الصلاة في الكتاب و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل دوم، در رابطه با حکمت نماز، می‎باشد. در روایتی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] که در این فصل آمده، هشام از آن حضرت پرسیده است: «بااینکه نماز، مردم را از کار و زندگی بازمی‎دارد و تن‎هایشان را خسته می‎کند، چرا واجب شده است؟» و آن حضرت در پاسخ به این نکته اشاره نموده‎اند که اگر مردم بدون هیچ آگاهی و یادآوری از پیامبر(ص) رها شوند و تنها به همان رسالت نخستین و حضور قرآن در میان آنان بسنده شود، مانند امت‎های پیشین می‎گردند که به دین گرویدند و کتاب‎هایی هم نوشتند و مردم را به دین خود فراخواندند و حتی برای آن جنگیدند، اما با رفتنشان، دینشان هم رفت و اثر از آنان باقی نماند. حال آنکه خداوند خواست که مردم پیامبر(ص) را از یاد نبرند؛ ازاین‎رو نماز را بر آنان واجب کرد تا او را هر روز، پنج بار یاد کنند و نام مبارکش را بر زبان آورند و به نماز و به یاد خدا فرمان داده شدند، تا غافل نگردند و او را فراموش نکنند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18624/1/18 ر.ک: همان، ص18]</ref>.

در فصل ششم، آیات و روایاتی ذکر شده که در آن‎ها، به برپاداشتن نماز، ترغیب شده است. از جمله آیه‎ای از سوره حج که خداوند در آن می‎فرماید: «همان کسانی که چون در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز برپا می‎دارند و زکات می‎دهند و به کارهای پسندیده دستور می‎دهند و از کارهای ناپسند بازمی‎دارند...»<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18624/1/31 ر.ک: همان، ص31]</ref>.

آیات و روایاتی که بر مواظبت بر نماز تأکید دارند، در فصل هفتم آمده است. در روایتی در این فصل، پیامبر(ص) نماز را به پیمانه و ترازو تشبیه کرده و فرموده‎اند: «نماز، پیمانه یا ترازو است؛ هرکس تمام بیاورد، تمامش می‎دهند و هرکس کم گذارد، می‎دانید که خداوند درباره کم‎فروشان چه نازل کرده است»<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18624/1/34 ر.ک: همان، ص34]</ref>.