۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
البراهين الجلية في دفع تشكيكات الوهابية: تفاوت میان نسخه‌ها
البراهين الجلية في دفع تشكيكات الوهابية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۱۸
، ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| سال نشر = 1397 ق | | سال نشر = 1397 ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03742AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =3 | | چاپ =3 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
متن كتاب با تاكيد بر اين كه آيات و روايات مال و عرض و خون مسلمان را پس از شهادتين حرام دانسته و محترم مى‌شمارند، لذا انتساب ساير مسلمين به كفر و الحاد از طرف وهابيت، مخالفت با نص صريح است، وارد طرح مسائل مى‌شود: | متن كتاب با تاكيد بر اين كه آيات و روايات مال و عرض و خون مسلمان را پس از شهادتين حرام دانسته و محترم مى‌شمارند، لذا انتساب ساير مسلمين به كفر و الحاد از طرف وهابيت، مخالفت با نص صريح است، وارد طرح مسائل مى‌شود: | ||
#در اولين مسئله پس از بيان "شفاعت" از ديدگاه وهابيت كه آن را موكول به آخرت دانسته و استشفاع از نبى اكرم(ص) را شرك مى‌دانند، با استدلال به آيات قرآن كريم به ردّ آن مى‌پردازد. پس از آن به بيان تفاوت شفاعت و عبادت اشاره كرده و عبادت را اظهار | #در اولين مسئله پس از بيان "شفاعت" از ديدگاه وهابيت كه آن را موكول به آخرت دانسته و استشفاع از نبى اكرم(ص) را شرك مى‌دانند، با استدلال به آيات قرآن كريم به ردّ آن مى‌پردازد. پس از آن به بيان تفاوت شفاعت و عبادت اشاره كرده و عبادت را اظهار نهایت خضوع و تعظيم معرفى مى‌كند، نه مطلق تعظيم و خضوع و لذا احدى از مسلمين تعظيم مومنين يا انبياء را در حال حياتشان از مصاديق عبادت نمى‌داند. | ||
#وهابيت در ردّ "توسل به اموات" با ذكر چند دليل آن را شرك مى‌داند. نویسنده پس از استدلال به آيات كريمه قرآن، به سخن گفتن نبى اكرم(ص) با كشتگان در چاه بدر اشاره و پاسخ ايشان را پس از اعتراض مشركين در تائيد مطلب آورده و پس از اثبات حيات برزخى، به قحطى مدينه اشاره مى‌كند كه به توصيه عائشه اهل مدينه به قبر پيامبر(ص) متوسل شدند و آنچنان بارانى باريد كه زمين سرسبز شد. | #وهابيت در ردّ "توسل به اموات" با ذكر چند دليل آن را شرك مى‌داند. نویسنده پس از استدلال به آيات كريمه قرآن، به سخن گفتن نبى اكرم(ص) با كشتگان در چاه بدر اشاره و پاسخ ايشان را پس از اعتراض مشركين در تائيد مطلب آورده و پس از اثبات حيات برزخى، به قحطى مدينه اشاره مى‌كند كه به توصيه عائشه اهل مدينه به قبر پيامبر(ص) متوسل شدند و آنچنان بارانى باريد كه زمين سرسبز شد. | ||
#:در ادامه با نقل روايات و حكايات توسل اصحاب و تابعين به قبر نبى اكرم(ص) از منابع مختلف با ذكر ادله متعدد دعا و توسل به ايشان را تبيين مى‌كند. | #:در ادامه با نقل روايات و حكايات توسل اصحاب و تابعين به قبر نبى اكرم(ص) از منابع مختلف با ذكر ادله متعدد دعا و توسل به ايشان را تبيين مى‌كند. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
#:در ادامه پاسخ به شبهات، به "نماز به سوى قبر" پرداخته و با ردّ نظر [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، روايات را ناظر به كراهت و ثواب كمتر مى‌داند. | #:در ادامه پاسخ به شبهات، به "نماز به سوى قبر" پرداخته و با ردّ نظر [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، روايات را ناظر به كراهت و ثواب كمتر مى‌داند. | ||
#آخرين مسئله‌اى كه در كتاب به آن پرداخته شده "تخريب مساجد اطراف مراقد مشرفه" است كه همانند ديگر مباحث پس از بيان استدلالات آنها به نقد و ردّ آن مى‌پردازد. | #آخرين مسئله‌اى كه در كتاب به آن پرداخته شده "تخريب مساجد اطراف مراقد مشرفه" است كه همانند ديگر مباحث پس از بيان استدلالات آنها به نقد و ردّ آن مى‌پردازد. | ||
#:در بخش | #:در بخش نهایى كتاب نيز نمونه‌هایى از افكار و اعتقادات وهابيت كه با اعتقادات مسلمين در تعارض بوده و مجوزى برای جنايات و هتك حرمت نسبت به ساير فرق اسلامى شده را بيان مى‌كند. از آن جمله است: ديار خود را ديار توحيد و ديار ديگر را ديار شرك دانستن، شرك محبت، انهدام ابنيه بر قبور و... | ||
== نسخه‌شناسى== | == نسخه‌شناسى== | ||