پرش به محتوا

ماهیت قیام مختار بن ابی‌عبید ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک')
خط ۲۳: خط ۲۳:
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15429
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15429
| کتابخوان همراه نور =12285
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۴۶: خط ۴۷:
در بخش اول اين فصل اخبار و رواياتى كه درباره مختار رسيده، در دو قسم تبيين شده است: 1- اخبارى در مدح و ستايش او؛ 2- اخبارى كه در مذمّت اوست اما اخبار در مدح، قوى‌تر و برتر است. مؤلف ابتدا رواياتى كه در مدح و تأييد، شخصيت و ارزش عمل مختار از معصومين(ع) رسيده را نقل مى‌كند و پس از تأييد و ترجيح اخبار مدح و تأييد اعتقادات و اعمال مختار، به رواياتى كه در ذمّ اوست مى‌پردازد و همه را ردّ مى‌كند<ref>همان، ص 67-81</ref>
در بخش اول اين فصل اخبار و رواياتى كه درباره مختار رسيده، در دو قسم تبيين شده است: 1- اخبارى در مدح و ستايش او؛ 2- اخبارى كه در مذمّت اوست اما اخبار در مدح، قوى‌تر و برتر است. مؤلف ابتدا رواياتى كه در مدح و تأييد، شخصيت و ارزش عمل مختار از معصومين(ع) رسيده را نقل مى‌كند و پس از تأييد و ترجيح اخبار مدح و تأييد اعتقادات و اعمال مختار، به رواياتى كه در ذمّ اوست مى‌پردازد و همه را ردّ مى‌كند<ref>همان، ص 67-81</ref>


در بخش دوم: به ديدگاه علما درباره اين شخصيت پرداخته شده است. يكى از ادله براى اثبات شخصيت والاى مختار و اينكه او مردى مجاهد، مخلص، مدافع حق اهل‌بيت(ع) و داراى عقيده‌اى پاك و راسخ بوده است، قضاوت‌ها و شهادت‌ها و اظهارنظرهاى فحول علماى شيعه و بزرگان علم رجال است<ref>همان، ص 83</ref>
در بخش دوم: به ديدگاه علما درباره اين شخصيت پرداخته شده است. يكى از ادله براى اثبات شخصيت والاى مختار و اينكه او مردى مجاهد، مخلص، مدافع حق اهل‌بيت(ع) و داراى عقيده‌اى پاک و راسخ بوده است، قضاوت‌ها و شهادت‌ها و اظهارنظرهاى فحول علماى شيعه و بزرگان علم رجال است<ref>همان، ص 83</ref>


در علم رجال قاعده معروفى براى اثبات وثاقت افراد، وجود دارد و آن شهادت عدلين بر پاكى و صحت عقيده فرد موردنظر و يا راستگويى اوست تا بتوان به وى اعتماد نمود. چنانچه بزرگانى مانند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، علامه ابن نما، مامقانى، [[علامه امينى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] شخصى را بستايند، در وثاقت او ترديدى باقى نمى‌ماند<ref>همان، ص 83</ref>
در علم رجال قاعده معروفى براى اثبات وثاقت افراد، وجود دارد و آن شهادت عدلين بر پاکى و صحت عقيده فرد موردنظر و يا راستگويى اوست تا بتوان به وى اعتماد نمود. چنانچه بزرگانى مانند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، علامه ابن نما، مامقانى، [[علامه امينى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] شخصى را بستايند، در وثاقت او ترديدى باقى نمى‌ماند<ref>همان، ص 83</ref>


فصل سوم كتاب در رابطه با تهمت‌هاى ناروايى است كه به مختار زده شده است. از جمله تهمت‌هايى كه بر وى وارد كرده‌اند و بيشتر در كتاب‌هاى اهل سنّت بر آن تأكيد شده اين است كه: «مختار مدعى پيامبرى و فرستاده خداست و جبرئيل با وحى بر او نازل مى‌شود» و روى اين تهمت، تبليغات وسيعى عليه مختار شد.
فصل سوم كتاب در رابطه با تهمت‌هاى ناروايى است كه به مختار زده شده است. از جمله تهمت‌هايى كه بر وى وارد كرده‌اند و بيشتر در كتاب‌هاى اهل سنّت بر آن تأكيد شده اين است كه: «مختار مدعى پيامبرى و فرستاده خداست و جبرئيل با وحى بر او نازل مى‌شود» و روى اين تهمت، تبليغات وسيعى عليه مختار شد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش