فخری، ماجد: تفاوت میان نسخه‌ها

==برخی نظریات و ارزیابی‎ها درباره شخصیت‎ها==

در قرن نوزدهم میلادی، در حین ارتباط و مواجهه میان اسلام و تمدن غربی، حرکتی تجددگرا شروع به شکل گرفتن کرد که بهترین نماینده آن سید احمدخان بهادری (متوفای ۱۸۹۸) است. او در دهلی به دنیا آمد، تحصیلات سنتی کرد و به‎ویژه تحت تأثیر مشابهت میان مسیحیت و اسلام قرار گرفت. به عقیده او، این مشابهت بدین سبب است که هر دوی آنها بر پایه «اخلاق طبیعی» بنیاد شده‌اند که مؤلفه‎های فوق طبیعی را می‌توان از آن حذف کرد. احمدخان به چاپ تفسیری اردو بر قرآن مبادرت ورزید که تماماً بر پایه اصطلاحات و مفاهیم «طبیعت‎گرایانه» قرار داشت. مهم‎ترین جانشین احمدخان در هند، سید امیرعلی (متوفای ۱۹۲۸) بود. به گمان امیرعلی، روح اسلام قابل تحویل و فروکاستن به آن معیارها یا اندیشه‎هایی است که «هسته لیبرالیسم وعقل‎گرایی را تشکیل می‌دهند».

ماجد فخری معتقد است که امیرعلی مانند بسیاری دیگر از مدافعه‎گران اسلام استدلال می‌کرد که مسیحیت غرب و علم غربی، پایه و اساسی محکم در آموزش اسلامی دارند و اینکه به‎رغم ناملایمات زمان و بداقبالی‎ها، اسلام همچنان «دین کردار نیک، اندیشه نیک و گفتار نیک است که بر محبت الهی، شفقت بر همگان و تساوی آدمیان در نزد پروردگار بنا شده است.» امیرعلی بر آن بود که در واقع اسلام با تمایل به پیشرفت سازگار است و عامل پویایی تمدن است. ارزیابی ماجد فخری درباره امیرعلی آن است که تصویری که او - ‎به‎رغم دانش تاریخی‌اش - ‎از اسلام به دست می‌دهد اساساً رمانتیک و تا حدودی دور از واقعیت است<ref>ر.ک: آفتاب آنلاین</ref>.