۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[قاسمی گنابادی، محمدقاسم]] ( | [[قاسمی گنابادی، محمدقاسم]] (نویسنده) | ||
[[شجاع كیهانی، جعفر]] (مصحح) | [[شجاع كیهانی، جعفر]] (مصحح) | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =17748 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =17748 | ||
| کتابخوان همراه نور =11761 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
فصل پنجم هم به بيان دو نكته ديگر درباره احوال شاه اسماعيل و نهايت كار وى اختصاص داده شده است. | فصل پنجم هم به بيان دو نكته ديگر درباره احوال شاه اسماعيل و نهايت كار وى اختصاص داده شده است. | ||
اما فصل ششم كتاب به خود مثنوى اختصاص يافته است. اين اثر را مىتوان نوعى منظومه حماسى تاريخى دانست كه شاعر در آن، قهرمانىهاى شاه اسماعيل را به زبان شعر درآورده است. | اما فصل ششم كتاب به خود مثنوى اختصاص يافته است. اين اثر را مىتوان نوعى منظومه حماسى تاريخى دانست كه شاعر در آن، قهرمانىهاى شاه اسماعيل را به زبان شعر درآورده است. نویسنده اين اثر را به دستور شاه طهماسب سرود و پس از اتمام آن، دفترى ديگر درباره شاه طهماسب به شعر درآورد و اين دو دفتر را شهنامه ناميد كه نام ديگر آن شاهنامه قاسمى است. وى در اين اثر، به اين موضوع اشاره كرده كه شاهنامهاش دو دفتر است و آرزو كرده است كه به فضل پروردگار دفتر دوم را، همانند دفتر اول به پايان برد. | ||
شماره ابيات اين اثر بالغ بر 4352 بيت است. | شماره ابيات اين اثر بالغ بر 4352 بيت است. | ||
نویسنده در مقدمه اثر خود، ابتدا به حمد خداوند و نعت پيامبر(ص) و منقبت ائمه(ع)پرداخته و سپس موضوعات اصلى مورد نظر خود را سروده است كه عناوين اصلى آن به ترتيب عبارتند از: | |||
1-ذكر و ياد خداوند و بيان عظمت پرودگار | 1-ذكر و ياد خداوند و بيان عظمت پرودگار | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۳: | ||
8-در عرض حالات شاه زمان و صفت اين داستان | 8-در عرض حالات شاه زمان و صفت اين داستان | ||
نویسنده در اين بخش بدون اينكه مستقيما نامى از شاه طهماسب ببرد، به مدح او پرداخته و از شاه به عنوان مشوق خود در سرودن اين اثر نام برده است و به اشاره، قصد خود را، پس از اتمام سرودن شاه اسماعيلنامه، به سرودن اثرى در وصف شاه طهماسب و اين كه نام او را بر صفحه روزگار جاودان سازد، بيان كرده است. | |||
وى پس از وصف شاه طهماسب با اشاره به نظامى و اين كه راه او را در مثنوى پيموده است، به مولانا عبداللههاتفى(م927ق) از مثنوىگويان اواخر عهد تيمورى و آغاز عصر صفوى كه فتوحات شاهى را به امر شاه اسماعيل به نظم درآورد اما كار وى ناتمام ماند، اشاره مىكند و از تشويق شاه طهماسب نسبت به خود در جهت اتمام كار هاتفى سخن مىگويد. | وى پس از وصف شاه طهماسب با اشاره به نظامى و اين كه راه او را در مثنوى پيموده است، به مولانا عبداللههاتفى(م927ق) از مثنوىگويان اواخر عهد تيمورى و آغاز عصر صفوى كه فتوحات شاهى را به امر شاه اسماعيل به نظم درآورد اما كار وى ناتمام ماند، اشاره مىكند و از تشويق شاه طهماسب نسبت به خود در جهت اتمام كار هاتفى سخن مىگويد. | ||
ویرایش