۶۱٬۱۸۹
ویرایش
ابن درید، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| | |data-type='authorOtherNames'| ابن ال‍ع‍ت‍اه‍ی‍ه | ||
ابن درید الازدی، اب‍وب‍ک‍ر محمد بن ال‍ح‍س‍ن | |||
ازدی، اب‍وب‍ک‍ر محمد | ازدی، اب‍وب‍ک‍ر محمد بن ال‍ح‍س‍ن | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وى ابوعثمان اشناندانى را به تربيت و تعليم ابن دريد گماشت و او از همان كودكى هوشمندى و قدرت حافظه خود را آشكار ساخت. پس از آن ابن دريد روانه عمان شد و 12 سال در آنجا ماند. اگر در اقامت 12 ساله او در عمان ترديد نكنيم، بايد چنين نتيجه بگيريم كه وى، در 269ق كه 46 ساله بود، دوباره به بصره برگشت. این بار وى بيش از 30 سال در بصره ماند، بى‌گمان وى در این فاصله بارها به سفر رفته، شايد از عمان نيز ديدن كرده باشد و شايد بخشى از روايات عمانى، در خلال این سفرها رخ داده باشد، اما هيچ سندى ما را در این باب راهنمايى نمى‌كند. تنها مى‌گویند كه وى از عمان به سوى «جزائر البحر» و به جزيره ابن عماره رفت و از آنجا روى به فارس نهاد. همه منابع ما تنها به سفر ابن دريد به فارس و احياناً پيوند او به آل میکال اشاره مى‌كنند. بجز [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] و [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] كه تصريحى دراين‌باره دارند. | وى ابوعثمان اشناندانى را به تربيت و تعليم ابن دريد گماشت و او از همان كودكى هوشمندى و قدرت حافظه خود را آشكار ساخت. پس از آن ابن دريد روانه عمان شد و 12 سال در آنجا ماند. اگر در اقامت 12 ساله او در عمان ترديد نكنيم، بايد چنين نتيجه بگيريم كه وى، در 269ق كه 46 ساله بود، دوباره به بصره برگشت. این بار وى بيش از 30 سال در بصره ماند، بى‌گمان وى در این فاصله بارها به سفر رفته، شايد از عمان نيز ديدن كرده باشد و شايد بخشى از روايات عمانى، در خلال این سفرها رخ داده باشد، اما هيچ سندى ما را در این باب راهنمايى نمى‌كند. تنها مى‌گویند كه وى از عمان به سوى «جزائر البحر» و به جزيره ابن عماره رفت و از آنجا روى به فارس نهاد. همه منابع ما تنها به سفر ابن دريد به فارس و احياناً پيوند او به آل میکال اشاره مى‌كنند. بجز [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] و [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] كه تصريحى دراين‌باره دارند. | ||
درباره پيوستن او به آل میکال روايت‌هاى گوناگونى وجود دارد كه آخرين سالهاى قرن سوم هجرى در این بين معقول‌تر به نظر مى‌رسد. از مجموعه این روايات چنين مى‌توان استنباط كرد كه ابن دريد قبل از 297ق، اندكى پس از 70 سالگى به ایران | درباره پيوستن او به آل میکال روايت‌هاى گوناگونى وجود دارد كه آخرين سالهاى قرن سوم هجرى در این بين معقول‌تر به نظر مى‌رسد. از مجموعه این روايات چنين مى‌توان استنباط كرد كه ابن دريد قبل از 297ق، اندكى پس از 70 سالگى به ایران رسيد و در 308ق. يا اندكى پيش از آن به بغداد رفت. وى چون به بغداد رسيد، در منزل على بن محمد بن الحوارى فرود آمد. در آن هنگام ديگر مردى كهنسال (هشتاد و چند ساله) بود و آوازه دانشش در لغت و شعر همه جا پيچيده بود. از اين‌رو خليفه مقتدر، او را بزرگ داشت و هر ماه 50 دينار برای او مقرر ساخت كه تا پایان عمرش بر جا بود. چون به 90 سالگى رسيد، مفلوج شد. | ||
از آنجا كه ابن‌دريد در كار دين تعصبى نورزيده، هيچ اشارتى به مذهب خویش نكرده است و لاجرم همه پژوهشها به چند احتمال ختم مى‌گردد، [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] نام او را در شمار شعراى شيعه آورده، به همین جهت غالب نویسندگان معاصر شيعى او را پيرو مذهب خویش خوانده‌اند؛ اما محاجات او با شاعرى شيعى به نام مفجع، ناقض این رأى است. شافعيان نيز كوشيده‌اند او را به مذهب خویش ملحق كنند، چنانكه سبکىو [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] نام او را در طبقات الشافعيه آورده‌اند و ابن قاضى شهبه نيز او را شافعى دانسته است. | از آنجا كه ابن‌دريد در كار دين تعصبى نورزيده، هيچ اشارتى به مذهب خویش نكرده است و لاجرم همه پژوهشها به چند احتمال ختم مى‌گردد، [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] نام او را در شمار شعراى شيعه آورده، به همین جهت غالب نویسندگان معاصر شيعى او را پيرو مذهب خویش خوانده‌اند؛ اما محاجات او با شاعرى شيعى به نام مفجع، ناقض این رأى است. شافعيان نيز كوشيده‌اند او را به مذهب خویش ملحق كنند، چنانكه سبکىو [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] نام او را در طبقات الشافعيه آورده‌اند و ابن قاضى شهبه نيز او را شافعى دانسته است. | ||