ابن عقیل، علی بن عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن عقیل با فقر دست‎وپنجه نرم می‎کرد که به آموختن علم پرداخت؛ او تنگدست بود و از شدت احتیاج استنساخ می‎کرد و اجرت می‎گرفت. وی این‎گونه سپری می‎کرد تا اینکه شیخ ابومنصور عبدالملک بن یوسف متکفل رزقش شد تا ابن عقیل فقط به علم بپردازد.

خود ابن عقیل در مقدمه کتاب «الفنون» می‎نویسد: «اما بعد، فان خیر ما قطع به الوقت و شغلت له النفس فتقرب به الی الرب جلت عظمته، طلب علم أخرج من ظلمة الجهل الی نور الشرع، و اطلع به علی عاقبة محمودة یعمل لها و غائلة مذمومة یتجنب ما یوصل الیها» و در جای دیگر درباره ارزش وقت می‎نویسد: «انی لا یحل لی ان اضیع ساعة من عمری حتی اذا تعطل لسانی عن مذاکرة و مناظرة و بصری عن مطالعة أعمل فکری فی حال راحتی و أنا مستطرح، فلا أنهض إلا و قد خطر لی ما أسطره» یعنی در زمانی که زبانم به مناظره و مذاکره مشغول نبود به طرح چیزهایی که قرار بود بنویسم می‎اندیشیدم.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>