۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
كتاب، اثرى منظوم در مدح و ثناى حضرت ولى عصر(عج) است. | كتاب، اثرى منظوم در مدح و ثناى حضرت ولى عصر(عج) است. | ||
تناسب ابيات فراوان غزليات شيرين حافظ با اعتقاد شیعیان | تناسب ابيات فراوان غزليات شيرين حافظ با اعتقاد شیعیان درباره امام زمان(عج)، [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|ملامحسن فيض كاشانى]] را بر آن داشت، اين اثر را به سبک و شيوه آن، بسرايد. | ||
[[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض]] در مقدمه اثر تصريح مىكند، در اوايل جوانى، به طور جدّى سرودن شوق المهدى را آغاز نموده است و شايد بتوان گفت، سرودن آن به تدريج تا زمان پيرى نيز ادامه داشته است. | [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض]] در مقدمه اثر تصريح مىكند، در اوايل جوانى، به طور جدّى سرودن شوق المهدى را آغاز نموده است و شايد بتوان گفت، سرودن آن به تدريج تا زمان پيرى نيز ادامه داشته است. | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
در بيشتر احاديث شيعه، تصريح شده است كه نجات دهنده دنيا، امام عصر(عج)، يگانه فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] است كه به طرزى خاص و به طور پنهانى متولد مىشود و غيبتى طولانى خواهد داشت: غيبت او يك امر لازم و ضرورى و ناشى از ناسپاسى خود مردم مىباشد. اثر [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض كاشانى]]، مجموعه سرودهايى است كه او آن را درست براساس ديوان حافظ و سبک | در بيشتر احاديث شيعه، تصريح شده است كه نجات دهنده دنيا، امام عصر(عج)، يگانه فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] است كه به طرزى خاص و به طور پنهانى متولد مىشود و غيبتى طولانى خواهد داشت: غيبت او يك امر لازم و ضرورى و ناشى از ناسپاسى خود مردم مىباشد. اثر [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض كاشانى]]، مجموعه سرودهايى است كه او آن را درست براساس ديوان حافظ و سبک و اوزان غزليات او در وصف و مدح مهدى موعود و علل و موجبات غيبت ايشان به نظم كشيده است. ناظم همان طور كه گفتيم، شوق مهدى را عموماً بر اساس غزليّات حافظ و به ترتيب حروف هجايى سروده است، البته نه همه غزليّات او، زيرا غزليات حافظ چند برابر اثر [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض]] مىباشد. | ||
روش فيض در نگارش اثر اين گونه است كه دو، سه يا چند بيت حافظ را عيناً آورده و مصراعى از آن را تضمين (اقتباس) و تلفيق كرده است. | روش فيض در نگارش اثر اين گونه است كه دو، سه يا چند بيت حافظ را عيناً آورده و مصراعى از آن را تضمين (اقتباس) و تلفيق كرده است. |
ویرایش