۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الطبيعة (أرسطوطاليس): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ا' به 'ی‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌پ' به 'ی‌پ') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ا' به 'ی‌ا') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
«سماع طبیعی»، اصلی ترین کتاب [[ارسطو]] در طبیعیات است. وجه نامگذاری آن، این است که او این دروس را بهصورت درسگفتار بر شاگردانش ارائه می‌کرده است. درباره اینکه [[ارسطو]] این درسگفتارها را در کجا برای شاگردانش ارائه کرده است، سه احتمال وجود دارد: در آتن و زمانی که عضوی از اعضای آکادمی افلاطون بود؛ در آتن، پس از بازگشت از آسیای صغیر و پس از وفات افلاطون در آسوس. عبدالرحمن بدوی، احتمال سوم را به دلیل اقامت کوتاهمدت ارسطو در آسوس بعید می‌داند و به علت ذکر شهرهایی که نزدیک به آتن هستند، القای این دروس را در آتن تقویت می‌کند. وی درباره زمان القای این مباحث، قول «ژیرکه» را مبنی ارائه این مباحث در 335 قبل از میلاد ذکر می‌کند و رد «یِگِر» بر او را هم ذکر می‌کند. یگر می‌گوید> ژیرکه، میان «سماع طبیعی» و «خطابه» خلط کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/1 ر.ک: مقدمه کتاب، ص1-2]</ref>. | «سماع طبیعی»، اصلی ترین کتاب [[ارسطو]] در طبیعیات است. وجه نامگذاری آن، این است که او این دروس را بهصورت درسگفتار بر شاگردانش ارائه می‌کرده است. درباره اینکه [[ارسطو]] این درسگفتارها را در کجا برای شاگردانش ارائه کرده است، سه احتمال وجود دارد: در آتن و زمانی که عضوی از اعضای آکادمی افلاطون بود؛ در آتن، پس از بازگشت از آسیای صغیر و پس از وفات افلاطون در آسوس. عبدالرحمن بدوی، احتمال سوم را به دلیل اقامت کوتاهمدت ارسطو در آسوس بعید می‌داند و به علت ذکر شهرهایی که نزدیک به آتن هستند، القای این دروس را در آتن تقویت می‌کند. وی درباره زمان القای این مباحث، قول «ژیرکه» را مبنی ارائه این مباحث در 335 قبل از میلاد ذکر می‌کند و رد «یِگِر» بر او را هم ذکر می‌کند. یگر می‌گوید> ژیرکه، میان «سماع طبیعی» و «خطابه» خلط کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/1 ر.ک: مقدمه کتاب، ص1-2]</ref>. | ||
وی مؤیدات یگری بر ارائه | وی مؤیدات یگری بر ارائه فی‌الجمله این مقالات در دوره اول (زمانی که [[ارسطو]] شاگرد آکادمی بود) را ذکر کرده و آن را تأیید می‌کند و سپس بهتفصیل و بهصورت مجزا به ارائه ادله ایراد هریک از این درسگفتارها در زمان خاص خودش می‌پردازد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/2 ر.ک: همان، ص2-8]</ref>. | ||
وی مینویسد: این کتاب، بهجز مقاله هشتم، آن در اواخر حضور [[ارسطو]] در آکادمی، یعنی حدود 348 قبل از میلاد (که با فوت افلاطون ارسطو آنجا را ترک کرد)، نوشته شده است و مقاله هشتم آن به دوره اخیر اقامت [[ارسطو]] در آتن بهعنوان رئیس مدرسه لوقیون، برمی‌گردد که از 334 قبل از میلاد تا 323 طول کشید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/6 ر.ک: همان، ص6]</ref>. | وی مینویسد: این کتاب، بهجز مقاله هشتم، آن در اواخر حضور [[ارسطو]] در آکادمی، یعنی حدود 348 قبل از میلاد (که با فوت افلاطون ارسطو آنجا را ترک کرد)، نوشته شده است و مقاله هشتم آن به دوره اخیر اقامت [[ارسطو]] در آتن بهعنوان رئیس مدرسه لوقیون، برمی‌گردد که از 334 قبل از میلاد تا 323 طول کشید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/6 ر.ک: همان، ص6]</ref>. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
بدوی، نام ده نفر از شارحانی را که شروح این کتاب به آنها منسوب است، ذکر می‌کند، ولی سپس مینویسد: شارحانی که در این شروح (شروح مطرحشده در کتاب) باهم مشترکند، ابوعلی حسن بن سمح، یحیی بن عدی، ابوبشر متی بن یونس قنائی و ابوالفرج هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/19 ر.ک: همان، ص19-20]</ref>. | بدوی، نام ده نفر از شارحانی را که شروح این کتاب به آنها منسوب است، ذکر می‌کند، ولی سپس مینویسد: شارحانی که در این شروح (شروح مطرحشده در کتاب) باهم مشترکند، ابوعلی حسن بن سمح، یحیی بن عدی، ابوبشر متی بن یونس قنائی و ابوالفرج هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/19 ر.ک: همان، ص19-20]</ref>. | ||
ابوعلی، حسن بن سمح، عالم منطقی عراقی است که شرحهای زیادی بر کتاب [[ارسطو]] دارد. بدوی عباراتی از قفطی و ابن | ابوعلی، حسن بن سمح، عالم منطقی عراقی است که شرحهای زیادی بر کتاب [[ارسطو]] دارد. بدوی عباراتی از قفطی و ابن ابی‌اصیبعه را در مدح ابن سمح ذکر می‌کند و مینویسد: واضح است که منظور قفطی از یکی از شروح کثیری که ابن سمح بر ارسطو نوشته، شرح وی بر «سماع طبیعی» اوست و این شرح و دیگر شروح آن بر جویندگان حکمت اثر داشته است و مشهور بوده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/20 ر.ک: همان، ص20-21]</ref>. | ||
یحیی بن عدی هم از دیگر شارحان منطقی این کتاب است. قفطی، تفسیر فصلی از مقاله هشتم سماع طبیعی [[ارسطو]] و مقاله‌ای درباره اینکه موجود غیر متناهی وجود ندارد (نه بهلحاظ عددی و نه بهلحاظ بزرگی) را به وی نسبت می‌دهد. بدوی، احتمال اشتاین اشنایدر درباره اینکه شاید منظور از یحیی در این عبارت یحیای نحوی اسکندرانی باشد را نقل و رد می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/21 ر.ک: همان، ص21-22]</ref>. | یحیی بن عدی هم از دیگر شارحان منطقی این کتاب است. قفطی، تفسیر فصلی از مقاله هشتم سماع طبیعی [[ارسطو]] و مقاله‌ای درباره اینکه موجود غیر متناهی وجود ندارد (نه بهلحاظ عددی و نه بهلحاظ بزرگی) را به وی نسبت می‌دهد. بدوی، احتمال اشتاین اشنایدر درباره اینکه شاید منظور از یحیی در این عبارت یحیای نحوی اسکندرانی باشد را نقل و رد می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16447/2/21 ر.ک: همان، ص21-22]</ref>. | ||