پرش به محتوا

إيضاح السبل في الترجيح و التعادل: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ')
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می')
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}


'''ايضاح السبيل في الترجيح و التعادل'''، تأليف ميرزا ابوطالب موسوى زنجانى، به زبان عربى است. این اثر، به‌عنوان منبع مفيدى در موضوع اصولى تعادل و تراجيح قابل استفاده است.
'''ايضاح السبيل في الترجيح و التعادل'''، تأليف میرزا ابوطالب موسوى زنجانى، به زبان عربى است. این اثر، به‌عنوان منبع مفيدى در موضوع اصولى تعادل و تراجيح قابل استفاده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۱: خط ۳۱:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
کتاب، با مقدمه‌اى از مستنسخ کتاب كه در آن با الفاظ مبالغه‌آميزى کتاب را توصيف كرده، آغاز شده است.
کتاب، با مقدمه‌اى از مستنسخ کتاب كه در آن با الفاظ مبالغه‌آمیزى کتاب را توصيف كرده، آغاز شده است.


نویسنده، در ابتداى کتاب، اهم مسائل و منقح‌ترين مباحث اصولى را مباحث تعادل و تراجيح مى‌داند، چرا كه به‌وسيله این بحث نظام فقه كامل شده و فقيه از آن كمك مى‌گيرد؛ لذاست كه تأليفات فراوانى در این زمينه از فقهاء به جاى مانده است.
نویسنده، در ابتداى کتاب، اهم مسائل و منقح‌ترين مباحث اصولى را مباحث تعادل و تراجيح مى‌داند، چرا كه به‌وسيله این بحث نظام فقه كامل شده و فقيه از آن كمك مى‌گيرد؛ لذاست كه تأليفات فراوانى در این زمینه از فقهاء به جاى مانده است.


اجتماع دو دليل متعارض و عدم امكان عمل به هر دو، به یکى از دو شكل زير قابل تصور است:
اجتماع دو دليل متعارض و عدم امكان عمل به هر دو، به یکى از دو شكل زير قابل تصور است:
خط ۴۱: خط ۴۱:
2. تراجيح: در صورتى است كه یکى از دو دليل، نسبت به ديگرى واجد مزايايى باشد.
2. تراجيح: در صورتى است كه یکى از دو دليل، نسبت به ديگرى واجد مزايايى باشد.


در مورد تعارض ميان دو دليل كه در حال تعادلند، سه نظريه وجود دارد:
در مورد تعارض میان دو دليل كه در حال تعادلند، سه نظريه وجود دارد:


الف) تساقط هر دو دليل؛
الف) تساقط هر دو دليل؛
خط ۴۹: خط ۴۹:
ج) تساقط هر دو دليل.
ج) تساقط هر دو دليل.


در بخش ديگرى از کتاب، به مرجحات پرداخته شده است. اجماع فرق اماميه است كه در مقام تعارض دو خبر بايد رجوع به مرجحات شود، زيرا اگر اخذ به مرجحات نشود، مخالف دستورهايى است كه از اهل‌بيت(ع) رسيده است و به علاوه، اخذ به راجح، موجب حصول برائت يقينى مى‌شود. اختلافى كه هست در این است كه آيا بايد در باب مرجحات به همان مرجحاتى كه در اخبار رسيده، از قبيل اعلميت و اورعيت اكتفاء كنيم يا به مرجحات خارجيه هم مى‌توان تمسك نمود؟.
در بخش ديگرى از کتاب، به مرجحات پرداخته شده است. اجماع فرق امامیه است كه در مقام تعارض دو خبر بايد رجوع به مرجحات شود، زيرا اگر اخذ به مرجحات نشود، مخالف دستورهايى است كه از اهل‌بيت(ع) رسيده است و به علاوه، اخذ به راجح، موجب حصول برائت يقينى مى‌شود. اختلافى كه هست در این است كه آيا بايد در باب مرجحات به همان مرجحاتى كه در اخبار رسيده، از قبيل اعلمیت و اورعيت اكتفاء كنيم يا به مرجحات خارجيه هم مى‌توان تمسك نمود؟.


در اينكه آيا كدام‌یک از مرجحات داخلى و خارجى در صورت تعارض، بر یک‌ديگر مقدمند، آراء گوناگونى ذكر شده است.
در اينكه آيا كدام‌یک از مرجحات داخلى و خارجى در صورت تعارض، بر یک‌ديگر مقدمند، آراء گوناگونى ذكر شده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش