۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[رضوانی، علیاصغر]] ( | [[رضوانی، علیاصغر]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 104 /م9ر6 1386الف | | کد کنگره =BP 104 /م9ر6 1386الف | ||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
نویسنده در بخش اول، به تحقيق در ادله قرآنى كه به ضرورت وجود حجت و ولى خدا در هر زمان تا روز قيامت دلالت دارند، پرداخته و هشت آيه زير را مورد بررسى قرار داده است: | |||
#آيات «ليله القدر»؛ كه مستفاد از آنها بدين قرار است: | #آيات «ليله القدر»؛ كه مستفاد از آنها بدين قرار است: | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
#:- استمرار اين سنت تا پايان تاريخ. | #:- استمرار اين سنت تا پايان تاريخ. | ||
#آيه «امام»؛ كه ضمن تحقيق در اصطلاح قرآنى امام و صفات امام به حق، چنين استنباط شده است كه در هر زمانى، بايد امامى موجود باشد تا كسانى كه قصد هدايت و پيروى از حق را دارند، به او مراجعه كنند. | #آيه «امام»؛ كه ضمن تحقيق در اصطلاح قرآنى امام و صفات امام به حق، چنين استنباط شده است كه در هر زمانى، بايد امامى موجود باشد تا كسانى كه قصد هدايت و پيروى از حق را دارند، به او مراجعه كنند. | ||
#آيات «شهادت و گواهى»؛ كه | #آيات «شهادت و گواهى»؛ كه نویسنده با استناد به برخى از آنها، اثبات مىكند كه خداوند در بين هر امتى، كسى را به عنوان شاهد و گواه قرار داده است تا در روز قيامت بر آنها احتجاج كند. | ||
#:مؤلف با استفاده از اين آيات، صفاتى را براى شاهدان در قيامت برشمرده و آنها توضيح داده است؛ از جمله: از جنس بشر بودن، يكى بودن در هر زمان، احاطه علمى ربانى داشتن و داراى علم كتاب بودن. | #:مؤلف با استفاده از اين آيات، صفاتى را براى شاهدان در قيامت برشمرده و آنها توضيح داده است؛ از جمله: از جنس بشر بودن، يكى بودن در هر زمان، احاطه علمى ربانى داشتن و داراى علم كتاب بودن. | ||
#آيه «انذار»؛ | #آيه «انذار»؛ نویسنده از صريح اين آيه چنين استفاده كرده است كه به طور عموم، براى هر قومى، هدايت كنندهاى است، به حق و حقيقت كه در هر زمانى بايد وجود داشته باشد. | ||
آيات «نذير، هدايت، صادقين و اولى الامر» از ديگر آياتى است كه با استفاده از آنها چنين استنباط شده است كه بايد در هر زمانى در بين مردم، انذار كننده، هادى، قائل به حق و امامى معصوم باشد تا مردم او را اطاعت نمايند؛ اطاعتى كه از پيامبر، بلكه از خداوند است. | آيات «نذير، هدايت، صادقين و اولى الامر» از ديگر آياتى است كه با استفاده از آنها چنين استنباط شده است كه بايد در هر زمانى در بين مردم، انذار كننده، هادى، قائل به حق و امامى معصوم باشد تا مردم او را اطاعت نمايند؛ اطاعتى كه از پيامبر، بلكه از خداوند است. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
#:- هدايت مطلق در عمل به آنها و ضرورت تمسك | #:- هدايت مطلق در عمل به آنها و ضرورت تمسك | ||
#:- ضرورت بقاء عترت معصوم تا روز قيامت. | #:- ضرورت بقاء عترت معصوم تا روز قيامت. | ||
#«معرفت امام»؛ | #«معرفت امام»؛ نویسنده معتقد است با تأمل در اين احاديث، پى مىبريم كه مقصود از امامى كه معرفتش واجب و بيعتش برگردن انسان است، همان امام معصومى است كه هيچ زمانى، زمين از وجود او خالى نيست. | ||
حديث «معرفت امام، دوازده خليفه، امان، سفينه و عدم خلو زمان از امام قرشى» از ديگر اين روايات، مىباشد. | حديث «معرفت امام، دوازده خليفه، امان، سفينه و عدم خلو زمان از امام قرشى» از ديگر اين روايات، مىباشد. |
ویرایش