۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
(لینک درون متنی) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |''' '''عبدالرحيم | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |645ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] | ||
[[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[أربعه کتب في الناسخ و المنسوخ]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
'''ابن بارِزى، ابوالقاسم هبةالله بن عبدالرحيم بن ابراهيم بن هبةالله بن بارزى جهنى حموى'''، ملقب به شيخالاسلام و شرفالدين (645 - 738ق)، قاضىالقضات و دانشمند شافعى بوده است. | '''ابن بارِزى، ابوالقاسم هبةالله بن عبدالرحيم بن ابراهيم بن هبةالله بن بارزى جهنى حموى'''، ملقب به شيخالاسلام و شرفالدين (645 - 738ق)، قاضىالقضات و دانشمند شافعى بوده است. | ||
== اساتید == | |||
پدرش كه در منابع متأخرتر عبدالرحمان خوانده شده است نيز قاضىالقضات حماة و مردى عالم و اديب بود. ابوالفدا كه شاگرد وى بوده و او را بسيار ستوده است، مىنویسد: «موقعى كه ابن بارزى به من اجازه روايت مىداد، گفت او فقه را از طريق عراقیان از پدر و جد خویش ابراهيم آموخته است. سپس نام كليه استادان اجداد خود را تا [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابن عمر كه صحابه پيامبر اكرم(ص) بودند ذكر كرد و بدين طريق سلسله آموزش فقه خود را به پيامبر رسانيد». | پدرش كه در منابع متأخرتر عبدالرحمان خوانده شده است نيز قاضىالقضات حماة و مردى عالم و اديب بود. ابوالفدا كه شاگرد وى بوده و او را بسيار ستوده است، مىنویسد: «موقعى كه ابن بارزى به من اجازه روايت مىداد، گفت او فقه را از طريق عراقیان از پدر و جد خویش ابراهيم آموخته است. سپس نام كليه استادان اجداد خود را تا [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابن عمر كه صحابه پيامبر اكرم(ص) بودند ذكر كرد و بدين طريق سلسله آموزش فقه خود را به پيامبر رسانيد». | ||
قرائات هفتگانه را از بدرالدين تاذفى و نحو را از [[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت. از عزالدين احمد فاروثى، ابراهيم ارموى و محمد بن هامل نيز استماع كرد و ابن عبدالسلام، نجمالدين بادرائى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]]، يحيى عطار، ابوشامه، ابن حرستانى و ابوالبقاء نابلسى و ديگران به او اجازه دادند. در فقه سرآمد و امام عهد خویش شد و مفتى شام و قاضى حماة گشت. رياست مذهب در بلاد شام بر او ختم شد، چنانكه از اطراف بهسوى او مىشتافتند. | قرائات هفتگانه را از بدرالدين تاذفى و نحو را از [[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت. از عزالدين احمد فاروثى، ابراهيم ارموى و محمد بن هامل نيز استماع كرد و ابن عبدالسلام، نجمالدين بادرائى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]]، يحيى عطار، ابوشامه، ابن حرستانى و ابوالبقاء نابلسى و ديگران به او اجازه دادند. | ||
== اجتهاد و قضاوت == | |||
در فقه سرآمد و امام عهد خویش شد و مفتى شام و قاضى حماة گشت. رياست مذهب در بلاد شام بر او ختم شد، چنانكه از اطراف بهسوى او مىشتافتند. | |||
ابوالفدا نوشته است: «ابن بارزى در امر قضا پرهيزكار بود. از بيتالمال چيزى نخورد. هرگز، همچون ديگر قاضيان، تازيانه به دست نگرفت. بااينهمه، سخنش مقبول و حكمش نافذ بود. انديشهاى لطيف و ذهنى تيز داشت و در فتاوى دشوار مورد اعتماد بود. بارها به تصدى قضاى مصر دعوت شد، ولى نپذيرفت». | ابوالفدا نوشته است: «ابن بارزى در امر قضا پرهيزكار بود. از بيتالمال چيزى نخورد. هرگز، همچون ديگر قاضيان، تازيانه به دست نگرفت. بااينهمه، سخنش مقبول و حكمش نافذ بود. انديشهاى لطيف و ذهنى تيز داشت و در فتاوى دشوار مورد اعتماد بود. بارها به تصدى قضاى مصر دعوت شد، ولى نپذيرفت». | ||
خط ۴۱: | خط ۴۷: | ||
ابوالفدا در پایان زندگىنامه ابن بارزى، نمونهاى از نظم و نثر مصنوع وى و نيز نامهاى را كه خود در باب درگذشت او خطاب به نوهاش نجمالدين عبدالرحيم نوشته، با قصيدهاى در رثاى ابن بارزى آورده است. | ابوالفدا در پایان زندگىنامه ابن بارزى، نمونهاى از نظم و نثر مصنوع وى و نيز نامهاى را كه خود در باب درگذشت او خطاب به نوهاش نجمالدين عبدالرحيم نوشته، با قصيدهاى در رثاى ابن بارزى آورده است. | ||
وى به صوفيه اعتقاد نيك داشت. محيىالدين نووى او را ستوده و گفته است كه فقيهتر از اين جوان در اين بلاد نيست. او نفايس كتب را گرد آورد و آنها را كه 100 هزار درهم ارزش داشت، وقف كرد. ابن بارزى باآنكه در پایان زندگى نابينا شد، ولى به كار قضا همچنان ادامه داد. سرانجام به نفع نوهاش نجمالدين عبدالرحيم از مسند قضا فرود آمد. وى بارها حج گزارد. برزالى، ابن سامه و [[ذهبى]] از او استماع حديث كردهاند. ابن طغريل، اسامى تمامى استادان و مشايخ او را در مجموعهاى تدوین كرد و برزالى نيز قسمتى از آنها را مدون ساخت. [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] از او اجازه فتوا گرفته و او را بهنيكى ياد كرده است. ابن بارزى 93 سال بزيست و پس از مرگ در مقابر ظبيه در عقبه نقيرين حماة دفن شد. | == خصوصیات == | ||
وى به صوفيه اعتقاد نيك داشت. محيىالدين نووى او را ستوده و گفته است كه فقيهتر از اين جوان در اين بلاد نيست. او نفايس كتب را گرد آورد و آنها را كه 100 هزار درهم ارزش داشت، وقف كرد. ابن بارزى باآنكه در پایان زندگى نابينا شد، ولى به كار قضا همچنان ادامه داد. سرانجام به نفع نوهاش نجمالدين عبدالرحيم از مسند قضا فرود آمد. وى بارها حج گزارد. | |||
== شاگردان == | |||
برزالى، ابن سامه و [[ذهبى]] از او استماع حديث كردهاند. ابن طغريل، اسامى تمامى استادان و مشايخ او را در مجموعهاى تدوین كرد و برزالى نيز قسمتى از آنها را مدون ساخت. [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] از او اجازه فتوا گرفته و او را بهنيكى ياد كرده است. ابن بارزى 93 سال بزيست و پس از مرگ در مقابر ظبيه در عقبه نقيرين حماة دفن شد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
خط ۶۲: | خط ۷۲: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش