۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اصولی خویی، محمود بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''آيت‌الله حاج ميرزا محمود بن محمد خويى تبريزى'''، مشهور به '''اصولى''' از باتقوى‌ترين و فاضل‌ترين افراد در رشته معارف اسلامى و صاحب مكتب و درايت در فقه و اصول بود. | '''آيت‌الله حاج ميرزا محمود بن محمد خويى تبريزى'''، مشهور به '''اصولى''' از باتقوى‌ترين و فاضل‌ترين افراد در رشته معارف اسلامى و صاحب مكتب و درايت در فقه و اصول بود. | ||
ولادت آن مرحوم در حدود سال 1236ق در خوى بوده است. پس از سپرى نمودن دروس مقدّماتى و تحصيلات اوليه، طبق معمول آن عصر، به مركز فقاهت جهان تشيع نجف اشرف رهسپار شده و در جلسات درس علاّمه انصارى(ره) سالهاى متمادى شركت جست. در اثر طول ممارست در فقه و اصول به مقامات عاليه علمى نايل آمده و موفق به انجام تأليفات قيّم و استوار در زمينه فقه و اصول گرديد، كه یکى از آنها کتاب استوار «مشارق الاصول» مى‌باشد كه پيرامون مباحث کتاب قوانين [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و | ولادت آن مرحوم در حدود سال 1236ق در خوى بوده است. پس از سپرى نمودن دروس مقدّماتى و تحصيلات اوليه، طبق معمول آن عصر، به مركز فقاهت جهان تشيع نجف اشرف رهسپار شده و در جلسات درس علاّمه انصارى(ره) سالهاى متمادى شركت جست. در اثر طول ممارست در فقه و اصول به مقامات عاليه علمى نايل آمده و موفق به انجام تأليفات قيّم و استوار در زمينه فقه و اصول گرديد، كه یکى از آنها کتاب استوار «مشارق الاصول» مى‌باشد كه پيرامون مباحث کتاب قوانين [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و بخشهایى از کتاب «الفصول» مى‌باشد كه در سال 1312ق به زيور طبع آراسته شده است. | ||
بنا به معرّفى مرحوم حاج [[آقا بزرگ تهرانى]] از ديگر تأليفات او کتاب «التأمّليات» پيرامون کتاب فقهى «[[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]]» مى‌باشد. این کتاب در مورد فقه است و از آغاز تا بخش نجاسات تحرير شده است و در سال 1300ق از آن فراغت يافته است. | بنا به معرّفى مرحوم حاج [[آقا بزرگ تهرانى]] از ديگر تأليفات او کتاب «التأمّليات» پيرامون کتاب فقهى «[[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]]» مى‌باشد. این کتاب در مورد فقه است و از آغاز تا بخش نجاسات تحرير شده است و در سال 1300ق از آن فراغت يافته است. | ||