۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ارزقی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE05145AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالوليد محمد بن عبداللّه بن احمد بن محمد أزرقي'''، درگذشته در حدود 250 ق.از زندگى وى آگاهى چندانى در دست نيست.وى‌در مكّۀ مكرمة زاده شد اما تاريخ ولادت وى نامعلوم است.وى از خاندانى بودكه اصلا به ازرق، غلام رومى آهنگرى از آن حارث بن كلدۀ ثقفى، طبيب مشهور عرب، نسب مى‌برد.ازرق در غزوۀ طائف از جمله بندگانى بود كه به خدمت پيامبر(ص)آمد وسپس آزاد شد.نوادگان وى از نسل فرزندش سلمه، بعدها خود را از نسل حارث بن ابى شمر غسانى خواندند.اين حارث از امراى غسان بود و گفته‌اند از جمله | '''ابوالوليد محمد بن عبداللّه بن احمد بن محمد أزرقي'''، درگذشته در حدود 250 ق.از زندگى وى آگاهى چندانى در دست نيست.وى‌در مكّۀ مكرمة زاده شد اما تاريخ ولادت وى نامعلوم است.وى از خاندانى بودكه اصلا به ازرق، غلام رومى آهنگرى از آن حارث بن كلدۀ ثقفى، طبيب مشهور عرب، نسب مى‌برد.ازرق در غزوۀ طائف از جمله بندگانى بود كه به خدمت پيامبر(ص)آمد وسپس آزاد شد.نوادگان وى از نسل فرزندش سلمه، بعدها خود را از نسل حارث بن ابى شمر غسانى خواندند.اين حارث از امراى غسان بود و گفته‌اند از جمله امیرانى بود كه پيامبر(ص) در سال 6ق آنان را به اسلام دعوت كرد.به هر حال انتساب بنى ازرق به حارث موجب شد كه در مكّه از اشراف قلمداد شوند تا آنجا كه برخى از آنان با بنى امیه پيوند خانوادگى‌يافتند.از میان بنى ازرق دو تن از شهرت بيشترى برخوردارند كه یکى از آنها ابوالوليد ازرقى است.وى افزون بر جدش از كسانى چون على بن هارون بن مسلم عجلى، مهدى بن ابى مهدى، محمد بن يحيى بن ابى عمر عدنى كه از شيوخ موثق مكه بودند حديث شنيد.تاريخ درگذشت اوچندان روشن نيست.اگر چه ازرقى در «اخبار مكة» به حوادث پس از 240ق نيز اشاره‌كرده، ولى واپسين تاريخى كه ذكر كرده 244ق است.به نظر مى‌رسد كه وى در همین حدود؛يعنى‌اوايل خلافت المنتصر عباسى درگذشته باشد زيرا یک مورد از اخبار افزودۀ ابومحمد خزاعى‌در کتاب، مربوط به 263ق است و مى‌توان حدس زد كه مؤلف اصلى، ساليانى پيش وفات كرده بوده است. | ||