۶۱٬۱۸۹
ویرایش
استنطاق آية الغار و إشكالية التنصيص الحديثي بين التثنية و التثليث (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۳
، ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
در مسئله اول، به روایاتی اشاره گردیده که به بیان فضیلت قرآن کریم و اهمیت و ضرورت تلاوت و تعلیم و تعلم آن و نیز علوم نهفته در آن و «تِبْيَاناً لِكُلِّ شَيْءٍ» (النحل: 89)، بودن آن پرداختهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/19 ر.ک: متن کتاب، ص19]</ref>. | در مسئله اول، به روایاتی اشاره گردیده که به بیان فضیلت قرآن کریم و اهمیت و ضرورت تلاوت و تعلیم و تعلم آن و نیز علوم نهفته در آن و «تِبْيَاناً لِكُلِّ شَيْءٍ» (النحل: 89)، بودن آن پرداختهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/19 ر.ک: متن کتاب، ص19]</ref>. | ||
در مسئله دوم، روایاتی عنوان گردیده که به رجوع به اهلبیت(ع) سفارش نموده و به این نکته اشاره دارند که ایشان، دفعکننده هر اشکالی بوده و علم قرآن نزد این خاندان بوده و ایشان، تبیان و ترجمان قرآن کریم میباشند. از جمله این روایات، روایتی است از عبدالله بن مسعود از سعید بن وهب، با این عبارت: «أعلم أهل المدينة بالفرائض [[امام على(ع)|علي بن أبيطالب(ع)]]»؛ «آگاهترین اهل مدینه به فرائض، علی بن ابیطالب(ع) میباشد» <ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>. | در مسئله دوم، روایاتی عنوان گردیده که به رجوع به اهلبیت(ع) سفارش نموده و به این نکته اشاره دارند که ایشان، دفعکننده هر اشکالی بوده و علم قرآن نزد این خاندان بوده و ایشان، تبیان و ترجمان قرآن کریم میباشند. از جمله این روایات، روایتی است از عبدالله بن مسعود از سعید بن وهب، با این عبارت: «أعلم أهل المدينة بالفرائض [[امام على(ع)|علي بن أبيطالب(ع)]]»؛ «آگاهترین اهل مدینه به فرائض، علی بن ابیطالب(ع) میباشد»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>. | ||
در مسئله سوم، ضمن اشاره به جایگاه [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] در نزد علمای اهل سنت و ذکر اقوال برخی از علما پیرامون آن، از جمله [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] و [[قسطلانی، احمد بن محمد|قسطلانی]]، به بررسی نقش صحیح بخاری و سایر کتب در اثبات تثلیث (سه نفر بودن افراد موجود در غار) پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/30 ر.ک: همان، ص30]</ref>. | در مسئله سوم، ضمن اشاره به جایگاه [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] در نزد علمای اهل سنت و ذکر اقوال برخی از علما پیرامون آن، از جمله [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] و [[قسطلانی، احمد بن محمد|قسطلانی]]، به بررسی نقش صحیح بخاری و سایر کتب در اثبات تثلیث (سه نفر بودن افراد موجود در غار) پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/30 ر.ک: همان، ص30]</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
# آیه در موضع «ثاني اثنين»، اشاره به هیچ فضیلت و منقبتی نداشته و تنها به عدد افراد دلالت داشته و بیانگر این نکته است که شخصی همراه پیامبر(ص) بوده است، بدون تصریح به نام وی. | # آیه در موضع «ثاني اثنين»، اشاره به هیچ فضیلت و منقبتی نداشته و تنها به عدد افراد دلالت داشته و بیانگر این نکته است که شخصی همراه پیامبر(ص) بوده است، بدون تصریح به نام وی. | ||
# «إذ يقول لصاحبه» چند نکته دارد، از جمله اینکه در معنای صحابی، چنین آمده است: «هر کسی که پیامبر(ص) را دیده و یا از او چیزی شنیده است» و با این تعریف، مؤمن، منافق، مسلمان و مشرک همگی جزء صحابی محسوب میشوند و خداوند کفار و مشرکین را نیز با این عنوان خطاب قرار داده است «وَ مَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ«(التكویر: 22)؛ «مصاحب شما دیوانه نیست» و اگر صرف مصاحبت با پیامبر(ص)، بدون در نظر گرفتن تقوا، ملاک و مقیاس تکریم باشد، منافقین و مشرکین نیز مشمول این امر میباشند. | # «إذ يقول لصاحبه» چند نکته دارد، از جمله اینکه در معنای صحابی، چنین آمده است: «هر کسی که پیامبر(ص) را دیده و یا از او چیزی شنیده است» و با این تعریف، مؤمن، منافق، مسلمان و مشرک همگی جزء صحابی محسوب میشوند و خداوند کفار و مشرکین را نیز با این عنوان خطاب قرار داده است «وَ مَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ«(التكویر: 22)؛ «مصاحب شما دیوانه نیست» و اگر صرف مصاحبت با پیامبر(ص)، بدون در نظر گرفتن تقوا، ملاک و مقیاس تکریم باشد، منافقین و مشرکین نیز مشمول این امر میباشند. | ||
# معیت خداوند که از «لا تحرن إن الله معنا» استفاده میشود: نویسنده با ذکر دلایل و قراین متعدد ثابت میکند که شخص مورد خطاب در این موضع، عبدالله بن ابوبکر است <ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/42 ر.ک: متن کتاب، ص42-46]</ref>. | # معیت خداوند که از «لا تحرن إن الله معنا» استفاده میشود: نویسنده با ذکر دلایل و قراین متعدد ثابت میکند که شخص مورد خطاب در این موضع، عبدالله بن ابوبکر است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/42 ر.ک: متن کتاب، ص42-46]</ref>. | ||
در مسئله دوم، به بررسی اقوال روات در بیان حوادث ليلة الغار پرداخته شده و این نکته مطرح شده است که یکی از اهداف از طرح این مسئله، به این صورت و با این ابعاد گسترده، اثبات این امر است که «ليلة الغار»، مهمتر از «ليلةالمبيت» بوده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/75 ر.ک: همان، ص75]</ref>. | در مسئله دوم، به بررسی اقوال روات در بیان حوادث ليلة الغار پرداخته شده و این نکته مطرح شده است که یکی از اهداف از طرح این مسئله، به این صورت و با این ابعاد گسترده، اثبات این امر است که «ليلة الغار»، مهمتر از «ليلةالمبيت» بوده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36649/1/75 ر.ک: همان، ص75]</ref>. | ||