۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان رضی‌الدین ارتیمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ا' به 'ه‌ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی | اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در بهکار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگیهای شعر اوست. ساقینامهاش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان میرسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را بهخوبی نشان میدهد و همین زادههای طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحبنظران و ادبدوستانش قرار داده و شاید اگر [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] جز ساقینامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد. | ||
[[رضي الدين ارتيماني|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را بهخاطر نشان دادن واقعیات و جلوهگر ساختن احساسات میسروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» مینویسد: | [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را بهخاطر نشان دادن واقعیات و جلوهگر ساختن احساسات میسروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» مینویسد: | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانههای بارزی از عرض ارادات به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و خاندان عترت یافت می‌شود، همچون: | در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانههای بارزی از عرض ارادات به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و خاندان عترت یافت می‌شود، همچون: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''الهی به مستان | {{ب|''الهی به مستان میخانه‌ات''|2='' به عقلآفرینان دیوانه‌ات''}} | ||
{{ب|''به دردیکش لجه کبریا''|2=''به ساقی کوثر، به شاه نجف''}} | {{ب|''به دردیکش لجه کبریا''|2=''به ساقی کوثر، به شاه نجف''}} | ||
{{ب|''به دری که عرش است او را صدف ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}} | {{ب|''به دری که عرش است او را صدف ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}} | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
{{ب|''عقل کلی شده فراموشم ''|2=''بسکه مالیده عشق، گوش مرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | {{ب|''عقل کلی شده فراموشم ''|2=''بسکه مالیده عشق، گوش مرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
از این سراینده توانا | از این سراینده توانا قصیده‌ای بسیار زیبا و پرمحتوا در مدح [[امام على(ع)|مولای متقیان علی(ع)]] بهجا مانده است که با این ابیات آغاز می‌شود: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار''|2=''دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار''}} | {{ب|''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار''|2=''دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار''}} | ||