۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[مزی، عبدالله نذیر]] (محقق) | [[مزی، عبدالله نذیر]] (محقق) | ||
[[محجوب میر غنی، عبدالله بن ابراهیم]] ( | [[محجوب میر غنی، عبدالله بن ابراهیم]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 262/2 /م3ع4 | | کد کنگره =BP 262/2 /م3ع4 | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =7766 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =7766 | ||
| کتابخوان همراه نور =11793 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مقدمه اول كتاب، به قلم دكتر عبداللطيف الصباغ نگارش شده است. وى، در بخشى از آن، | مقدمه اول كتاب، به قلم دكتر عبداللطيف الصباغ نگارش شده است. وى، در بخشى از آن، نویسنده را فقيه حنفى آگاه بر ديگر مذاهب فقهى، داراى مشرب صوفى و سلفىاى معتدل معرفى كرده است كه از نوشتههايش آشكار است. | ||
نویسنده با اين ديدگاه كه در فضايل اعمال به نيت بركت و ثواب مىتوان به احاديث ضعيف استناد كرد، در ترجيح بعضى تعيينات و تحديد برخى اماكن و اوقات، به اينگونه روايات استناد كرده است. عبداللطيف صباغ با رد اين ادعا، اماكن اجابت دعا و اوقات آن را از امور شرعيهاى دانسته كه در آن تساهل و توسع جايز نيست. | |||
مقدمه دوم كتاب، به قلم مصحح اثر، عبدالله نذير احمد مزى، به تبيين معناى دعا و اهميت آن در قرآن كريم و روايات مذكور در منابع اهل سنت و توضيحاتى پيرامون مطالب كتاب پرداخته است. | مقدمه دوم كتاب، به قلم مصحح اثر، عبدالله نذير احمد مزى، به تبيين معناى دعا و اهميت آن در قرآن كريم و روايات مذكور در منابع اهل سنت و توضيحاتى پيرامون مطالب كتاب پرداخته است. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
همچنين در اين اثر فرهنگ حج كه در عصر مؤلف(قرن 12 هجرى) شايع بوده و معارف و آداب و رسوم اجتماعى آن عصر ذكر شده است. | همچنين در اين اثر فرهنگ حج كه در عصر مؤلف(قرن 12 هجرى) شايع بوده و معارف و آداب و رسوم اجتماعى آن عصر ذكر شده است. | ||
نویسنده، سعى كرده است تمامى مطالبى را كه در منابع روايى و تاريخى پيرامون اماكن اجابت دعا در كعبه شريف و اطراف آن در داخل مسجد الحرام و همچنين مكه و مشاعر مقدسه ذكر شده، به همراه ادعيه مأثوره درباره آنها، گردآورى كند. وى، در هر مسئله اگر چه به اختلاف فتاواى علماى اهل سنت و فروعات پيرامون آن نيز به اختصار اشاره كرده است، اما واضح است كه توجه بيشترى به مذهب حنفى داشته و در مسائل فقهى، فراوان از تعبير «على مذهبنا» و «لا على مذهبنا» و مانند آن استفاده كرده است. | |||
او، به اعمال و تصرفات منافى با شرعى كه مردم در مشاعر مقدسه ابداع كردهاند نيز به جهت اطلاع حجاج و زوار اشاره كرده و بدعتگذار را، «جاهل ضال» ناميده است، البته بايد به اين نكته توجه داشت كه برخى از اعمال، مانند مسح و تقبيل مقام، از جمله اعمالى است كه فقهاى اهل سنت فتواى به جواز در مورد آنها ندادهاند، اما در مذهب اهلبيت(ع) كه مبتنى بر دلايل مستحكم و متقن بوده و در جاى خود مورد بحث قرار گرفته است، اين موضوع، بدعت محسوب نشده و منافى با شرع مقدس دانسته نشده است. | او، به اعمال و تصرفات منافى با شرعى كه مردم در مشاعر مقدسه ابداع كردهاند نيز به جهت اطلاع حجاج و زوار اشاره كرده و بدعتگذار را، «جاهل ضال» ناميده است، البته بايد به اين نكته توجه داشت كه برخى از اعمال، مانند مسح و تقبيل مقام، از جمله اعمالى است كه فقهاى اهل سنت فتواى به جواز در مورد آنها ندادهاند، اما در مذهب اهلبيت(ع) كه مبتنى بر دلايل مستحكم و متقن بوده و در جاى خود مورد بحث قرار گرفته است، اين موضوع، بدعت محسوب نشده و منافى با شرع مقدس دانسته نشده است. |
ویرایش