عجائب الهند بره و بحره: تفاوت میان نسخه‌ها

توصيف نویسنده، از پديده‌ها و رويدادهاى شگفت‌انگيز، گاه شكل داستانى ماجراجويانه و گاهى شكل نمايشى اخلاقى به خود مى‌گيرد كه با مهارت هنرى فراوان عرضه شده است. با نگرشى اجمالى مى‌توان دريافت كه اين داستان‌ها با سخن‌پردازى هنرمندانه و به سبکىزنده و روان ارائه شده‌اند؛ ازاين‌رو، مى‌توان كتاب بزرگ بن شهريار را يك اثر برجسته ادبى نيز به شمار آورد.

بزرگ بن شهريار، در ضمن واقعه‌اى در يك سفر خطرناك، از قول دريانوردى مشهور، از نوعى كشتى ياد كرده كه 200 نفر برده را حمل مى‌كند. اين سفر خطرناك، در سال 923م، اتفاق افتاده است؛ در آن سال، دريانوردى به نام اسماعيلويه، از عمان به سوى قنبلويه راه افتاد، ولى توفان كشتى او را به سفاله برد. او و كاركنان كشتى‌اش را ترس فراگرفت، زيرا بوميان آن‌جا آدم‌خوار بودند، ولى آنها را به كرانه بردند و ناچار كردند كه در آن‌جا (سفاله) بمانند و چند ماهى داد و ستد كنند؛ سرانجام آنها را گذاشتند كه به كشتى‌هايشان برگردند و شاه آن‌جا با هفت تن از يارانش همراه آنها به كشتى آمدند و سوار شدند، سپس به گفته اسماعيلويه: «چون به كشتى نشستند، با خود گفتم اين شاه، در عمان در بازارگاه، 30 دينار مى‌ارزد و آن هفت تن، 160 دينار، جامه‌هاى آنها20 دينار ارزش دارد، پس دست‌كم 3000 درهم از فروش اينها به دست ما مى‌افتد، بدون هيچ خطر؛ پس به ملوانان فرياد زدم و آنها بادبان‌ها كشيدند و لنگر برگرفتند». شاه، كوشيد كه بگريزد، ولى كامياب نشد، او و يارانش را كنار 200 برده ديگر كه گرفته بودند، گذاشتند و همه را در عمان فروختند. بعدها شاه به كشورش برگردانيده شد و مردم خود را مسلمان كرد.