۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الذيل علی رفع الإصر أو بغية العلماء و الرواة: تفاوت میان نسخه‌ها
الذيل علی رفع الإصر أو بغية العلماء و الرواة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۲۷
، ۴ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله ==' به '==منابع مقاله==') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[صبح، محمد محمود]] (محقق) | [[صبح، محمد محمود]] (محقق) | ||
[[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن]] ( | [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن]] (نویسنده) | ||
[[بجاوی، علی محمد]] (مراجعه) | [[بجاوی، علی محمد]] (مراجعه) | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
اسامى برخى از علماى مطرح شده در كتاب عبارت است از: برهان‌الدين ابن الديرى، عزالدين ابوالبركات، حافظ ابن‌حجر، شهاب‌الديندميرى، قاضى نورالدين و سراج‌الدين رازى. | اسامى برخى از علماى مطرح شده در كتاب عبارت است از: برهان‌الدين ابن الديرى، عزالدين ابوالبركات، حافظ ابن‌حجر، شهاب‌الديندميرى، قاضى نورالدين و سراج‌الدين رازى. | ||
نویسنده در صفحه 75 كتاب، به شرح حال استادش حافظ بن حجر (852-783ق) پرداخته و با كلماتى مانند: «شيخى الاستاد» و «شيخ‌الاسلام»، كمال تواضع و احترام خويش را به استاد اظهار داشته است. سپس به توصيف احوالات استادش پرداخته و در انتها چنين مى‌نويسد: محاسن وى فراوان است كه در اين مختصر نمى‌گنجد، يا من كسى نيستم كه مانند او را توصيف نمايم، بويژه اين‌كه اكابرى مانند: تقى فاسى، تقى مقريزى، علاء بن خطيب ناصرى و ديگران در كتاب‌هاى خود وى را توصيف نموده‌اند. | |||
نویسنده داراى شيوه خاصى در نگارش است. به عنوان مثال: در موارد فراوان، به هنگام شرح حال يك عالم، به ذكر مطلبى از ابن‌حجر، به نقل از فرزندانش مى‌پردازد. | |||
آراء و نظرات وى درباره ديدگاه‌هاى گذشتگان قابل توجه است و فراوان مطالب منقول را مورد نقد قرار مى‌دهد. در اثبات فضل و علم هر عالم، فراوان به اقوال دوستان و اساتيد خود، مانند ابن‌حجر استشهاد مى‌كند. او در نسبت دادن بدى‌ها و رذائل به ديگران، بسيار عفيف است و از اين كار پرهيز دارد. چه بسا بعضى از عبارات و مصطلحات عاميانه جارى بر زبان مردم را نيز به‌كار برد؛ مانند كلمه «الّا» كه غلط فاحش است. | آراء و نظرات وى درباره ديدگاه‌هاى گذشتگان قابل توجه است و فراوان مطالب منقول را مورد نقد قرار مى‌دهد. در اثبات فضل و علم هر عالم، فراوان به اقوال دوستان و اساتيد خود، مانند ابن‌حجر استشهاد مى‌كند. او در نسبت دادن بدى‌ها و رذائل به ديگران، بسيار عفيف است و از اين كار پرهيز دارد. چه بسا بعضى از عبارات و مصطلحات عاميانه جارى بر زبان مردم را نيز به‌كار برد؛ مانند كلمه «الّا» كه غلط فاحش است. | ||