پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[امام جعفر صادق(ع)]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00082.jpg|بندانگشتی|آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|175px]]
[[پرونده:NUR02079.jpg|بندانگشتی|مرقد مطهر امام صادق(ع)(بقیع)|175px]]


'''آیت‌الله محمدكاظم خراسانى''' (1255-1329ق)، معروف به '''آخوند خراسانى''' در سال 1255 هجرى قمرى در شهر مقدس مشهد و در خانواده‌اى مشهور به علم و فضل ديده به جهان گشود. جد او از اهالى هرات بود، ولى خانوادۀ او از سالها پيش در شهر مقدس مشهد رحل اقامت افكنده بودند.
'''ابوعبدالله جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى‌طالب‌ علیهم‌السلام'''، رئیس مذهب جعفری و ششمین پیشوای شیعیان جهان است.
تولد آن حضرت بنابر صحيح‌ترين روايات به نقل از [[الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد|ارشاد]] [[شيخ مفيد]]، در سال 83ق در مدینه بوده است. امام صادق علیه‌السلام بنا به نقل برخی منابع، در 17 ربیع الاول سال 80 هجری  و به نقل منابع دیگر، در سال 83 هجری در زمان عبدالملك بن مروان  دیده به دنیا گشودند. مادر آن حضرت ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى‌بكر بود.


آیت‌الله محمدكاظم خراسانى مقدمات علوم و تحصيلات ابتدايى را در مشهد به اتمام رسانيده، سپس در سبزوار از مجلس درس صاحب اسرار، حاجى [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]] بهره‌ها برد. مدتى بعد به تهران هجرت نمود و حكمت و فلسفه را نزد میرزا ابوالحسن جلوه آموخت.
روايات و نصوصى كه دلالت بر امامت آن حضرت دارد بسيار است. لقب آن حضرت صادق(ع) بود، زيرا هرگز جز سخن درست نفرمود. رسول‌الله(ص) درباره او خبر داد كه «كلمه حق و پيك صدق است». او را فاضل و طاهر و صابر نيز مى‌خواندند ولى اشهر القاب او كه تاريخ ثبت كرده است همان صادق است. امام صادق(ع)حدود 12 سال در كنار جدش امام زين‌العابدين(ع) و 19 سال بعد از رحلت آن حضرت با پدرش امام محمد باقر(ع) به سر برد و بعد از پدر بزرگوارش مدت 34 سال امامت مسلمانان را عهده‌دار بود.


او در سن 22 سالگى در ماه رجب سال 1277 هجرى قمرى، پس از فراگيرى علوم عقلى و نقلى به قصد نجف اشرف از مشهد حركت كرد و بعد از توقفى در تهران به سوى نجف رهسپار شد.
فقه شيعه اماميه كه به فقه جعفرى مشهور است، منسوب به حضرت صادق(ع) است. زيرا قسمت عمده احكام فقه اسلامى بر طبق مذهب شيعه اماميه از آن حضرت است و آن اندازه كه از آن حضرت نقل شده است از هيچيك از اهل‌بیت(ع) نقل نگرديده است.اصحاب حديث، اسامى راويان ثقه را كه از او روايت كرده‌اند به 4000 شخص بالغ دانسته‌اند.


بالاترین استاد ایشان در نجف [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، دانشمند نامدار و زاهد و عارف عاليقدر شیعه بود.
<div class="mw-ui-button">[[امام جعفر صادق(ع)|'''ادامه''']]</div>
 
وقتى آیت‌الله حاج میرزا حسن شيرازى به سامرا عزيمت فرمودند، آخوند خراسانى در نجف مانده و شروع به تدريس اصول نمود. گيرايى درس او چنان بود كه تدريس او پيش اهل نظر ممتاز شناخته شده و مجلس درس او از افاضل و مجتهدين پر شد.
 
حوزۀ درس آخوند در آن روزگار شهرۀ آفاق گشته و بى‌نهایت مورد استقبال قرار گرفت. آخوند بعد از رحلت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] و آیت‌الله رشتى به مرجعيت عامۀ مسلمین رسيد.
 
<div class="mw-ui-button">[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش