۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الفاضل: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '==پانویس == <references />' به '==پانویس== <references/>') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در «تصدیر»، اطلاعاتی پیرامون معرفی کتاب و نسخ آن و کارهایی که محقق در مورد آن انجام داده، ارائه شده است<ref>ر.ک: تصدیر، صفحه ج - ه</ref>. | در «تصدیر»، اطلاعاتی پیرامون معرفی کتاب و نسخ آن و کارهایی که محقق در مورد آن انجام داده، ارائه شده است.<ref>ر.ک: تصدیر، صفحه ج - ه</ref>. | ||
[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافعترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-8</ref>. | [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافعترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-8</ref>. | ||
نویسنده، پایهگذار علم نحو را [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستانهایی را که در اینباره ذکر میکند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر بهنحوی ادا میکند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده میشود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاینرو به خدمت [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. [[امام على(ع)|امام(ع)]] نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | نویسنده، پایهگذار علم نحو را [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستانهایی را که در اینباره ذکر میکند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر بهنحوی ادا میکند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده میشود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاینرو به خدمت [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. [[امام على(ع)|امام(ع)]] نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | ||