صفی‌علی‌شاه، محمدحسن بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

در تهران عبدعلی‎شاه کاشانى، از مشایخ منورعلی‎شاه، با صفی بناى مخالفت گذاشت و چنین استدلال کرد که چون صفی، شیخ سیار است، توقف بیش از شش ماه او در تهران جایز نیست. گویا اقبال اهالى تهران و صاحب‎منصبان دربارى به صفی‎علی‎شاه در بالاگرفتن این مخالفت‎ها بی‎تأثیر نبوده است. صفی‎علی‎شاه نیز که از مدت‎ها پیش خود را مستقل از منورعلی‎شاه می‎دانست، پیوند روحانى خود را به رحمت‎علی‎شاه پشتوانه معنوى و سلوکى خود ‎دانست و بلاواسطه خود را به رحمت‎علی‎شاه متصل ‎کرد. یکی از دلایل استقلال صفی‎علی‎شاه از منورعلی‎شاه آن بود که به اعتقاد وی، اعتبار اجازه‎نامه سعادت‎علی‎شاه بیش از اجازه‎نامه مورد ادعاى منورعلی‎شاه است. درعین‎حال، صفى به سعادت‎علی‎شاه نیز انتقاداتی داشت و او را شایسته جانشینی نمی‎دانست. صفى با طرح این موضوع که «سند فقر، ترک هنگامه است نه کاغذ ارشادنامه»، مناط اعتبار ادعاى شیخی را به تهذیب اخلاق، زهد از دنیا و انقطاع از ماسوی‎الله، توکل بر خدا و ذخیره نکردن مال، پوشیدن عیب مردم، حفظ زبان از لغو، به‎خصوص دروغ و غیبت و تهمت و پاک داشتن دل از کینه و خصومت می‎دانست<ref>ر.ک: همان</ref>.