رفع الشبهات عن الأنبياء(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''وَ عَصىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوىٰ''' (طه: 121) (و آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و بیراهه رفت)، چنین فهمیده می‎شود که حضرت آدم، مرتکب معصیت شده است؛ لذا از خداوند طلب مغفرت و توبه می‌کند: '''قٰالاٰ رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا أَنْفُسَنٰا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَ تَرْحَمْنٰا لَنَكونَنَّ مِنَ اَلْخٰاسِرِينَ''' (اعراف: 23) (گفتند: پروردگارا! ما بر خود ستم ورزیدیم و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلماً از زیانکاران خواهیم بود) و خداوند توبه او را می‎پذیرد: '''فَتٰابَ عَلَيهِ إِنَّهُ هُوَ اَلتَّوّٰابُ اَلرَّحِيمُ''' (بقره: 37) (و پروردگار توبه‎اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‎پذیر و مهربان است).

این قبیل آیات، مختص به حضرت آدم(ع) نیست، بلکه پیامبرانی چون حضرت نوح(ع)، حضرت یونس(ع) و حضرت موسی(ع) نیز از درگاه خداوند طلب استغفار نموده‎اند.

# هیچ بنده‎ای از بندگان خداوند نمی‎تواند خداوندی که از جمیع جهات غیرمتناهی است را چنان‎که در شأن و جایگاه خداوندی است عبادت کند. معصومان چون این نقص و قصور را احساس می‌کنند، به‎خاطر آن روی به تضرع و توبه و استغفار می‎آورند<ref>ر.ک: متن کتاب: ص19-21</ref>.

از جمله شبهاتی که نسبت به پیامبر اعظم(ص) بیان شده این است که با توجه به آیات شریفه '''وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ اَلْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ اَلْخَيرِ وَ مٰا مَسَّنِي السُّوءُ... ''' (اعراف: 188) (و اگر غیب می‎دانستم، یقیناً برای خود از هر خیری فراوان و بسیار فراهم می‌کردم و هیچ گزند و آسیبی به من نمی‎رسید) و '''لاٰ تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُم''' (توبه: 101) (تو آنان (منافقان) را نمی‎شناسی؛ ما آنان را می‎شناسیم)، پیامبر(ص) از غیب اطلاعی نداشته؛ به‎گونه‎ای که حتی منافقین امت خویش را نمی‎شناخته است.

نویسنده درباره فطرت می‌گوید: کسی نمی‎تواند منکر فطرت شود یا درباره آن لجبازی نماید، چه برسد به اینکه باعث تغییر یا تبدیل آن شود؛ زیرا در خلقت خداوند جای هیچ تغییر و تبدیلی نیست؛ بنابراین انسان طالب حق، چاره‎ای جز پذیرش و اقامه دین یکتاپرستی و اجابت ندای فطرت ندارد، تا بدین وسیله هدایت و راهنمایی شود و از طریق اسلام به کمال مطلوب برسد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref>.