بهترین آرزوی من: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کودکان از آغاز زندگی جستجو گر و کنجکاو هستند، اما رهنمودهای پیرامونی بویژه از سوی پدران و آموزگاران این انگیزه را در آن‌ها بیشتر می‌کند. آموزش کارپیچیده‌ای است و نمی‌شود بدون ژرف‌اندیشی به کودکان فشار آورد و یا چیزی را به آن‌ها ناخواسته تحمیل نمود. می بایست در سایه‌ی یکرنگی و دوست بودن با کودکان آنچه را از دیدگاه آموزشی و روانشناختی با پژوهش های ژرف مفید گزارش شده اند به آن ها یاد داد و آموزش آن ها را به پیش برد. باید انگیزه یادگیری و تلاش را در دانش آموزان زنده کرد تا او خود، خواهان فراگیری شود و برای آن ها تلاش نماید.'''

'''بهترین آرزوهای من، نام دومین کتابی است که با همیاری دانش آموزان دبستان پسرانه "سما" بندرعباس  نوشته شده است. این کتاب در پی به رشته نگارش درآمدن چندین جلد کتابی است که در زمینه‌های هنری، پیش از این چاپخش شده اند. ثبت خاطرات و آرزوها کار هنرمندانه ای است که هر کدام از ما آن ها را در درازنای سال های تحصیلی به خاطر داریم.  گذار عمر مملو از خاطراتی است که هیچگاه با یادآوری آن ها از شیرینی آن ها کاسته نمی شود. اگر همه گاهه‌های روزگار دانش آموزی و دانشجوئی به سختی و گاه با رنج گذشته باشند اما در روزگاران پس از آن یادآوری اش شیرین است بویژه آن که وقتی دانش آموز و یا دانشجوی پسر یا دختر، پا به روزگاری می گذارند که پس از ازدواج دارای فرزند شده و فرزندان راهی دبستان، دبیرستان و دانشگاه می شوند. خاطرات با روایت همیشگی  و به گونه سینه به سینه  هنگامی که نقل می شوند دستخوش دگرگونی شده و یا از یاد می روند. اما اگر به گونه یک کتاب به چاپ برسد همیشه بدون کم و کاست پابرجا می ماند. از این رو نگارنده بر این باور است که ثبت آن ها در یک کتاب نه تنها برای خود ما مفید است بلکه فرزندان ما نیز از تجربه پشت سر نهاده، درس می گیرند.'''

''' کتاب به گونه عکس می تواند خاطرات گذشته را زنده کند و آیینه ای برای یادآوری آن باشد،  اما یک کتاب و نوشته‌های برجا مانده می توانند بیشتر از یک عکس بازتاب دهنده ای پژوهشگرانه از دیروز گمگشته هر یک از ما شود. از این رو نوشتن و ثبت و تلاش در جمع آوری خاطرات می تواند روشنگر واکاوی دالان گذشته شده و چراغی برای بزرگراه آینده باشد. همه ما می دانیم که پدران ما با نم دل آرزوهای بسیاری برای رشد و هدایت ما در سر می پرورانند و می خواهند ما را به قله پیروزی برسانند. همان قله‌هائی که گاه در اندیشه خود برای پیشرفت و پشت سر گزاردن مدارج عالی تحصیلی ما داشته اند. دکتر شدن، مهندس شدن، خلبان شدن و آموزگار شدن هر یک از ما، کم و بیش ریشه در آرزوهای گمگشته پدران ما دارند. در روزگار کنونی و در چمبره پر شتاب تکنولوژی و الکترونیک رشته‌ها و کارهائی سر برون آورده اند که اگر بخواهیم  از آن ها نام ببریم مثنوی هزاران کتاب و کوله بارهائی کاغذ است.'''

'''نگارنده با پیشینه خدمت 8 ساله و تلاش بی چون و چرای معاونت پرورشی براین اندیشه ام که در سایه همین آرزوها و همچنین با پرورش های سنجیده و علمی و فراهم آوردن زمینه رشد فرزندان است که می توانیم شالوده آینده آن ها را محکم و شکوفا کرده و ایران فردا را، ایرانی افتخار آفرین نمائیم. ما می توانیم در کنار فرزندان به گونه یک یاور دلسوز باشیم اما با در نظر داشتن گنجایش و واقعیت های پیرامونی زندگی کودکان باید این را نیز در نظر بیاوریم که آن ها نیز خود به مرور با دانستن گنجایش اندیشه‌ها، آرزوهائی دارند و در سایه انتخاب و آزادی  در گزینش است که می توانند به آرزوهای خود جامه عمل بپوشانند. به یاد دارم از دانش آموزی که پدر و مادرش  از کارمندان  زحمت کش و پر تلاش فرهنگی بودند پرسیدم: "برای آینده ات چه اندیشه ای در سر داری؟" مکثی کرد و به گوشه ای خیره شد  و گفت: "دوست دارم در آینده راننده تاکسی بشوم". در اینجا باید اضافه کرد که راننده تاکسی بودن یک عیب نیست، فقط نمونه ای از پاسخ دانش آموز به پرسش است که ثبت آن، گذشته را به یاد این دانش آموز در فردای زندگی خود خواهد انداخت.'''

برگ هایی که تازه جوانه زده اند همانند انسانی است که تازه پا به عرصه این دنیا میگذارد.

درختان چه زیبا برگ هایشان بزرگ شده،شکوفه‌ها میوه داده اندو کشاورزان محصولاتشان را با چه امیدی درو میکنند.