۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(لینک درون متنی) |
جز (جایگزینی متن - 'ثقة الاسلام' به 'ثقةالاسلام') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
3- ترجمه بثّ الشكوى | 3- ترجمه بثّ الشكوى | ||
4- مجموعه آثار قلمى شادروان | 4- مجموعه آثار قلمى شادروان ثقةالاسلام تبريزى | ||
يكى از نوشتههاى پر ارج [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام تبريزى]]، رسالهاى است با عنوان «رساله لالان» كه در ربيع الاوّل 1326ق. براى علماى طراز اوّل نجف نوشته شده است و در كتاب حاضر به آن اشاره شده است. جالب اينكه اين رساله در دهههاى گذشته به زبانى ژاپنى نيز ترجمه شده است. [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] در اين رساله لزوم وضع قانون و برقرارى عدالت و مشروطيّت را يادآور شده است. به نظر مىرسد كه خمير مايه انديشه سياسى [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] با اقامت هشت سالهاش در عتبات عاليات شكل گرفته باشد. او با خواندن روزنامههاى مهمّ عربى آگاهىهايى پيرامون نظامهاى تازه سياسى-اجتماعى به دست آودره بود. [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] با وجود مخالفت با هرگونه سلطه خارجى بر ايران، به مسلمانان سفارش مىكرد كه از پارهاى دستاوردهاى تمدّن غرب «نظير تحصيلات جديد»، علوم و برخى نهادهاى دموكراتيك بهرهگيرند تا از اين رهگذر به ترّقى و اقتدار دست يابند. او مانند علاّمه شهير ميرزا محمّد حسين نائينى كه رسالهاش يكسال پس از رساله لالان نوشته شده است بر اين باور بود كه مىشود ميان مشروطه مغربى و شريعت اسلام توازن ايجاد كرد و از همينرو مىكوشيد اصول مشروطه را با حكومت اسلامى هماهنگ كند. | يكى از نوشتههاى پر ارج [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام تبريزى]]، رسالهاى است با عنوان «رساله لالان» كه در ربيع الاوّل 1326ق. براى علماى طراز اوّل نجف نوشته شده است و در كتاب حاضر به آن اشاره شده است. جالب اينكه اين رساله در دهههاى گذشته به زبانى ژاپنى نيز ترجمه شده است. [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] در اين رساله لزوم وضع قانون و برقرارى عدالت و مشروطيّت را يادآور شده است. به نظر مىرسد كه خمير مايه انديشه سياسى [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] با اقامت هشت سالهاش در عتبات عاليات شكل گرفته باشد. او با خواندن روزنامههاى مهمّ عربى آگاهىهايى پيرامون نظامهاى تازه سياسى-اجتماعى به دست آودره بود. [[ثقةالاسلام تبریزی، علی بن موسی|ثقةالاسلام]] با وجود مخالفت با هرگونه سلطه خارجى بر ايران، به مسلمانان سفارش مىكرد كه از پارهاى دستاوردهاى تمدّن غرب «نظير تحصيلات جديد»، علوم و برخى نهادهاى دموكراتيك بهرهگيرند تا از اين رهگذر به ترّقى و اقتدار دست يابند. او مانند علاّمه شهير ميرزا محمّد حسين نائينى كه رسالهاش يكسال پس از رساله لالان نوشته شده است بر اين باور بود كه مىشود ميان مشروطه مغربى و شريعت اسلام توازن ايجاد كرد و از همينرو مىكوشيد اصول مشروطه را با حكومت اسلامى هماهنگ كند. |
ویرایش