کامل، تاریخ بزرگ اسلام و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

مترجم، کار خود را با مجلد دوم آغاز نموده است و خود در این‎باره می‎گوید: مجلد اول این کتاب حاوی قسمتی از تاریخ ایران است و به عقیده مورخین یا مردم قرون قبل شارح تاریخ عالم است از اول خلقت و ظهور آدم، ولی چون مملو از خرافات است و اغلب از تورات، افسانه‎های تاریخی پادشاهان ایران نقل شده و ایرانیان را از ترجمه و نقل آن بی‌نیاز می‎دانیم... از مجلد دوم شروع نمودیم..<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ج2، ص8-9</ref>.

ایشان دلیل این نوع ترجمه (تحت‎اللفظی) را حفظ امانت می‎داند، سپس می‎گوید: در برخی موارد همچون رعایت ادب دینی مطالبی را میان دو هلال، به ترجمه اضافه نموده است؛ مثلاً در عربی «هو» آمده که ترجمه آن «او» است؛ حال اگر مقصود پیغمبر اکرم(ص) باشد، ناگزیر عین کلمه را تحت‎اللفظی ترجمه و نقل می‎کنیم، ولی چون در فارسی مخالف ادب دینی و منافی شأن آن بزرگوار است، میان دو هلال، «حضرت او» قید می‌شود؛ وگرنه برای رعایت بلاغت و احتراز از تطویل به همان «او» اکتفا می‌شود. در تعبیر هم مثلاً به‎طور مطلق اشاره شده که گفت یا شنید یا چنین کرد و در سیاق کلام عرب معلوم می‌شود، ولی در فارسی مفهوم نمی‌شود که گوینده یا فاعل کیست، خصوصاً اگر متعدد باشند؛ پس میان دو هلال مثلاً «عمرو» یا «خالد» اضافه می‌شود تا خواننده بداند گوینده یا مباشر عمل کیست و از این حیث اشتباه نشود و این هم موجب افزایش سخن است و به عقیده ما این اضافات بهتر از تصرف در اصل موضوع است، ولی طریق دیگری هم انتخاب کرده‌ایم که اگر گوینده مثلاً پیغمبر باشد، به کلمه «فرمود» اکتفا می‎کنیم و معلوم است در محاوره و مذاکره اشخاص مختلف فقط پیغمبر بوده که این صفت لازمه آن بزرگوار است..<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.