شافعی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوبکر محمد بن عبدالله شافعی بزاز''' (260-354ق)، از علما و محدثان بزرگ اهل سنت و از علمای شافعی که به علت پارچه‎فروشی لقب بزاز گرفته و هم به همین علت سفرهای زیادی داشته است. وی را به خاطر شافعی بودنش، ابوبکر شافعی هم خوانده‎اند، همچنین به دلیل زادگاهش، جُبَّلی هم لقب گرفته است. وی از کبار حفاظ آن زمان اخذ حدیث کرد و در علو سند با برخی از اساتید ائمه سته اهل سنت مشارکت دارد.

تراجم نویسان درباره ابوبکر شافعی اجماع دارند که وی حافظ کبیر و امام جلیل و ثقه ثبت بوده است؛ و او را به کثیرالحدیث، حسن التصنیف و عالی الإسناد یاد کرده‎اند. به‎عنوان نمونه [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] درباره وی می‎نویسد: «کان ثقة ثبتا، کثیر الحدیث، حسن التصنیف، جمع أبوابا و شیوخا و کتب عنه قدیما و حدیثا»، همچنین دارقطنی می‎نویسد: «ثقة مأمون جبل، ما کان فی ذلک الزمان اوثق منه، ما رایت له الا اصولا صحیحه متقنه قد ضبط سماعه فیها احسن الضبط» و نیز درباره وی نوشته: «و هو الثقة المأمون الذی لم یغمز بحال».<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>

شاگردان ابوبکر شافعی زیادند؛ علت این امر صفاتی در اوست که ذهبی با جمله «طال عمر ابی بکر الشافعی و تفرد بالروایة عنه جماعة و تزاحم علیه الطلبة لإتقانه و علو إسناده» آن‎ها را خلاصه کرده است؛ یعنی وی عمری طولانی داشت، برخی، تنها از وی روایت کرده‎اند، به دلیل اتقان و علو اسنادش جمع زیادی از طلاب در درسش حضور می‎یافتند. از جمله مشهورترین شاگردانش اشخاص زیر را می‎توان یاد کرد: