پرش به محتوا

نهج‌الحياة؛ مجموعة بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فعاليت‌هاى' به 'فعالیت‌های'
جز (جایگزینی متن - 'اجتماعي' به 'اجتماعی')
جز (جایگزینی متن - 'فعاليت‌هاى' به 'فعالیت‌های')
خط ۳۴: خط ۳۴:
مقدمه كتاب كه توسط ناشر - بنياد نهج‌البلاغه - به اين مجموعه افزوده شده است، در بيان و بزرگى كتاب نهج‌البلاغه و اهميت آن مطالبى را در بخش اول به نام «نهج‌البلاغه هذا السفر الخالد» در خود جاى داده است.
مقدمه كتاب كه توسط ناشر - بنياد نهج‌البلاغه - به اين مجموعه افزوده شده است، در بيان و بزرگى كتاب نهج‌البلاغه و اهميت آن مطالبى را در بخش اول به نام «نهج‌البلاغه هذا السفر الخالد» در خود جاى داده است.


در بحث دوم مقدمه، با نام «مؤسّسه نهج‌البلاغه» به اهداف و كارهاى انجام شده، توسط موسسه نهج‌البلاغه پرداخته شده است. همچنين تاريخچه‌اى از بدو تاسيس اين موسسه به دست استاد شهيد آیت‌الله [[مطهری، مرتضی|مرتضى مطهرى]]، بنيانگذار اين موسسه به خواننده داده مى‌شود و فعاليت‌هاى اين بنياد تا به امروز ادامه داده شده و در زواياى مختلف كتاب شريف نهج‌البلاغه فعاليت‌هاى ايشان ادامه پيدا كرده است.
در بحث دوم مقدمه، با نام «مؤسّسه نهج‌البلاغه» به اهداف و كارهاى انجام شده، توسط موسسه نهج‌البلاغه پرداخته شده است. همچنين تاريخچه‌اى از بدو تاسيس اين موسسه به دست استاد شهيد آیت‌الله [[مطهری، مرتضی|مرتضى مطهرى]]، بنيانگذار اين موسسه به خواننده داده مى‌شود و فعالیت‌های اين بنياد تا به امروز ادامه داده شده و در زواياى مختلف كتاب شريف نهج‌البلاغه فعالیت‌های ايشان ادامه پيدا كرده است.


مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغه توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغه به [[امام على(ع)]] بيان داشته است.
مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغه توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغه به [[امام على(ع)]] بيان داشته است.


ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغه نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغه فعاليت‌هاى زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغه و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بعضى از سخنان ايشان را در اين مجموعه جمع‌آورى كرده است.
ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغه نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغه فعالیت‌های زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغه و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بعضى از سخنان ايشان را در اين مجموعه جمع‌آورى كرده است.


در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغه نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد.
در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغه نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش