۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
إرشاد البشر في شرح الباب الحادي عشر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
این شرح، یکی از 22 شرحی است که علمای اسلام بر «[[الباب الحادي عشر]]» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] نوشته‌اند. البته از میان این شروح، شرح [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] سیوری بر این کتاب با نام «النافع يوم الحشر» متداول است و به چاپ رسیده و شرح حاضر، یعنی «إرشاد البشر...» از شروحی است که با تمام فوایدش برای جستجوگران علم کلام، به فراموشی سپرده شده بوده و ازاینرو شیخ بلادی در کتاب انوار خویش یادآور می‌شود که: [[آل عبدالجبار بحراني، سليمان بن احمد|سلیمان بن احمد بن الحسین آل عبدالجبار]]، کتابی در شرح «[[الـباب الحادي عشر|الباب الحادي عشر]]» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در معاف خمسه دارد که شرحی است نیکو و مبسوط<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص13</ref>. | این شرح، یکی از 22 شرحی است که علمای اسلام بر «[[الباب الحادي عشر]]» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] نوشته‌اند. البته از میان این شروح، شرح [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] سیوری بر این کتاب با نام «النافع يوم الحشر» متداول است و به چاپ رسیده و شرح حاضر، یعنی «إرشاد البشر...» از شروحی است که با تمام فوایدش برای جستجوگران علم کلام، به فراموشی سپرده شده بوده و ازاینرو شیخ بلادی در کتاب انوار خویش یادآور می‌شود که: [[آل عبدالجبار بحراني، سليمان بن احمد|سلیمان بن احمد بن الحسین آل عبدالجبار]]، کتابی در شرح «[[الـباب الحادي عشر|الباب الحادي عشر]]» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در معاف خمسه دارد که شرحی است نیکو و مبسوط<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص13</ref>. | ||
این شرح دارای ویژگیهایی است که از مهمترین آنها موارد ذیل را | این شرح دارای ویژگیهایی است که از مهمترین آنها موارد ذیل را می‌توان برشمرد: | ||
# سادگی و وضوح عبارات که از بارزترین ویژگیهای آن است؛ نویسنده در نوشتن این اثر از حالت اطناب مملّ و اختصار مخلّ دوری کرده و شرح را به شکل منسجم با طبیعت عبارت در اصل متن علامه حلی نگاشته است. | # سادگی و وضوح عبارات که از بارزترین ویژگیهای آن است؛ نویسنده در نوشتن این اثر از حالت اطناب مملّ و اختصار مخلّ دوری کرده و شرح را به شکل منسجم با طبیعت عبارت در اصل متن علامه حلی نگاشته است. | ||
# نویسنده، بهقدر امکانش سعی کرده متعرض آرای بعضی از علما و محققان بزرگ این فن در مسائلی که محل اختلاف است، گردد و سپس آنچه از نظر خودش حق و صحیح است را بیان نماید. | # نویسنده، بهقدر امکانش سعی کرده متعرض آرای بعضی از علما و محققان بزرگ این فن در مسائلی که محل اختلاف است، گردد و سپس آنچه از نظر خودش حق و صحیح است را بیان نماید. | ||
# ارائه مبانی و نظرات دیگر مکاتب کلامی مانند اشاعره و معتزله و... و همچنین آرای حکما و فیلسوفان که این امر باعث می‌شود پژوهش حاضر با ارائه مکاتب متعدد، عمیقتر و اثرگذارتر شود. | # ارائه مبانی و نظرات دیگر مکاتب کلامی مانند اشاعره و معتزله و... و همچنین آرای حکما و فیلسوفان که این امر باعث می‌شود پژوهش حاضر با ارائه مکاتب متعدد، عمیقتر و اثرگذارتر شود. | ||
# استشهاد به آیات کریمه و روایات شریفه در میان ارائه مباحث؛ این امر بحث را از حالت محض عقلانی خارج می‌کند و برای نمونه | # استشهاد به آیات کریمه و روایات شریفه در میان ارائه مباحث؛ این امر بحث را از حالت محض عقلانی خارج می‌کند و برای نمونه می‌توان به مباحثی که در فصل امامت کتاب مطرح شده است، اشاره کرد. | ||
# نظم در ارائه مباحث شرح و دوری از تشویش و تعقید، با قرار دادن عناوین فرعی در مقدمه و هفت فصل در محتوای مطالب کتاب و بحث از مسائل مربوط به هر عنوان با مسائلی که با عبارت متن علامه حلی منسجم باشد و دربردارنده مسائل مربوط به آن مباحث باشد. | # نظم در ارائه مباحث شرح و دوری از تشویش و تعقید، با قرار دادن عناوین فرعی در مقدمه و هفت فصل در محتوای مطالب کتاب و بحث از مسائل مربوط به هر عنوان با مسائلی که با عبارت متن علامه حلی منسجم باشد و دربردارنده مسائل مربوط به آن مباحث باشد. | ||
# نویسنده شرحش را در هماهنگی با عبارت متن در یک مقدمه و هفت فصل نگاشته است؛ او در مقدمه از وجوب شناخت اصول دین، در فصل اول از اثبات واجب الوجود، در فصل دوم از صفات ثبوتیه، در فصل سوم از صفات سلبیه، در فصل چهارم از عدل، در فصل پنجم از نبوت، در فصل ششم از امامت و در فصل هفتم از معاد بحث کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref>. | # نویسنده شرحش را در هماهنگی با عبارت متن در یک مقدمه و هفت فصل نگاشته است؛ او در مقدمه از وجوب شناخت اصول دین، در فصل اول از اثبات واجب الوجود، در فصل دوم از صفات ثبوتیه، در فصل سوم از صفات سلبیه، در فصل چهارم از عدل، در فصل پنجم از نبوت، در فصل ششم از امامت و در فصل هفتم از معاد بحث کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref>. | ||