الزاهر في معاني كلمات الناس: تفاوت میان نسخه‌ها

مبحث اصلی کتاب را تبیین معانی واژگان مستعمل در اوراد و اذکار و صلوات و تسبیحات روزانه مردم تشکیل می‎دهد که استطرادا، به مباحث صرفی، نحوی، فقهی، حدیثی، تفسیری و تاریخی نیز در آن پرداخته شده است.<ref>[https://ganj.irandoc.ac.ir/viewer/5993698f83b4a89138e87b9bf7ea6049?sample=1 جلیلی، رضا، صفحه شش]</ref>.

هرچند نویسنده کار خود را در این کتاب، شرح کلام جاری بر افواه مردم به هنگام ذکر و دعا و تسبیح معرفی کرده، اما در واقع، او در هر کلام و عبارت، کلمه و یا کلماتی را که دارای معانی متعدد و به اصطلاح ذومعانی هستند، شرح داده و در این امر، به اختلاف موجود بین لغویون در معانی این کلمات، اشاره کرده و ترجمه و شرح کل عبارت را وانهاده و آن را به‎عهده خواننده گذارده است.<ref>[https://ganj.irandoc.ac.ir/viewer/5993698f83b4a89138e87b9bf7ea6049?sample=1 ر.ک: همان، ص13]</ref>.

بسیار اتفاق می‎افتد که وی در توضیح معانی واژه‌ای، مباحث دیگر را نیز استطرادا بیان می‎دارد؛ تا آنجا که در حین توضیح، بخش عمده‌ای از مطالب را به بحث صرفی و نحوی اختصاص می‎دهد؛ به‎عنوان مثال، در توضیح معانی کلمه حول در عبارت: «لا حول و لا قوة إلا بالله»، قسمت معتنابهی را در باب وجوه ترکیب نحوی این عبارت، ذکر کرده است.<ref>[https://ganj.irandoc.ac.ir/viewer/5993698f83b4a89138e87b9bf7ea6049?sample=1 ر.ک: همان]</ref>.

نویسنده در شرح واژگان، به روایات نیز توجه دارد؛ لذا در این کتاب، روایات نقل‎شده نیز اندک نمی‎باشد<ref>[https://ganj.irandoc.ac.ir/viewer/5993698f83b4a89138e87b9bf7ea6049?sample=1 همان]</ref>.

مسئله دیگری که به این کتاب، رنگ و جلوه دیگر داده، همانا استفاده از شواهد شعری فراوان است؛ به‎گونه‌ای که می‎توان گفت نیمی از مباحث کتاب، اختصاص به اشعار شعرای عرب، اعم از جاهلی و مخضرمی و اسلامی دارد<ref>[https://ganj.irandoc.ac.ir/viewer/5993698f83b4a89138e87b9bf7ea6049?sample=1 همان]</ref>.

به‎عنوان نمونه، به یک مورد از عبارات و واژگان مطرح‎شده در کتاب، اشاره می‎گردد: «معنای این گفتار مردم در ثنای پروردگار: حسبنا الله و نعم الوكيل» (خدا ما را بس است و نیکو حمایتگری است): معنای حسبنا الله این است که خداوند ما را بس است و به همین معنی است قول خداوند تبارک و تعالی آنجا که می‎فرماید: '''يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ''' ﴿الأنفال: 64﴾ (ای پیامبر، خدا و کسانی از مؤمنان که پیرو تواند، تو را بس است) و به همین معنی است قول شاعر که می‎گوید: