موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''سيد محمدباقر ابطحى''' فرزند آيت‌الله حاج سيد مرتضى ابطحى و سبط مرحوم آيت‌اللَّه متقى حاج سيد محمدتقى فقيه احمدآبادى، در سال 1346ق، در شب دوم ماه مبارک رمضان، در بيت علم و تقوا متولد شده و مقدمات و متون فقه و اصول را در حوزه علميه (مدرسه صدر اصفهان) نزد والد ماجدش و اساتيد مشهور اصفهان از جمله آيت‌اللَّه حاج آقا رحيم ارباب و آيت‌اللَّه حاج شيخ محمود مفيد فراگرفته و در ربيع‌الاول سال 1365ق مهاجرت به قم نمود و در مدرسه حجتيه اقامت و از دراسات و ابحاث مرحوم آيت‌اللَّه حجت و نيز محضر و درس آيت‌اللَّه بروجردى حاضر شد و با اين‌كه در آن موقع سنش از بيست تجاوز نكرده بود، كاملا با ايراد و نقد و صحبت كردن در درس معظم له، جلب نظر ايشان را نموده و پاسخ مى‌گرفت و كتاب قضاء و شهادات را در محضر آيت‌اللَّه حاج سيد احمد خونسارى استفاده نمود. وى در سال 1370ق به حوزه علميه نجف رفت و از محضر آيات عظام و اساتيد بزرگ آميرزا عبدالهادى شيرازى، حكيم، شاهرودى و خوئى مستفيض و بهره‌مند شد، ليكن به علت گرماى طاقت‌فرساى نجف، مجبور به مراجعت به قم گرديد و پيوسته تحقيق راه و روش تعاليم فقه، اصول، رجال، حديث و تفسير را از محضر آيات عظام بروجردى، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، گلپايگانى، شريعتمدارى، شيخ [[اراکی، محمد علی|محمد على اراكى]] و محقق يزدى؛ فلسفه، اسفار و شفاء را از فيلسوف بزرگ [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] و قانون بوعلى را از والد ماجدش و علامه حاج ميرزا محمد طبيب‌زاده فراگرفته و ضمناً به تدريس سطوح عاليه فقه و اصول پرداخت و اكنون داراى حوزه درسى تحقيقى و استدلالى فقه و اصول مى‌باشند.