۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی]] ( | [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی]] (نویسنده) | ||
[[کریم، فارس حسون]] (محقق) | [[کریم، فارس حسون]] (محقق) | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''الأربعون حديثا'''، اثر [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|علامه شيخ محمدباقر مجلسى]]، با تحقيق فارس حسون كريم، دربردارنده چهل حديثى است كه مؤلف از كتابهاى حديثى شيعه، انتخاب و با سند و شرح و توضيح، نقل نموده است. | '''الأربعون حديثا'''، اثر [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|علامه شيخ محمدباقر مجلسى]]، با تحقيق فارس حسون كريم، دربردارنده چهل حديثى است كه مؤلف از كتابهاى حديثى شيعه، انتخاب و با سند و شرح و توضيح، نقل نموده است. | ||
كتاب به زبان عربى بوده و | كتاب به زبان عربى بوده و نویسنده، آن را در زيارت [[امام رضا(ع)]] و پس از تدريس برای عدهاى از علماى مشهد نوشته و تصنيف آن را در سال 1089ق، به پایان برده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب با مقدمه محقق، آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا چهل حديث مىباشد كه در دو جلد، سامان يافته است. | كتاب با مقدمه محقق، آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا چهل حديث مىباشد كه در دو جلد، سامان يافته است. | ||
نویسنده در توضيح روايات، از آيات قرآن، روايات ديگر و فرهنگنامهها و كتب معتبر روايى، استفاده كرده است. | |||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه محقق، ابتدا زندگىنامه مفصلى از | در مقدمه محقق، ابتدا زندگىنامه مفصلى از نویسنده، ارائه و سپس، توضيحاتى پيرامون كتاب، چاپهاى متعدد آن، نسخى كه در تحقيق بر آنها اعتماد شده و روش تحقيق، داده شده است.<ref>مقدمه محقق، ص11</ref> | ||
احاديث ذكرشده در اين اثر، پيرامون اصول دين، اخلاقيات، مواعظ، فقه و آنچه كه مردم در امور دينى خود بدان محتاج مىباشند، بوده و | احاديث ذكرشده در اين اثر، پيرامون اصول دين، اخلاقيات، مواعظ، فقه و آنچه كه مردم در امور دينى خود بدان محتاج مىباشند، بوده و نویسنده با استفاده از مصادر لغوى و حديثى معتبر از جمله «صحاح» جوهرى، «نهايه» [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و «قاموس» فيروزآبادى، به شرح و توضيح احاديث، پرداخته است.<ref>همان، ص33</ref> | ||
روايات اول تا بيست و یکم، در جلد اول جاى گرفته است. اولين حديثى كه | روايات اول تا بيست و یکم، در جلد اول جاى گرفته است. اولين حديثى كه نویسنده ذكر نموده و به توضيح آن پرداخته است، حديث معروفى از پيامبر(ص) مىباشد كه در آن، آن حضرت به اميرالمؤمنين پيرامون حفظ حديث سفارش نموده و فرموده است كه اگر كسى بهخاطر رضاى خداوند، چهل حديث را حفظ كرده و به آن عمل نمايد، خداوند او را در روز قيامت، با انبيا، صديقين، شهدا و صالحان، محشور خواهد نمود.<ref>متن كتاب، ج 1، ص50</ref> | ||
در توضيح محتواى اين احاديث، به اين نكته اشاره شده است كه اين احاديث، پيرامون موارد زير مىباشد: ايمان به خدا و شریک قائل نشدن برای او؛ پرستيدن او و نپرستيدن غير او؛ اقامه نماز در وقت آن و بدون عذر، آن را بهتأخير نينداختن؛ اداى زكات؛ روزه ماه رمضان؛ حج خانه خدا در صورت استطاعت؛ عاق والدين نشدن؛ نخوردن ظالمانه مال يتيم؛ نگرفتن ربا؛ اجتناب از شرب مسكرات؛ اجتناب از زنا و لواط؛ مغرورانه راه نرفتن؛ قسم دروغ به خدا نخوردن؛ سرقت نكردن؛ شهادت زور ندادن و.<ref>همان</ref> | در توضيح محتواى اين احاديث، به اين نكته اشاره شده است كه اين احاديث، پيرامون موارد زير مىباشد: ايمان به خدا و شریک قائل نشدن برای او؛ پرستيدن او و نپرستيدن غير او؛ اقامه نماز در وقت آن و بدون عذر، آن را بهتأخير نينداختن؛ اداى زكات؛ روزه ماه رمضان؛ حج خانه خدا در صورت استطاعت؛ عاق والدين نشدن؛ نخوردن ظالمانه مال يتيم؛ نگرفتن ربا؛ اجتناب از شرب مسكرات؛ اجتناب از زنا و لواط؛ مغرورانه راه نرفتن؛ قسم دروغ به خدا نخوردن؛ سرقت نكردن؛ شهادت زور ندادن و.<ref>همان</ref> | ||
دومين حديث ذكرشده، پيرامون خلقت عقل و خصوصيات آن بوده كه به گفته | دومين حديث ذكرشده، پيرامون خلقت عقل و خصوصيات آن بوده كه به گفته نویسنده، با اسانيد بسيار و الفاظ مختلفى وارد شده و بسيارى از محدثين، آن را در كتب خود ذكر كردهاند. به اعتقاد نویسنده، درك و فهم صحيح اين روايت، متوقف است بر بيان ماهيت عقل، اختلاف آرا و اصطلاحات آن و لذا به تبيين و توضيح اين امور پرداخته است.<ref>همان، ص55</ref> | ||
روايت پانزدهم، پاسخى از [[امام رضا(ع)]] به سؤال مأمون مبنى بر عصمت انبيا مىباشد. مأمون، آياتى را كه ظهور در عصيان كردن برخى از انبيا دارند، مطرح كرد و از حضرت پرسيد: اگر انبيا معصومند، پس اين آيات چه معنايى دارند؟ و آن حضرت با استفاده از آيات ديگرى از قرآن مجيد، به اين سؤال وى، پاسخ داد.<ref>همان، ص191</ref> | روايت پانزدهم، پاسخى از [[امام رضا(ع)]] به سؤال مأمون مبنى بر عصمت انبيا مىباشد. مأمون، آياتى را كه ظهور در عصيان كردن برخى از انبيا دارند، مطرح كرد و از حضرت پرسيد: اگر انبيا معصومند، پس اين آيات چه معنايى دارند؟ و آن حضرت با استفاده از آيات ديگرى از قرآن مجيد، به اين سؤال وى، پاسخ داد.<ref>همان، ص191</ref> | ||
نویسنده، مباحث مربوط به اين روايت را در سيزده فصل، آورده است؛ مباحثى همچون: عصمت انبيا؛ بيان و توضيح خطاى آدم(ع) در تناول از درخت ممنوعه (كه به نظر نویسنده، مهمترين شبهه در اين رابطه مىباشد)؛ تأويل آيات: ''' «جعلا له شركاء» '''، ''' «هذا ربي» '''، ''' «أ لم يجدك يتيما فآوى» '''، ''' «و لقد همت به و همّ بها» '''، ''' «حتى إذا استيأس الرّسل و ظنّوا أنهم قد كذبوا» '''، ''' «ليغفر لك الله ما تقدّم من ذنبك و ما تأخّر» '''، ''' «عفا الله عنك لم أذنت لهم» ''' و ''' «و إذ تقول للذي أنعم الله عليه و أنعمت عليه أمسك علیک زوجك» '''؛ توضيح مطالب مربوط به سؤال حضرت ابراهيم(ع) پيرامون زنده كردن مردگان و ماجراى حضرت موسى(ع) و يونس(ع) و.<ref>همان، ص204 - 306</ref> | |||
روايات بيست و دوم تا چهلم، در جلد دوم آمده است. روايت سى و پنجم، پيرامون نفى سهو از امام بوده و | روايات بيست و دوم تا چهلم، در جلد دوم آمده است. روايت سى و پنجم، پيرامون نفى سهو از امام بوده و نویسنده تحقيقات و توضيحات مربوط به اين راويت را در چهار مقصد و مقصد چهارم را در چهار فصل، سامان داده است.<ref>همان، ج 2، ص331</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == |
ویرایش