۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اخطب خوارزم، موفق بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
'''موفق بن احمد اخطب خوارزم''' (484-567 ق)، فقیه، محدث، خطیب، ادیب، مورخ و شاعر سنی مذهب قرن ششم هجری است که «[[المناقب (الخوارزمي)|المناقب]]»، از جمله آثار اوست. از جمله اساتید وی، میتوان به زمخشری و عمر بن محمد بن احمد نسفی (متوفی 537ق) و از شاگردان او، به ابن شهرآشوب، اشاره کرد. | '''موفق بن احمد اخطب خوارزم''' (484-567 ق)، فقیه، محدث، خطیب، ادیب، مورخ و شاعر سنی مذهب قرن ششم هجری است که «[[المناقب (الخوارزمي)|المناقب]]»، از جمله آثار اوست. از جمله اساتید وی، میتوان به زمخشری و عمر بن محمد بن احمد نسفی (متوفی 537ق) و از شاگردان او، به ابن شهرآشوب، اشاره کرد. | ||
حافظ ابوالمؤید ابومحمد موفق بن احمد بن ابوسعید اسحاق بن مؤید مکى حنفى، معروف به «اخطب خوارزم»، فقیهى دانشور، حافظى مشهور، صاحب حدیثى با اسناد فراوان، خطیبى پرآوازه، آگاه از سیره و تاریخ، شاعر، ادیبی تواناست<ref>امینی، عبدالحسین، ج4، ص533- 534</ref>. | حافظ ابوالمؤید ابومحمد موفق بن احمد بن ابوسعید اسحاق بن مؤید مکى حنفى، معروف به «اخطب خوارزم»، فقیهى دانشور، حافظى مشهور، صاحب حدیثى با اسناد فراوان، خطیبى پرآوازه، آگاه از سیره و تاریخ، شاعر، ادیبی تواناست.<ref>امینی، عبدالحسین، ج4، ص533- 534</ref>. | ||
[[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|حموى]]، در [[معجم الأدباء (ياقوت حموی)|معجم الأدباء]]، ضمن شرححال ابوالعلاء همدانى، بهعنوان حافظ از او نام برده و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] در «[[الوافي بالوفيات|الوافى بالوفيات]]» او را ثنا گفته و تقى فارسی در «عقد الثمين في تاريخ البلد الأمين» از او یاد کرده است و نیز قفطى در «أخبار نحاة»، [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] در «بغية الوعاة»، محمد عبدالحى در «فوائد البهية»، سید خوانساری در «روضات الجنات»، [[زیدان، جرجی|جرجى زیدان]] در «تاریخ آداب اللغة العربية» و صاحب «معجم المطبوعات» به نقل از «جواهر المضية» در اول کتابش، ضمن مناقب ابوحنیفة از او یاد کردهاند. این معاجم، یکسره از تفصیل مشایخ، اساتید، شاگردان و نام کتابهاى او خالى است<ref>همان، ص534</ref>. | [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|حموى]]، در [[معجم الأدباء (ياقوت حموی)|معجم الأدباء]]، ضمن شرححال ابوالعلاء همدانى، بهعنوان حافظ از او نام برده و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] در «[[الوافي بالوفيات|الوافى بالوفيات]]» او را ثنا گفته و تقى فارسی در «عقد الثمين في تاريخ البلد الأمين» از او یاد کرده است و نیز قفطى در «أخبار نحاة»، [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] در «بغية الوعاة»، محمد عبدالحى در «فوائد البهية»، سید خوانساری در «روضات الجنات»، [[زیدان، جرجی|جرجى زیدان]] در «تاریخ آداب اللغة العربية» و صاحب «معجم المطبوعات» به نقل از «جواهر المضية» در اول کتابش، ضمن مناقب ابوحنیفة از او یاد کردهاند. این معاجم، یکسره از تفصیل مشایخ، اساتید، شاگردان و نام کتابهاى او خالى است.<ref>همان، ص534</ref>. | ||
در تاریخ ولادت و وفات وی، اختلافاتی وجود دارد ولی بهاحتمالزیاد، وی در حدود سال 484ق متولد شده و در سال 567ق وفات یافت <ref>ر.ک: همان، ص544- 545</ref>. | در تاریخ ولادت و وفات وی، اختلافاتی وجود دارد ولی بهاحتمالزیاد، وی در حدود سال 484ق متولد شده و در سال 567ق وفات یافت <ref>ر.ک: همان، ص544- 545</ref>. | ||