التعريفات الفقهية: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مجددی برکتی، محمد عمیم الاحسان]] (نويسنده)

'''التعريفات الفقهية'''، اثر سيد‌‎محمد عميم احسان مجددى، بركتى مشهور به مفتى است كه در آن، نويسنده واژه‌ها و اصطلاحات فقهى و اصولى را به زبان عربى و بر طبق حروف الفبا شرح داده است.

كتاب حاضر از مقدمه ناشر، مقدمه ولايت حسین، مقدمه نويسنده و متن فرهنگ‌نامه تشكيل شده است. نويسنده از شيوه الفبايى برای سامان دادن به كتابش استفاده كرده و به معانى لغوى اصطلاحات نيز توجه داشته و به توضيح معانى اصطلاحى فقهى و اصولى، به‌صورت مختصر پرداخته است.

#كتاب حاضر يكى از رساله‌هاى پنج‌گانه نويسنده است كه قبلا در سال 1407ق، در پاكستان به‌صورت يك مجموعه تحت عنوان «قواعد الفقه» منتشر شده بوده و بعد به‌صورت جداگانه انتشار يافته است.<ref>مقدمه كتاب، ص4</ref>

#در مقدمه «ولايت‌حسين» كه در تاريخ آغاز ربيع‌الآخر 1381ق در دكه پاكستان شرقى نوشته شده، با ستايش از علم و كمالات نويسنده اثر حاضر و مدح مجموعه «قواعد الفقه»، تأكيد كرده است كه «التعريفات الفقهية»، برای كسى كه بخواهد در دين اسلام فتوا بدهد، كتابى مبارك و محكم است.<ref>همان، ص4-5</ref>

#نويسنده در مقدمه‌اش - كه آن را در تاريخ دهم محرم 1380ق، در دكه نوشته است - تأكيد كرده است كه كتاب حاضر فرهنگ‌نامه‌اى است كه الفاظ اصطلاحى اصوليان و فقيهان را توضيح مى‌دهد و معانى الفاظ مشكل در كتاب‌هاى عالمان دين را شرح مى‌دهد. او افزوده است اين الفاظ و اصطلاحات را از كتاب‌هاى انديشمندان خودمان برگرفتم و برای سهولت كار آن را بر حسب حروف الفبا مرتب ساختم.<ref>همان، ص7-8</ref>همچنين نويسنده اسامى و پديدآورندگان چند مورد از مهم‌ترين كتاب‌ها را ذكر كرده است كه مرجع و مأخذ اثر حاضر قرار داده شده است، مانند: «مفردات» [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، «طلبة الطلبة» ابوحفص نسفى، «المنار» ابوالبركات نسفى، «تعريفات» سيد‌‎شريف جرجانى و «قاموس اللغة» فيروزآبادى و.<ref>همان، ص7</ref>

#نويسنده، فهرست الفبايى اصطلاحات را با «الله»، «أحمد»، «الإسلام» و «الإيمان» شروع كرده.<ref>متن كتاب، ص9</ref>و با واژگان و اصطلاحات ديگرى چون «الثابت»، «الثأر»، «الثبات».<ref>همان، ص66</ref>و... ادامه داده و با «يوم النفير الأول».<ref>همان، ص246</ref>پایان داده است.

#نويسنده به منابع فقهى حنفى‌مذهب و اهل سنت اكتفا كرده و متأسفانه از آثار ارزنده ديگران و از جمله فقيهان شيعى، همانند [[شيخ مفيد]] و... هيچ استفاده‌اى نبرده است.

#يكى از ابتكارات نويسنده آن است كه چگونگى ايستادن نمازگزار در جهت قبله را به‌صورت نمودار ترسيم كرده است.<ref>همان، ص74</ref>

#نويسنده در مورد معناى «ظاهر المذهب و ظاهر الرواية» چنين نوشته است: منظور از آن دو، عبارت است از مسائلى كه در المبسوط و الجامع الكبير و الجامع الصغير و السير الكبير وجود دارد و مقصود از «غير ظاهر المذهب و ظاهر الرواية» عبارت است از مسائل جرجانيات و غير آن از متقدمان حنفيه.<ref>متن كتاب، ص139</ref>

#نويسنده درباره واژه عروس چنين نوشته است: عروس در مورد مذكر و مؤنث هر دو استعمال مى‌شود و تا زمانى كه در عروسى هستند به آن دو عروس گفته مى‌شود و آن زمان عبارت از سه روز است و بعد از آن همسر (زوج و زوجة: زن و شوهر) ناميده مى‌شوند.<ref>همان، ص139</ref>

#نويسنده، اسامى فقيهان هفت‌گانه را كه از تابعيان بودند و در مدينه زندگى مى‌كردند به اين صورت آورده است: 1. عبيدالله بن عبدالله (متوفاى 94)؛ 2. عروة بن زبير بن عوام (متوفاى 94)؛ 3. قاسم بن محمد بن ابى‌بكر (متوفاى 106)؛ 4. سعيد بن مسيب (متوفاى 91)؛ 5. ابوبكر بن عبدالرحمن مخزومى (متوفاى 94)؛ 6. سليمان بن يسار (متوفاى 107)؛ 7. خارجة بن زيد (متوفاى 99).<ref>همان، ص166</ref>

همچنين نويسنده نام و نشان و شماره سوره‌ها و آيات مورد استفاده در متن را، به‌صورت درون‌متنى آورده است.<ref>به‌عنوان مثال ر.ک: همان، ص9، 10، 11 و...</ref>يادآورى مى‌شود كه در نسخه موجود از كتاب حاضر، چند صفحه.<ref>ص192-200 و 216 و 217</ref>سفيد است و هيچ مطلبى در آن نوشته نشده است.