پرش به محتوا

شفیعی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ سید محمد شفیعی را به شفیعی، محمد که تغییرمسیر بود منتقل کرد)
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۱: خط ۴۱:
</div>
</div>


'''سید محمد شفیعی''' (1299-1380ش)، از اساتید معروف دانشگاهی ایران بوده و صاحب تألیفاتی همچون مفسران شیعه است. [[همایی، جلال‌الدین|جلال‎الدین همایی]]، [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‎الزمان فروزانفر]]، [[زرین‌کوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرین‎کوب]] و... از جمله اساتید وی بوده‎اند.
'''سید محمد شفیعی''' (1299-1380ش)، از اساتید معروف دانشگاهی ایران بوده و صاحب تألیفاتی همچون مفسران شیعه است. [[همایی، جلال‌الدین|جلال‎الدین همایی]]، [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‎الزمان فروزانفر]]، [[زرین‌کوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرین‎کوب]] و... از جمله اساتید وی بوده‌اند.


== تولد، خانواده ==
== تولد، خانواده ==
سید محمد در سال 1299ش، در محله بیدآباد اصفهان در خانواده‎ای متدین و متعهد، به دنیا آمد. پدرش سید احمد شفیعی از متمکنین و بازاریان مورد اعتماد اصفهان بود<ref>ر.ک: شفیعی سید محمد؛ صلواتی فضل‎الله، ص33</ref>.
سید محمد در سال 1299ش، در محله بیدآباد اصفهان در خانواده‌ای متدین و متعهد، به دنیا آمد. پدرش سید احمد شفیعی از متمکنین و بازاریان مورد اعتماد اصفهان بود<ref>ر.ک: شفیعی سید محمد؛ صلواتی فضل‎الله، ص33</ref>.


برادران سید محمد شفیعی، سید علی، سید یحیی و سید رضا شفیعی بودند. سید علی و سید یحیی به کار تجارت و بازار پرداختند، سید محمد و سید رضا تحصیلات دانشگاهی داشتند و به کارهای دولتی مشغول شدند. دایی‎های سید محمد، حجج اسلام سید میرابوالقاسم شفیعی و حاج سید میرزا شفیعی از بانیان و بنیان‎گذاران مسجد شفیعی اصفهان بودند<ref>ر.ک: همان، ص33-34</ref>.
برادران سید محمد شفیعی، سید علی، سید یحیی و سید رضا شفیعی بودند. سید علی و سید یحیی به کار تجارت و بازار پرداختند، سید محمد و سید رضا تحصیلات دانشگاهی داشتند و به کارهای دولتی مشغول شدند. دایی‎های سید محمد، حجج اسلام سید میرابوالقاسم شفیعی و حاج سید میرزا شفیعی از بانیان و بنیان‎گذاران مسجد شفیعی اصفهان بودند<ref>ر.ک: همان، ص33-34</ref>.


از او سه پسر و دو دختر به نام‎های حمید، مجید، علی، افسون و فریبا باقی مانده‎ان که همه دارای تحصیلات عالیه هستنند<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>.
از او سه پسر و دو دختر به نام‎های حمید، مجید، علی، افسون و فریبا باقی مانده‌ان که همه دارای تحصیلات عالیه هستنند<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>.


== تحصیلات، معلمی و تدریس ==
== تحصیلات، معلمی و تدریس ==
سید محمد شفیعی، تحصیلات ابتدایی را در اصفهان و آموزه‎های مذهبی را در خانواده فراگرفت. در سال 1318 برای شغل معلمی به دانش‎سرای مقدماتی اصفهان وارد شد. پس از فراغت از دروس دانش‎سرا، از اول مهر 1320 در روستای طالخونچه در اطراف مبارکه اصفهان، آموزگاری را آغاز کرد. او مدتی نیز در شهرهای آباده، اقلید و ابرکوه (ابرقو)، آموزگار بود. در سال 1322 در امتحان متفرقه برای گرفتن مدرک دیپلم ادبی شرکت کرد و دیپلم خود را گرفت که در آن زمان موقعیتی ممتاز بود.
سید محمد شفیعی، تحصیلات ابتدایی را در اصفهان و آموزه‎های مذهبی را در خانواده فراگرفت. در سال 1318 برای شغل معلمی به دانش‎سرای مقدماتی اصفهان وارد شد. پس از فراغت از دروس دانش‎سرا، از اول مهر 1320 در روستای طالخونچه در اطراف مبارکه اصفهان، آموزگاری را آغاز کرد. او مدتی نیز در شهرهای آباده، اقلید و ابرکوه (ابرقو)، آموزگار بود. در سال 1322 در امتحان متفرقه برای گرفتن مدرک دیپلم ادبی شرکت کرد و دیپلم خود را گرفت که در آن زمان موقعیتی ممتاز بود.


آن زمان در اصفهان غیر از آموزشکده پزشکی، مدرسه عالی یا دانشکده‎ای وجود نداشت. شفیعی برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی، راهی تهران شد. در کنکور دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران پذیرفته و به تحصیل مشغول شد. در ادامه دوران تحصیلش، برای تأمین مخارج زندگی جهت آموزگاری به روستاهای دماوند رفت. در سال‎های 1323 و 1324ش، مدتی در دبیرستان‎های تجریش و شهر ری به دبیری و تدریس ادبیات فارسی مشغول بود. در 1326 مدتی منشی مخصوص دکتر صدیق اعلم، وزیر فرهنگ شد و مدتی معاونت اداره کل تعلیمات عالیه و روابط فرهنگی وزارت فرهنگ، برعهده او گذاشته شد. بعدها وزارت فرهنگ، به وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تقسیم شد. در 1327ش، در کنار کارهای اداری و آموزشی توانست لیسانس ادبیات فارسی را از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دریافت کند.
آن زمان در اصفهان غیر از آموزشکده پزشکی، مدرسه عالی یا دانشکده‌ای وجود نداشت. شفیعی برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی، راهی تهران شد. در کنکور دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران پذیرفته و به تحصیل مشغول شد. در ادامه دوران تحصیلش، برای تأمین مخارج زندگی جهت آموزگاری به روستاهای دماوند رفت. در سال‎های 1323 و 1324ش، مدتی در دبیرستان‎های تجریش و شهر ری به دبیری و تدریس ادبیات فارسی مشغول بود. در 1326 مدتی منشی مخصوص دکتر صدیق اعلم، وزیر فرهنگ شد و مدتی معاونت اداره کل تعلیمات عالیه و روابط فرهنگی وزارت فرهنگ، برعهده او گذاشته شد. بعدها وزارت فرهنگ، به وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تقسیم شد. در 1327ش، در کنار کارهای اداری و آموزشی توانست لیسانس ادبیات فارسی را از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دریافت کند.


در آن زمان، که هنوز دوره‎های دکتری غیر پزشکی در ایران وجود نداشت، محمد شفیعی به تحصیل در دوره کارشناسی حقوق قضایی هم پرداخت و در شهریور 1327 لیسانس حقوق قضایی را نیز دریافت کرد. آن روزها، فارغ‎التحصیل هر رشته‎ای از علوم، یا علوم انسانی می‎توانست با گذراندن دروس اصلی و اختصاصی رشته‎های مشابه، بدون شرکت در کنکور، مدرک لیسانس دیگری را نیز دریافت کند. سید محمد شفیعی از این فرصت استفاده کرده و علاوه بر مدارک فوق، لیسانس فلسفه و علوم تربیتی را هم در سال 1329 از دانش‎سرای عالی تهران (دانشکده تربیت معلم کنونی) دریافت کرد. شفیعی در همان سال در کنکور دکتری ادبیات فارسی شرکت کرد و در 1334 از رساله دکتری خودش دفاع کرد<ref>ر.ک: همان، ص34-36</ref>.
در آن زمان، که هنوز دوره‎های دکتری غیر پزشکی در ایران وجود نداشت، محمد شفیعی به تحصیل در دوره کارشناسی حقوق قضایی هم پرداخت و در شهریور 1327 لیسانس حقوق قضایی را نیز دریافت کرد. آن روزها، فارغ‎التحصیل هر رشته‌ای از علوم، یا علوم انسانی می‎توانست با گذراندن دروس اصلی و اختصاصی رشته‎های مشابه، بدون شرکت در کنکور، مدرک لیسانس دیگری را نیز دریافت کند. سید محمد شفیعی از این فرصت استفاده کرده و علاوه بر مدارک فوق، لیسانس فلسفه و علوم تربیتی را هم در سال 1329 از دانش‎سرای عالی تهران (دانشکده تربیت معلم کنونی) دریافت کرد. شفیعی در همان سال در کنکور دکتری ادبیات فارسی شرکت کرد و در 1334 از رساله دکتری خودش دفاع کرد<ref>ر.ک: همان، ص34-36</ref>.


او مدتی نیز در دانشکده افسری و آموزشگاه عالی شهربانی (دانشکده پلیس)، به تدریس اخلاق و علوم اجتماعی پرداخت. او بعدها گفته بود: برای تعلیم درس اخلاق به ارتشیان و نظامیان از متون نهج ‎البلاغه و احادیث معصومان(ع) نیز بهره می‎برده است.
او مدتی نیز در دانشکده افسری و آموزشگاه عالی شهربانی (دانشکده پلیس)، به تدریس اخلاق و علوم اجتماعی پرداخت. او بعدها گفته بود: برای تعلیم درس اخلاق به ارتشیان و نظامیان از متون نهج ‎البلاغه و احادیث معصومان(ع) نیز بهره می‎برده است.
خط ۹۶: خط ۹۶:


==برخی روحیات==
==برخی روحیات==
دکتر فضل‎الله صلواتی در توصیف برخی روحیات او می‎نویسد: «مرحوم شفیعی، به مقام شامخ ولایت، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] ارادت فوق‎العاده‎ای داشت و در بیان، بارها ارادتش را به پیشگاه آن حضرت ابراز می‎داشت و در کتاب شعرش قصیده‎های بلندی به نام‎های غدیریه اول و دوم و ابر رحمت، درباره آن امام همام می‎سراید که قابل توجه است. خدایش ببخشاید که در تمام عمر دوست می‎داشت که مردمی، صمیمی و بی‎آلایش باشد و در کلاس درس و در جلسه‎های سخنرانی و در مجامع یاران، با تواضع و مهربانی و برادری سخن گوید و با اخلاص حرف بزند»<ref>همان، ص39-40</ref>.
دکتر فضل‎الله صلواتی در توصیف برخی روحیات او می‎نویسد: «مرحوم شفیعی، به مقام شامخ ولایت، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] ارادت فوق‎العاده‌ای داشت و در بیان، بارها ارادتش را به پیشگاه آن حضرت ابراز می‎داشت و در کتاب شعرش قصیده‎های بلندی به نام‎های غدیریه اول و دوم و ابر رحمت، درباره آن امام همام می‎سراید که قابل توجه است. خدایش ببخشاید که در تمام عمر دوست می‎داشت که مردمی، صمیمی و بی‎آلایش باشد و در کلاس درس و در جلسه‎های سخنرانی و در مجامع یاران، با تواضع و مهربانی و برادری سخن گوید و با اخلاص حرف بزند»<ref>همان، ص39-40</ref>.


==وفات==
==وفات==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش