۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الاختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة: تفاوت میان نسخه‌ها
الاختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۳۵
، ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| سال نشر = 1405 ق یا 1985 م | | سال نشر = 1405 ق یا 1985 م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01063AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب حاضر، رساله‌اى است مختصر كه در 20 بخش تنظيم گشته است. | كتاب حاضر، رساله‌اى است مختصر كه در 20 بخش تنظيم گشته است. موضوع‌هایى كه در اين كتاب مورد بحث قرار گرفته، به طور كلى اينهاست: قدر، تشبيه، خلق قرآن، رؤيت خداوند، عرش الهى و بررسى احاديث مختلف در اين باب. انبوهى از اطلاعات موجود در تأويل مختلف الحديث و حتى بسيارى از عبارات آن عيناً در اين كتاب تكرار شده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
بخش اول كتاب، درباره اهميت اين كتاب بحث نموده است. | بخش اول كتاب، درباره اهميت اين كتاب بحث نموده است. | ||
مبارزه [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] با معتزله و جهميه و ديگر | مبارزه [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] با معتزله و جهميه و ديگر فرقه‌هایى كه كلام و فلسفه را مايه كار خود قرار مى‌دادند، موجب گرديد كه وزير متوكل وى را به قضاى دينور برگمارد. در بسيارى از آثار او، خاصه تأويل مختلف الحديث، مبارزه تند و آشكارى برضد معتقدان به رأى و به خصوص [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] پديدار است. وى استحسان و قياس را نيز به شدت رد مى‌كند و معتقد است كه آنها سرانجام انسان را به بدعت مى‌كشانند. اين مطالب در بخش دوم كتاب به چشم مى‌خورد. | ||
در بخش سوم مى‌خوانيم: [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] در پى شيخى از اهل حديث مى‌گشت تا نزدش علم بياموزد و او را مقتداى خود سازد. در آن روزگار، ابن راهويه (د 238ق852/م) كه از مرو برخاسته بود و در نيشابور مى‌زيست، شهرتى فراگير داشت. از آثار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] چنين برمى‌آيد كه از ميان همه دانشمندان سده 3ق9/م تنها كسى را كه مى‌توان به راستى، شيخ و استاد او به شمار آورد، همين ابن راهويه است. به همين جهت، به رغم سكوت منابع درباره پيوند استاد و شاگرد، معاصران، معتقدند كه وى پيش از وفات ابن راهويه؛ يعنى زمانى كه خود بيست يا بيست و چند سال بيش نداشته است، به نيشابور رفته و پس از وفات ابن راهويه به بصره بازگشته است. | در بخش سوم مى‌خوانيم: [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] در پى شيخى از اهل حديث مى‌گشت تا نزدش علم بياموزد و او را مقتداى خود سازد. در آن روزگار، ابن راهويه (د 238ق852/م) كه از مرو برخاسته بود و در نيشابور مى‌زيست، شهرتى فراگير داشت. از آثار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] چنين برمى‌آيد كه از ميان همه دانشمندان سده 3ق9/م تنها كسى را كه مى‌توان به راستى، شيخ و استاد او به شمار آورد، همين ابن راهويه است. به همين جهت، به رغم سكوت منابع درباره پيوند استاد و شاگرد، معاصران، معتقدند كه وى پيش از وفات ابن راهويه؛ يعنى زمانى كه خود بيست يا بيست و چند سال بيش نداشته است، به نيشابور رفته و پس از وفات ابن راهويه به بصره بازگشته است. | ||