نگاهی به مبانی نمایشنامه نویسی و تحلیل نمایشنامه: تفاوت میان نسخه‌ها

آن چيزي كه نویسنده قصد دارد در طول نمايشنامه به مخاطب خود بفهماند و راجع به آن صحبت كند. كه حسين جعفري در كتابش در مورد آن چنين گفته است: حرف اصلی نویسنده و به عبارتي فكر و انديشه ي حاكم بر نمايشنامه. براي بن انديشه مترادف‌هایی نيز در نظر گرفته شده است مانند: پيام، هدف، فكر اصلی و غيره. براي شناختن بن انديشه‌ي يك نمايشنامه ابتدا بايد بر طرح آن نمايشنامه تسلط يابيم.

در خصوص پيرنگ تعاريف زيادي شده است كه همگي معاني و مفاهيمي شبيه به هم دارند. پيرنگ واژه‌ای است فارسی. پلات نيز به معنای بنیاد و پایه محسوب می‌شود. پي به معناي پايه و اساس و رنگ به معناي لعاب و طرح و نقش می‌باشد. پيرنگ در تراژدي به فاجعه ختم می‌شود. كه معمولا با مرگ شخصيت اصلی نمايشنامه كه همان قهرمان داستان است به پايان میرسد. به عبارت ديگر پيرنگ به چگونگی و زيبايي داستان اطلاق می‌شود نه خود داستان. در پیرنگ، خواننده به دنبال دليل و مدرك و روابط علت و معلولي میگردد و كاری با سير وقايع ندارد. پيرنگ فكر و انديشه‌ي نمايشنامه‌نويس را به درون نمايش میكشاند و بعد از ‌آن، بازيگر است كه با فن بالاي خود، با گفتار و كلامش و زبان بدنش اين انديشه‌ها را به تصوير میكشاند. پيرنگ ارتباط مستقيم با شخصيت دارد و شخصيت جزو لاينفك وجوديِ بازيگر است.[۲][۳]