امام مهدی(عج) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در پيش‌گفتار به جايگاه معرفت و شناخت، مراتب معلوم، جامعيّت قرآن، تعريف تاويل و تفسير، جايگاه و فضيلت پيامبر اسلام(ص) و ائمه معصومين(ع) و شيوه‌هاى معرّفى قرآن مى‌پردازد. وى در مورد شيوه‌هاى معرّفى شخصيت‌ها، معتقد است كه قرآن از سه راه استفاده كرده است. معرفى با اسم، معرفى با عدد و تعداد؛ از جمله معرفى نقباى بنى اسرائيل و معرفى با صفت و ويژگى كه از اين روش قرآن براى معرفى پيامبر اكرم در سوره اعراف آيه 157 و معرفى [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در آيه '''انّما وليكم الله و رسوله''' استفاده نموده است. شناساندن با صفت، بهترين راه معرّفى از طرق ديگرى مى‌باشد. و قرآن از اين روش به شكل‌هاى مختلف به وجود امام زمان(عج) و حكومت جهانى او اشاره نموده است. در ادامه مؤلف گلچينى از آيات مهدویت را استخراج و به شرح و تفسير آن‌ها پرداخته است و بخشى از اين آيات كه به غيبت، ظهور و حكومت حضرت مهدى(عج) تاويل شده است، آورده و درصدد اثبات اين نكته برآمده كه آيات قرآن داراى تاويل هستند و تاويل حقيقى آن‌ها با توجه به روايات نقل شده از معصومين(ع) مهدويّت است. بعضى از عناوين اين آيات: غلبه اسلام بر جميع اديان، خلافت مومنان وعده الهى (نور55/)، بندگان صالح وارثان زمين (انبياء105/)، امام، نعمت الهى (لقمان20/) ذخيره الهى بقيه الله (هود86/)، قيام قائم(فصلت53/)، تحقق وعده الهى (مريم75/) و هشدار نسبت به وقوع غيبت(ملك30/) نتيجه اين كه با اندكى تامّل در مى‌يابيم، آيات متعدد قرآن به پشتوانه روايات به مسئله حاكميّت جهانى مستضعفان و عدالت و رهبرى حضرت مهدى(عج) اشارت دارند.