۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دهلوی، عبدالعزیز غلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
او در سال 1239ق، در 80 سالگی درگذشت و کنار قبر والدش در دهلی به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: همان</ref>. | او در سال 1239ق، در 80 سالگی درگذشت و کنار قبر والدش در دهلی به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
شاه ولی الله دهلوی که مسلمانان هند وی را بزرگترین اندیشمند مسلمان اهل تسنن هند | شاه ولی الله دهلوی که مسلمانان هند وی را بزرگترین اندیشمند مسلمان اهل تسنن هند می‌دانند، در قرن دوازدهم ظهور کرده و تأثیر شگرفی بر تمام جریانات فکری مسلمانان هند در این سه قرن اخیر گذاشته است. پس از او، فرزندش عبدالعزیز، از جمله افراد مؤثر در حیات فکری مسلمانان هند بشمار میرود. بنا بر نظر بعضی، هیچکس همچون عبدالعزیز بر روشنفکران مسلمان شمال هند در اواخر سده هیجده و اوایل سده نوزدهم میلادی اثر نگذاشته است. او هم چون پدرش با نوشتن کتاب «تحفه اثناعشریه» به اختلافات شیعه و سنی دامن زد. [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین]]، کتاب «[[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الأنوار]]» را در رد این کتاب نوشته است. وی بهخاطر اینکه کمپانی هند شرقی در کلیه دعاوی تعاریف خود را جایگزین شریعت نموده بود، هند را سرزمین کفار و دارالحرب اعلام کرد، ولی همکاری با انگلیسیان را به شرط اینکه به گناه کبیره نینجامد جایز دانست<ref>ر.ک: بینام، «دیوبندیه، بریلویه و رابطه آنها با وهابیت»</ref>. | ||
نظام فکری عبدالعزیز، بیش از پدرش شاه ولیالله به سلفیگری نزدیک بود. همچنین گرایش وی به حدیث و تنزل جایگاه عقل در نگاه او، بیش از پدر بود؛ بهعبارتدیگر، نهضت فکریای که شاه ولیالله بنیان نهاده بود، در زمان او به سمت افراط پیش رفت<ref>ر.ک: میرزا ابوالحسنی، امیرحسین؛ عابدی، احمد، ص107</ref>. | نظام فکری عبدالعزیز، بیش از پدرش شاه ولیالله به سلفیگری نزدیک بود. همچنین گرایش وی به حدیث و تنزل جایگاه عقل در نگاه او، بیش از پدر بود؛ بهعبارتدیگر، نهضت فکریای که شاه ولیالله بنیان نهاده بود، در زمان او به سمت افراط پیش رفت<ref>ر.ک: میرزا ابوالحسنی، امیرحسین؛ عابدی، احمد، ص107</ref>. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
وی به‌همراه یکی از همفکران خود، به نام سید احمد باریلی، سازمانی تشکیل داد که «جنبش مجاهدین» نامیده شد. این نهضت مسلحانه، که در سالهای 1824 تا 1831 به اوج فعالیتهای خود رسید، سیکها را که در آن زمان مناطقی از سرزمینهای مسلماننشین را تصرف کرده بودند، به عقب راند و در نهایت، پیشاور را فتح کرد. البته سیکها با حمایت انگلیس، دوباره این شهر را تصرف کردند و در همین اوضاع، تعداد کثیری از رهبران جنبش مجاهدین از جمله سید احمد باریلی کشته شدند<ref>ر.ک: همان</ref>. | وی به‌همراه یکی از همفکران خود، به نام سید احمد باریلی، سازمانی تشکیل داد که «جنبش مجاهدین» نامیده شد. این نهضت مسلحانه، که در سالهای 1824 تا 1831 به اوج فعالیتهای خود رسید، سیکها را که در آن زمان مناطقی از سرزمینهای مسلماننشین را تصرف کرده بودند، به عقب راند و در نهایت، پیشاور را فتح کرد. البته سیکها با حمایت انگلیس، دوباره این شهر را تصرف کردند و در همین اوضاع، تعداد کثیری از رهبران جنبش مجاهدین از جمله سید احمد باریلی کشته شدند<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
از دیگر شاخصه‌های سلفیگری شاه عبدالعزیز دهلوی، خصومت و دشمنی او با شیعیان و انزجار او از آنها است که از این جهت، گوی سبقت را از پدر خویش ربوده بود؛ بهطوری که در آثار خود، بهدور از مباحثه و مجادله‌های علمی، شیعه را آماج تهمت و افترا و ناسزاگویی قرار | از دیگر شاخصه‌های سلفیگری شاه عبدالعزیز دهلوی، خصومت و دشمنی او با شیعیان و انزجار او از آنها است که از این جهت، گوی سبقت را از پدر خویش ربوده بود؛ بهطوری که در آثار خود، بهدور از مباحثه و مجادله‌های علمی، شیعه را آماج تهمت و افترا و ناسزاگویی قرار می‌داد. در کتاب «تحفه اثناعشریه» که مهمترین اثر اوست، با ادبیاتی قبیح و بهدور از ساحت تحلیل علمی، اعتقادات شیعیان را به گمان خود، نقد کرده است. البته در رد مطالب این کتاب، پاسخهایی از طرف متفکران و عالمان شیعه مطرح شده است که کتاب «[[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الأنوار]]»، نوشته [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین هندی]]، از جمله آنهاست<ref>ر.ک: همان، ص108</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||