۱۱۸٬۷۴۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زندگینامه' به 'زندگینامه') |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۷: | خط ۷: | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]] | | data-type="authorWritings" |[[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
خط ۳۵: | خط ۳۳: | ||
'''احمد بن عبدالله بن زیدون''' (٣٩٤-٤٦٣ق)، وزیر و نویسنده و شاعر اهل قرطبه، معروف به ابن زیدون و ملقب به «بحتری مغرب» است. از استادان او جز یکتن به نام ابوبکر مسلم بن احمد نحوی شناخته نیستند. او سه رساله نوشته که رساله «هزلیه» او از همه مشهورتر است و سبب شده که نویسندگان و شارحان متعدد شرحهای مختلف بر آن بنگارند؛ در میان این شرحها «[[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]]» تألیف [[ابن نباته، محمد بن محمد|ابن نباته]] از همه معروفتر است. | '''احمد بن عبدالله بن زیدون''' (٣٩٤-٤٦٣ق)، وزیر و نویسنده و شاعر اهل قرطبه، معروف به ابن زیدون و ملقب به «بحتری مغرب» است. از استادان او جز یکتن به نام ابوبکر مسلم بن احمد نحوی شناخته نیستند. او سه رساله نوشته که رساله «هزلیه» او از همه مشهورتر است و سبب شده که نویسندگان و شارحان متعدد شرحهای مختلف بر آن بنگارند؛ در میان این شرحها «[[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]]» تألیف [[ابن نباته، محمد بن محمد|ابن نباته]] از همه معروفتر است. | ||
== | ==زندگینامه== | ||
ابن زیدون، ابوالولید، احمد بن عبدالله مخزومى اندلسی، شاعر و کاتب اواخر عصر اموی و اوایل دوره ملوکالطوایف در اندلس است. نسب ابن زیدون از پدر به بنى مخزوم از تیرههای قریش میرسید. وی در خانوادهای توانگر و اهل علم در رصافه، حومه قرطبه، به دنیا آمد. در 11 سالگى پدرش را که از عالمان و فقیهان بزرگ قرطبه بود، از دست داد و جد مادریش ابوبکر محمد که صاحب مناصب قضا و احکام شرطه در شهرهای سالم و قرطبه بود، سرپرستى او را به عهده گرفت. از محیط تربیتى و آموختههای ابن زیدون چندان اطلاعى در دست نیست، اما از بررسى آثارش چنین برمیآید که بسیاری از علوم رایج آن عصر را فراگرفته بوده است. او در جوانى با بسیاری از مشاهیر علم و سیاست دوستى و مجالست داشت. از آن میان میتوان از ابوالولید بن جهور و ابوبکر بن ذکوران نام برد که یکى در سیاست و دیگری در فقه و قضا مشهور بوده است.<ref>ر.ک: ارزنده، مهران، ص644-643</ref>. ابن زیدون قریب 20 سال یعنى تا پایان حکومت معتضد در بارگاه وی زیست و به عالیترین مقامات سیاسى و اجتماعى دست یافت<ref>ر.ک: همان، ص646</ref>. | ابن زیدون، ابوالولید، احمد بن عبدالله مخزومى اندلسی، شاعر و کاتب اواخر عصر اموی و اوایل دوره ملوکالطوایف در اندلس است. نسب ابن زیدون از پدر به بنى مخزوم از تیرههای قریش میرسید. وی در خانوادهای توانگر و اهل علم در رصافه، حومه قرطبه، به دنیا آمد. در 11 سالگى پدرش را که از عالمان و فقیهان بزرگ قرطبه بود، از دست داد و جد مادریش ابوبکر محمد که صاحب مناصب قضا و احکام شرطه در شهرهای سالم و قرطبه بود، سرپرستى او را به عهده گرفت. از محیط تربیتى و آموختههای ابن زیدون چندان اطلاعى در دست نیست، اما از بررسى آثارش چنین برمیآید که بسیاری از علوم رایج آن عصر را فراگرفته بوده است. او در جوانى با بسیاری از مشاهیر علم و سیاست دوستى و مجالست داشت. از آن میان میتوان از ابوالولید بن جهور و ابوبکر بن ذکوران نام برد که یکى در سیاست و دیگری در فقه و قضا مشهور بوده است.<ref>ر.ک: ارزنده، مهران، ص644-643</ref>. ابن زیدون قریب 20 سال یعنى تا پایان حکومت معتضد در بارگاه وی زیست و به عالیترین مقامات سیاسى و اجتماعى دست یافت<ref>ر.ک: همان، ص646</ref>. | ||
خط ۴۶: | خط ۴۴: | ||
اما «رساله جدیه» را در اواخر دوره زندان در قرطبه نوشت و در آن کوشید امیر ابوالحزم بن جهور را با یادآوری خدمات گذشته خود به خاندان بنى جهور بر سر لطف آورد و خود را از زندان رهایى بخشد. بلندترین رساله ابن زیدون که شهرتى کمتر از دو رساله دیگر دارد، اما از اهمیتى وافر برخوردار است، رسالهای است موسوم به «بکریه» که شاعر پس از بازگشت پنهانیش به حومه قرطبه (الزهراء) نگاشت و در آن از ابوبکر مسلم تقاضای شفاعت نزد امیر کرد. مؤلف در این رساله اسلوب پیشین خود در ذکر اسامى مشاهیر و رویدادهای تاریخى را کنار گذاشته و از سجع نیز جز مواردی اندک استفاده نکرده است. در عوض امثال و شواهد شعری او مناسبتر و بیان عواطف و احساسات او زندهتر و بیتکلفتر است. بهطورکلی رسایل یاد شده مجموعه وسیعى است از نکات ادبى و تاریخى که از یکسو دانش گسترده ادبى و تاریخى شاعر و از سوی دیگر احوال فردی و اجتماعى او را در دورهای خاص نشان میدهد<ref>ر.ک: همان</ref>. | اما «رساله جدیه» را در اواخر دوره زندان در قرطبه نوشت و در آن کوشید امیر ابوالحزم بن جهور را با یادآوری خدمات گذشته خود به خاندان بنى جهور بر سر لطف آورد و خود را از زندان رهایى بخشد. بلندترین رساله ابن زیدون که شهرتى کمتر از دو رساله دیگر دارد، اما از اهمیتى وافر برخوردار است، رسالهای است موسوم به «بکریه» که شاعر پس از بازگشت پنهانیش به حومه قرطبه (الزهراء) نگاشت و در آن از ابوبکر مسلم تقاضای شفاعت نزد امیر کرد. مؤلف در این رساله اسلوب پیشین خود در ذکر اسامى مشاهیر و رویدادهای تاریخى را کنار گذاشته و از سجع نیز جز مواردی اندک استفاده نکرده است. در عوض امثال و شواهد شعری او مناسبتر و بیان عواطف و احساسات او زندهتر و بیتکلفتر است. بهطورکلی رسایل یاد شده مجموعه وسیعى است از نکات ادبى و تاریخى که از یکسو دانش گسترده ادبى و تاریخى شاعر و از سوی دیگر احوال فردی و اجتماعى او را در دورهای خاص نشان میدهد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
ابن زیدون ظاهراً در تاریخنگاری نیز دستى داشته است. به روایت [[ابن سعید مغربی، علی بن موسی|ابن سعید]] وی کتابى تألیف کرده، موسوم به «التبيين في خلفاء | ابن زیدون ظاهراً در تاریخنگاری نیز دستى داشته است. به روایت [[ابن سعید مغربی، علی بن موسی|ابن سعید]] وی کتابى تألیف کرده، موسوم به «التبيين في خلفاء بنيامیة بالاندلس» که به سبک «التعيين في خلفاء المشرق» [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]] بوده و اکنون در دست نیست، اما دو قطعه کوتاه از آن را مقری نقل کرده است. سبک نگارش مؤلف در این کتاب تا آنجا که از دو قطعه مزبور برمیآید، ساده و بدون تصنع و مبتنى بر وضوح و ایجاز است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۵۶: | خط ۵۴: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]] | [[سرح العيون في شرح رسالة ابن زيدون]] | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده: |