إعجاز القرآن العلمي و البلاغي و الحسابي: تفاوت میان نسخه‌ها

در اعجاز رياضى، نسبت سطح خشكى و دريا را با توجه به تعداد ذكر شدنشان مطرح میشود و پس از بيان اينكه معانى قرآن و خطاباتش مربوط به همه زمانهاست، اتفاقى بودن خلقت را محال و ضمن ذكر تعدادى از دستوراتى دينى، برخى معجزات پيامبر را كه موجب عبرت و وعده خداوند به ظالمین میباشد، يادآورى میشود. درآخر این جزء نكاتى يادآورى می‌شوند، مانند اينكه نبايد با نديدن اشياء غيبى منكر آنها شد، شايد عقل ما آنها را درك نمى‌كند. شهوتها فتنه میباشند، در عقيده به خدا نبايد هيچ شكى باشد، ما در قبال خدا، ديگران و خودمان مسئول هستيم و...

جزء دوم تحقيقى در اعجاز بلاغى، رياضى و حسابى میشود، بعد از اشاره به اينكه محال است آيه يا سوره‌اى بر قرآن اضافه يا كم شود زيرا كه اختلال در تركيب و ترتيب رياضى و هندسى یکى از اسرار الهى است، این جهت اعجاز در تك تك حروف و كلمات ديده مى شود، پس تناقض در عالم تكوین و تشريع ممكن نيست.

با بررسى مثالهاى زيادى این مسائل روشن می‌شوند، مثلاًدر مورد لفظ ملائكه و شيطان، این دو لفظ و مشتقاتشان 88 بار در قرآن ذكر شده و لفظ شيطان و ملائكه 68 بار. مؤلف معتقدند تعداد كلمات در قرآن مملو از رمز و اشاره است مثلاًلفظ رحمان 57 مرتبه و لفظ رحيم 114 بار ذكر شده كه دلالت برشمول رحمت الهى بر همه مردم، مومن و كافر میکند و اينكه بنده گنهكاررا روزى می‌دهد دلالت بر وسعت رحمت اوست. در ادامه اعجازهاى عددى قرآن را كه مطابق عالم وجود است شمرده میشود، مثلا: كلمه '''«شهر»''' به تنهایى 12 بار آمده است كه مطابق با 12 ماه سال است، يا كلمه '''«يوم»''' به تنهایى 365 بارذكرشده كه مطابق عدد روزهاى سال است.

از وجوه ديگرقرآن این است كه همه چيز را به احصار درآورده همانطور كه خود قرآن هم این ادعا را دارد مثلاًمجموع ذكر كلمات رسل، نبيين، مبشّرين و منذرين 518 بار می‌باشد و مجموع ذكر نام همه پيامبران هم 518 مرتبه است، يا از مجموع ذكر كلمه خشكى و دريا رابط نسبت یک به سه آن دو فهمیده میشود.