاب را جمع کرد نامش را «حدیث علی بن الجعد الجوهری» گذاشت. این نام بر جلد هر جزء از اجزای کتاب نوشته شده: «الجزء... من حدیث علی بن الجعد» و همچنین در انتهای کتاب نوشته است: «آخر حدیث علی بن الجعد الجوهری». این دلیل قطعی است بر اینکه بغوی نام «حدیث ابن الجعد» را بر کتاب گذاشته است. اینکه اکنون اسم دیگری بر کتاب گذاشته شد تنها برای رعایت اختصار یا کامل بودن در اسم ابن الجعد است<ref>ر.ک: همان، ص199</ref>. | در فصل دوم این باب به مسند ابن جعد و اینکه بغوی این نام را برای کتاب انتخاب کرده اشاره شده است. در حقیقت نام کتاب [[علی بن جعد]] به او باز نمی‌گردد؛ چراکه او این کتاب را تألیف نکرد و بالطبع نامش نیز از او نیست. شاگردش ابوالقاسم بغوی این کتاب را از آنچه از ابن جعد و دیگران روایت کرد گردآوری نمود. بغوی پسازآنکه کتاب را جمع کرد نامش را «حدیث علی بن الجعد الجوهری» گذاشت. این نام بر جلد هر جزء از اجزای کتاب نوشته شده: «الجزء... من حدیث علی بن الجعد» و همچنین در انتهای کتاب نوشته است: «آخر حدیث علی بن الجعد الجوهری». این دلیل قطعی است بر اینکه بغوی نام «حدیث ابن الجعد» را بر کتاب گذاشته است. اینکه اکنون اسم دیگری بر کتاب گذاشته شد تنها برای رعایت اختصار یا کامل بودن در اسم ابن الجعد است<ref>ر.ک: همان، ص199</ref>. | ||
تعداد مشایخ ابن جعد که بغوی احادیثش را از آنها در مسند گردآورده شصت تن هستند که با تحقیق در آن معلوم می‌شود که بیشتر احادیث مسند از ثقات روایت شده است. قریب به نصف مسند (از شماره 60 تا 1809) از شعبة بن حجاج که در روایت بسیار سختگیر است نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص211</ref>. شعبة بن حجاج در برخورد با پدیده تدلیس و مدلسان سختگیری و شدت عمل زیادی بکار برد. در منابع مختلف عبارات شدیداللحنی به نقل از وی در مخالفت با تدلیس وارد شده است. بهطور مثال وی تدلیس را «برادر کذب» یا «بدتر از زنا» می‌داند. علاوه بر این، در برخی از گزارشات رویکرد نقادانه و برخوردهای عملی وی با مدلسان گزارش شده است. از جمله آنها، دو گزارشی است که در آن شعبه با نگاهی انتقادی به احادیث قتاده نگریسته است. شعبه با دقت در الفاظ تحملی که قتاده به هنگام نقل حدیث بکار برده است، روایات مدلس وی را از بقیه روایاتش تشخیص داده است<ref>ر.ک: لطفی، سید مهدی؛ معارف، مجید؛ ص69</ref>. | تعداد مشایخ [[علی بن جعد|ابن جعد]] که بغوی احادیثش را از آنها در مسند گردآورده شصت تن هستند که با تحقیق در آن معلوم می‌شود که بیشتر احادیث مسند از ثقات روایت شده است. قریب به نصف مسند (از شماره 60 تا 1809) از شعبة بن حجاج که در روایت بسیار سختگیر است نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص211</ref>. شعبة بن حجاج در برخورد با پدیده تدلیس و مدلسان سختگیری و شدت عمل زیادی بکار برد. در منابع مختلف عبارات شدیداللحنی به نقل از وی در مخالفت با تدلیس وارد شده است. بهطور مثال وی تدلیس را «برادر کذب» یا «بدتر از زنا» می‌داند. علاوه بر این، در برخی از گزارشات رویکرد نقادانه و برخوردهای عملی وی با مدلسان گزارش شده است. از جمله آنها، دو گزارشی است که در آن شعبه با نگاهی انتقادی به احادیث قتاده نگریسته است. شعبه با دقت در الفاظ تحملی که قتاده به هنگام نقل حدیث بکار برده است، روایات مدلس وی را از بقیه روایاتش تشخیص داده است<ref>ر.ک: لطفی، سید مهدی؛ معارف، مجید؛ ص69</ref>. | ||
مسند ابن جعد مشتمل بر احادیث مرفوعه و فتاوی صحابه و تابعین و اخبار گروهی از روات و سیره آنهاست. البته احادیث مرفوعه ویژگی غالب بر آن است و احادیثی در این کتاب ذکر شده که در دیگر کتبی اهل سنت نیامده است. همچنین به اعتقاد محقق کتاب حدیث موضوع و ساختگی در این مسند وارد نشده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص212</ref>. | مسند [[علی بن جعد|ابن جعد]] مشتمل بر احادیث مرفوعه و فتاوی صحابه و تابعین و اخبار گروهی از روات و سیره آنهاست. البته احادیث مرفوعه ویژگی غالب بر آن است و احادیثی در این کتاب ذکر شده که در دیگر کتبی اهل سنت نیامده است. همچنین به اعتقاد محقق کتاب حدیث موضوع و ساختگی در این مسند وارد نشده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص212</ref>. | ||
در فصل سوم به چگونگی تحقیق کتاب با تبیین قواعد تحقیق در دو مکتب قرآن و سنت نبوی اشاره شده است. سپس نسخی که در تحقیق مسند ابن جعد مورداستفاده قرار گرفته معرفی شده است<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | در فصل سوم به چگونگی تحقیق کتاب با تبیین قواعد تحقیق در دو مکتب قرآن و سنت نبوی اشاره شده است. سپس نسخی که در تحقیق مسند ابن جعد مورداستفاده قرار گرفته معرفی شده است<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | ||