الجامع في الأدوية المفردة: تفاوت میان نسخه‌ها

با این روش، دستیابی به نام داروی مورد نظر برای خواننده آسان می‌شود. نویسنده در چینش واژگان کتاب، تنها حروف اول و دوم را مد نظر قرار داده است و ترتیبی در حروف دیگر دیده نمی‌شود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61252/50 ر.ک: کیانی، حسین؛ زارع، منیژه، 1393، ص50]</ref>.

ب)- معرفی واژگانی دارو:

ج)- شرح محل رویش گیاه:  

د)- بیان طبیعت گیاه:

ابن بیطار برای بیان طبع حاکم بر گیاه، غالباً ً از جملات اسمیه کوتاه استفاده می‌کند. وی برای بیان گرمی، سردی، خشکی و تری گیاه، گاهی به بیان درجه دقیق آن می‌پردازد. نوع خبر نیز در اینگونه جمله‌ها، معمولاً مفرد و یا شبه جمله (جار و

ه)- توصیف دقیق شکل گیاه:

یکی از ویژگیهای بارز کتاب، توصیف‌های دقیق و جزئی است. این مسئله باعث ایجاد برخی از موارد سبکی خاص شده است، از جمله:

# کاربرد حرف عطف «و» در سطح وسیع: نویسنده برای روشن شدن مطلب، توضیحات زیادی را ارائه داده و بیشتر جملات خود را با حرف عطف «و» به هم پیوند می‌دهد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61252/52 ر.ک: همان]</ref>.

# استفاده از خبر مقدم «له»: کاربرد «له» در زبان عربی یکی از شیوه‌های رایج برای بیان گونههایی از تقسیم‌بندی میباشد. در این کتاب نویسنده در سطح وسیعی از «له» برای بیان شرح و توصیف جزءبه‌جزء گیاه از قبیل برگ و میوه و دانه و ریشه و ساقه و... استفاده می‌کند. این کاربرد به‌گونه‌ای است که خواننده میتواند برای فهم قسمتهای گوناگون قبل از هر «له» در ذهن خود علامتی به معنای اتمام گذاشته و با این روش به تقسیمبندی نویسنده دست یابد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61252/53 ر.ک: همان، ص53]</ref>.

# میزان مصرفی دارو: در این قسمت نویسنده به‌صورت دقیق ذکر می‌کند که هر دارو باید تا چند روز و هر روز به چه میزان مصرف شود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61252/57 همان، ص57]</ref>.

ط)- بیان اشتباه دیگران و رد آنها:

ی)- نقل قولها:

نقل قولها در کتاب ابن بیطار بسیار فراوان است. نویسنده کتاب «تقویم تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی» چنین بیان میدارد که: «یکی از فواید این کتاب معرفی تألیفاتی است که [[ابن بیطار، عبدالله بن احمد|ابن بیطار]] مطالبی از آنها نقل کرده است؛ مثلاًآثار شریف ادریسی، ماسرجویه، مسیح (عیسی) بن حکم، ابن ماسه، اسحاق بن عمران و حامد بن سمجون که گویا اصل آن‌ها از بین رفته است. از حدود ۱۵۰ مؤلفی که [[ابن بیطار، عبدالله بن احمد|ابن بیطار]] نام برده، کمابیش بیست تن یونانی و بقیه عرب، عرب - اسپانیایی، ایرانی، سریانی، کلدانی، هندی و جز آن هستند. تأمل در این نقل قولها نشان می‌دهد [[ابن بیطار، عبدالله بن احمد|ابن بیطار]] درعین‌حال که با دقتی بالا سعی در رعایت امانت داشته و تمام مطالبی که از دیگران است را با ذکر منبع بیان می‌کند، بااینحال تمام نقلها غیر مستقیم است؛ زیرا سبک کلی حاکم بر کتاب در نقل قولها نیز ثابت است و تغییر نمی‌کند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61252/57 همان]</ref>.