پرش به محتوا

نامنامه ایلات و عشایر و طوایف (ایران تاریخی و فرهنگی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - 'نامه ای' به 'نامه‎ای')
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[مومنی، خورشید]] (نويسنده)
[[مومنی، خورشید]] (نویسنده)


[[ستوده، منوچهر]] (نويسنده)
[[ستوده، منوچهر]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏DSR‎‏ ‎‏69‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏ن‎‏2
| کد کنگره =‏DSR‎‏ ‎‏69‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏ن‎‏2
خط ۳۰: خط ۳۰:
'''''نامنامه‎ایلات و عشایر و طوایف'' (ایران تاریخی و فرهنگی)'''، اثر فارسى [[ستوده، منوچهر|منوچهر ستوده]]، با همكارى خانم [[مومنی، خورشید|خورشيد مؤمنى]]، به بيان نام و مكان زندگى ايلات، عشاير و طوايفى كه در ايران‌زمين مى‌زيسته‌اند، پرداخته است.
'''''نامنامه‎ایلات و عشایر و طوایف'' (ایران تاریخی و فرهنگی)'''، اثر فارسى [[ستوده، منوچهر|منوچهر ستوده]]، با همكارى خانم [[مومنی، خورشید|خورشيد مؤمنى]]، به بيان نام و مكان زندگى ايلات، عشاير و طوايفى كه در ايران‌زمين مى‌زيسته‌اند، پرداخته است.


انگيزه نويسنده، نشان دادن يك‌پارچگى ايلات، عشاير، خاندان‌ها و دودمان‌هاى شهرى ايران فرهنگى(مناطقى از آسيا كه فرهنگ مشتركى با ايران دارند) مى‌باشد.تعدد نام‌ها و تفرق مسكنى صاحبان آنها، نويسنده را واداشته است تا چنين راهنمايى براى آنكه معلوم شود هر ايل، عشيره، طايفه، تيره و خاندان در چه دوره و در چه مكانى مى‌زيسته است، فراهم آورد.
انگيزه نویسنده، نشان دادن يك‌پارچگى ايلات، عشاير، خاندان‌ها و دودمان‌هاى شهرى ايران فرهنگى(مناطقى از آسيا كه فرهنگ مشتركى با ايران دارند) مى‌باشد.تعدد نام‌ها و تفرق مسكنى صاحبان آنها، نویسنده را واداشته است تا چنين راهنمايى براى آنكه معلوم شود هر ايل، عشيره، طايفه، تيره و خاندان در چه دوره و در چه مكانى مى‌زيسته است، فراهم آورد.


كتاب، مختص به عشاير و طوايف صحرانشين و دودمان‌ها و خاندان‌هاى شهرنشين مى‌باشد. نويسنده، معتقد است كه بيشتر شهرنشينان نيز صحرانشين بوده و براى بهبود وضع زندگى، يك‌جانشين شده‌اند و اين جريان، امروز هم ادامه دارد؛ چادرنشينان با نام‌هاى ايلى خود وارد زندگى شهرى مى‌شوند و با همين نام ادامه زندگى مى‌دهند.
كتاب، مختص به عشاير و طوايف صحرانشين و دودمان‌ها و خاندان‌هاى شهرنشين مى‌باشد. نویسنده، معتقد است كه بيشتر شهرنشينان نيز صحرانشين بوده و براى بهبود وضع زندگى، يك‌جانشين شده‌اند و اين جريان، امروز هم ادامه دارد؛ چادرنشينان با نام‌هاى ايلى خود وارد زندگى شهرى مى‌شوند و با همين نام ادامه زندگى مى‌دهند.


اين اثر، راهنماى ارزش‌مندى است براى دست‌يابى به نام‌هاى عشاير، ايلات و دودمان‌هاى ايران فرهنگى، چه پيشينيان و چه اكنونيان، خواه در ايران تاريخى و خواه امروزى.
اين اثر، راهنماى ارزش‌مندى است براى دست‌يابى به نام‌هاى عشاير، ايلات و دودمان‌هاى ايران فرهنگى، چه پيشينيان و چه اكنونيان، خواه در ايران تاريخى و خواه امروزى.
خط ۳۹: خط ۳۹:
كتاب، با مقدمه مؤلف در بيان انگيزه تأليف، آغاز و مطالب، در دو بخش كلى، ارائه شده است.
كتاب، با مقدمه مؤلف در بيان انگيزه تأليف، آغاز و مطالب، در دو بخش كلى، ارائه شده است.


نويسنده، پس از تعريف واژه‌هاى مربوط به زندگى كوچ‌نشينى، مناطق كوهستانى كوچ‌روهاى ايران را تشريح و ضمن بيان نمونه‌اى از خاندان‌هايى كه در ايران فرهنگى مستقرند، به نام برخى از دهكده‌ها در شمال شرق ايران كنونى اشاره كرده و در پايان، نام و محل زندگى ايلات، عشاير و خاندان‌هاى ايرانى، به ترتيب حروف الفبا، ذكر گرديده است.
نویسنده، پس از تعريف واژه‌هاى مربوط به زندگى كوچ‌نشينى، مناطق كوهستانى كوچ‌روهاى ايران را تشريح و ضمن بيان نمونه‌اى از خاندان‌هايى كه در ايران فرهنگى مستقرند، به نام برخى از دهكده‌ها در شمال شرق ايران كنونى اشاره كرده و در پايان، نام و محل زندگى ايلات، عشاير و خاندان‌هاى ايرانى، به ترتيب حروف الفبا، ذكر گرديده است.


== گزارش محتوا ==
== گزارش محتوا ==
خط ۴۸: خط ۴۸:
#رموم(جمع رم): در كتاب‌هاى جغرافيايى قديم، هنگام توصيف كردن استان فارس، به معنى طايفه، ايل و قبيله به كار رفته است.
#رموم(جمع رم): در كتاب‌هاى جغرافيايى قديم، هنگام توصيف كردن استان فارس، به معنى طايفه، ايل و قبيله به كار رفته است.


نويسنده، معتقد است در حال حاضر، استعمال اين واژه‌ها متروك شده و در عرف عشاير كنونى در تقسيمات ايلى بيشتر با واژگانى مانند طايفه و تيره برخورد مى‌كنيم.
نویسنده، معتقد است در حال حاضر، استعمال اين واژه‌ها متروك شده و در عرف عشاير كنونى در تقسيمات ايلى بيشتر با واژگانى مانند طايفه و تيره برخورد مى‌كنيم.


وى، درباره ايلات، به سه گروه، به‌عنوان عشاير اشاره كرده است:
وى، درباره ايلات، به سه گروه، به‌عنوان عشاير اشاره كرده است:
خط ۵۶: خط ۵۶:
#ايلات يك‌جانشين كه ديگر كوچ نمى‌كنند.
#ايلات يك‌جانشين كه ديگر كوچ نمى‌كنند.


از جمله خاندان‌هايى كه در ايران فرهنگى مستقرند و نويسنده از آنها نام برده است، عبارتند از:
از جمله خاندان‌هايى كه در ايران فرهنگى مستقرند و نویسنده از آنها نام برده است، عبارتند از:


#پاشا: يكى از خاندان‌هاى قديمى مازندران بوده و مركز اصلى آنها، در كجور مى‌باشد؛
#پاشا: يكى از خاندان‌هاى قديمى مازندران بوده و مركز اصلى آنها، در كجور مى‌باشد؛
خط ۷۳: خط ۷۳:
#تائى: از تيره‌هاى طايفه بويراحمد سردسير ايل جاكى.
#تائى: از تيره‌هاى طايفه بويراحمد سردسير ايل جاكى.


منظور نويسنده از تهيه اين راهنما، آن بوده است كه خوانندگان متون قديمى و پژوهش‌گران تاريخ و جامعه‌شناسى، به سهولت بتوانند با مراجعه به نام گروه مورد نظر، اطلاع مختصرى درباره آنها به دست بياورند.
منظور نویسنده از تهيه اين راهنما، آن بوده است كه خوانندگان متون قديمى و پژوهش‌گران تاريخ و جامعه‌شناسى، به سهولت بتوانند با مراجعه به نام گروه مورد نظر، اطلاع مختصرى درباره آنها به دست بياورند.


== وضعيت كتاب ==
== وضعيت كتاب ==
۶۱٬۱۸۹

ویرایش