ضیاءالدین مقدسی، محمد بن عبدالواحد: تفاوت میان نسخه‌ها

«ضياء الدين ابو عبد الله محمد بن عبد الواحد بن احمد بن عبد الرحمن بن اسماعيل بن منصور سعدى مَقدِسى»، محدث، فقيه و مورخ حنبلى، در سال 569ق، در خانواده‌اى اهل علم و مبارزه عليه صليبيان، در دمشق متولد شد. از همان آغاز كودكى، به فراگيرى علم گمارده شد و در هفت سالگى توانست به استماع حديث از ابوالمعالى بن صابر و... بپردازد. پدر وى، همان‌گونه كه در خانواده‌هاى اهل علم متداول است، در همان دوران كودكى ضياء الدين، از حسن بن على بن شيرويه بغدادى براى وى اجازه روايت دريافت كرد و سرانجام ضياء الدين در زمره ملازمان عبد الغنى مقدسى (م 600ق)، از محدثان و مشايخ مشهور عصر خويش، قرار گرفت و با راهنمايى‌هاى وى به آموختن علوم از دانشمندان زمان خود پرداخت.

 

1. ابوالمعالى بن صابر؛

 

2. فضل بن بانياسى؛

 

3. عمر بن حيويه؛

 

4. يحيى ثقفى؛

 

5. احمد بن على موازينى؛

 

6. محمد بن حمزة بن ابى‌صقر؛

 

7. ابن صدقه حرّانى؛

 

8. عبد الرحمن بن على خرقى؛

 

9. بوصيرى؛

 

10. فاطمه بنت سعد الله؛

 

11. ابوروح عبد المعز بن محمد؛

 

12. حافظ سلفى؛

 

13. احمد بن على ناعم؛

 

14. ابن شاتيل؛

 

15. ابن برّى نحوى؛

 

 

1. ابن نقطه؛

 

2. ابن نجار؛

 

3. سيف الدين بن مجد؛

 

4. زكى الدين برزالى؛

 

5. عمر بن حاجب؛

 

1. الاحاديث المختارة؛

 

2. فضائل الشام؛

 

3. صفة الجنة؛

 

4. سيرة المقادسة؛

 

5. دلائل النبوة؛

 

6. النهى عن سبّ الاصحاب؛

 

7. الايمان و معالم الاسلام؛

 

8. كرامات مشايخ الارض المقدسة؛

 

9. الحكايات المنثورة؛

 

10. فضائل بيت‌المقدس؛

 

11. الفتح المبين فى المشيخة البلدانية؛