۱۰۶٬۷۷۶
ویرایش
الحاشية علی تهذيب المنطق للتفتازاني: تفاوت میان نسخه‌ها
الحاشية علی تهذيب المنطق للتفتازاني (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۵
، ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳←منابع مقاله
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان‌های دیگر = تهذیب المنطق و الکلام. شرح | | عنوان‌های دیگر = تهذیب المنطق و الکلام. شرح | ||
| تصویر = NUR01726J1.jpg | | تصویر = NUR01726J1.jpg | ||
| پدیدآوران = [[تفتازانی، مسعود بن عمر]] ( | | پدیدآوران = [[تفتازانی، مسعود بن عمر]] (نویسنده) | ||
[[یزدی، عبدالله بن حسین]] ( | [[یزدی، عبدالله بن حسین]] (نویسنده) | ||
| ناشر = جماعة المدرسين في الحوزة العلمیة بقم، مؤسسة النشر الإسلامي | | ناشر = جماعة المدرسين في الحوزة العلمیة بقم، مؤسسة النشر الإسلامي | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01726 | ||
| کد کنگره = BC 66 /ع4 ت7028 | | کد کنگره = BC 66 /ع4 ت7028 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون = AUTOMATIONCODE01726AUTOMATIONCODE | ||
| کتابخوان همراه نور =01726 | |||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الحاشية على تهذيب المنطق للتفتازاني'''، تأليف عبدالله بن شهاب‌الدين یزدى (متوفى 981ق)، از حواشى عربى بر كتاب «تهذيب المنطق و الكلام» [[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] است. در اين مقاله، متن و حاشيه با هم كتاب‌شناسى شده است. | |||
==ساختار== | |||
== ساختار == | |||
كتاب، مشتمل بر دو بخش است: بخش اول، شامل مقدمه، دو مقصد، باب حجت و هيئت تأليف آن و خاتمه است. بخش دوم نيز شامل حواشى حاشيه كتاب است. شرح كتاب به شيوه رايج «قال - اقول» نگارش شده؛ بدين ترتيب كه پس از لفظ «قوله» ابتدا بخشى از عبارت مصنف ذكر و شرح آن در برابرش ارائه شده است. | كتاب، مشتمل بر دو بخش است: بخش اول، شامل مقدمه، دو مقصد، باب حجت و هيئت تأليف آن و خاتمه است. بخش دوم نيز شامل حواشى حاشيه كتاب است. شرح كتاب به شيوه رايج «قال - اقول» نگارش شده؛ بدين ترتيب كه پس از لفظ «قوله» ابتدا بخشى از عبارت مصنف ذكر و شرح آن در برابرش ارائه شده است. | ||
تفتازانى در اين رساله، چكيده مباحث منطقى و كلامى را با حذف زوايد و اصول مطالب را در غايت ايجاز بيان مى‌كند و همين ساختار، مجالى فراخ براى تهيه متون گسترده‌ترى بر اساس اين اثر فراهم ساخته است. شرح ملا عبدالله نيز شرحى نسبتاً مفصل و از مشهورترين حواشى تهذيب است.<ref>بجنوردى، سيدكاظم و همكاران، ص670</ref> | تفتازانى در اين رساله، چكيده مباحث منطقى و كلامى را با حذف زوايد و اصول مطالب را در غايت ايجاز بيان مى‌كند و همين ساختار، مجالى فراخ براى تهيه متون گسترده‌ترى بر اساس اين اثر فراهم ساخته است. شرح ملا عبدالله نيز شرحى نسبتاً مفصل و از مشهورترين حواشى تهذيب است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 بجنوردى، سيدكاظم و همكاران، ص670]</ref> | ||
== گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا== | ||
«تهذيب المنطق و الكلام»، تفتازانى رساله‌اى است مشهور از تفتازانى در منطق و كلام به زبان عربى كه تفتازانى آن را در 789ق، به پایان رسانده است. اين رساله با همه فشردگى و اختصار، از متون معتبر در حوزه‌هاى آموزشى قديم بوده، و بر آن شرح‌ها و حواشى فراوان نوشته شده است. وى تهذيب را براى پسرش نوشته و ازاين‌رو از ابتدا، نگارش آن به قصد تعليم بوده است. نام كامل اين رساله «غاية تهذيب الكلام في تحرير المنطق و الكلام و تقريب المرام من تقرير عقايد الإسلام» بوده و تفتازانى در آغاز كتاب، آن را راهنمايى براى طالبان حقيقت و آگاهى معرفى كرده است.<ref>همان</ref> | «تهذيب المنطق و الكلام»، تفتازانى رساله‌اى است مشهور از تفتازانى در منطق و كلام به زبان عربى كه تفتازانى آن را در 789ق، به پایان رسانده است. اين رساله با همه فشردگى و اختصار، از متون معتبر در حوزه‌هاى آموزشى قديم بوده، و بر آن شرح‌ها و حواشى فراوان نوشته شده است. وى تهذيب را براى پسرش نوشته و ازاين‌رو از ابتدا، نگارش آن به قصد تعليم بوده است. نام كامل اين رساله «غاية تهذيب الكلام في تحرير المنطق و الكلام و تقريب المرام من تقرير عقايد الإسلام» بوده و تفتازانى در آغاز كتاب، آن را راهنمايى براى طالبان حقيقت و آگاهى معرفى كرده است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 همان]</ref> | ||
ديگر ويژگى مهم تهذيب همراهى دو موضوع منطق و كلام است كه بايد آن را از پيامدهاى توجه متكلمان به منطق و فلسفه دانست؛ چراكه در اين دوره، برخلاف سنت كلامى متقدم، جايگاه منطق و تا حدودى فلسفه [[ارسطو]]يى تثبيت شده بود. پيش از تفتازانى، همنشينى علم كلام با مباحث امور عامه فلسفى در متن واحد سابقه داشته است كه از آن جمله مى‌توان به «المحصل» [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدين رازى]]، «المقاصد» خود تفتازانى و «المواقف» قاضى عضدالدين ايجى اشاره كرد. بااين‌همه، بخش‌هاى فلسفى اين متون هيچ‌يك به‌عنوان اثر مستقل موردنظر نبوده‌اند. بنابراین كار تفتازانى را با توجه به تعليمى بودن اثر مى‌توان شيوه‌اى جديد و گواه اين دانست كه از ديدگاه او، منطق ابزارى معتبر و كارآمد براى همه كسانى است كه قدم در راه | ديگر ويژگى مهم تهذيب همراهى دو موضوع منطق و كلام است كه بايد آن را از پيامدهاى توجه متكلمان به منطق و فلسفه دانست؛ چراكه در اين دوره، برخلاف سنت كلامى متقدم، جايگاه منطق و تا حدودى فلسفه [[ارسطو]]يى تثبيت شده بود. پيش از تفتازانى، همنشينى علم كلام با مباحث امور عامه فلسفى در متن واحد سابقه داشته است كه از آن جمله مى‌توان به «المحصل» [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدين رازى]]، «المقاصد» خود تفتازانى و «المواقف» قاضى عضدالدين ايجى اشاره كرد. بااين‌همه، بخش‌هاى فلسفى اين متون هيچ‌يك به‌عنوان اثر مستقل موردنظر نبوده‌اند. بنابراین كار تفتازانى را با توجه به تعليمى بودن اثر مى‌توان شيوه‌اى جديد و گواه اين دانست كه از ديدگاه او، منطق ابزارى معتبر و كارآمد براى همه كسانى است كه قدم در راه يادگیرى روش‌هاى استدلالى و جدلى علم كلام مى‌نهند. وجود اين ديدگاه درباره نسبت منطق با كلام موجب مى‌شده است كه در برخى تحريرهاى آموزشى ديگر، كليات اين دو رشته را در متن واحدى بگنجانند؛ چنان‌كه دو اثر مجزاى «تجريد المنطق» و «تجريد الكلام» از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] (متوفای 672ق) در منظومه‌اى واحد تلخيص شده‌اند.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 همان]</ref> | ||
«تهذيب المنطق»، به لحاظ شيوه تأليف، از آن‌گونه كتاب‌هاى منطقى بشمار مى‌آيد كه ساختارى دو بخشى شامل معرف و حجت يا تصور و تصديق دارند. اين روش تدوين را نخست [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در بخش منطق كتاب «الإشارات و التنبيهات» به كار گرفته است. پس از آن و پيش از تفتازانى، آثار ديگرى چون «مطالع» ارموى و «الشمسيه» نجم‌الدين كاتبى نيز با همين سياق تأليف شده‌اند و تأثير آنها را بر «تهذيب المنطق» در ترتيب و محتواى مطالب مى‌توان مشاهده كرد. تفتازانى از آنجا كه نظام دو بخشى را براى تدوين كتابش انتخاب كرده است، مقدمه را با تقسيم علم به حصولى و حضورى مى‌آغازد و سپس از مفهوم تصور و تصديق براى توضيح چيستى علم منطق استفاده مى‌كند و آنگاه مباحث منطقى تهذيب را در دو مقصد كلى تصورات و تصديقات، در 11 فصل، سامان مى‌دهد كه با مبحث الفاظ آغاز مى‌شود و به روش آثار مشابه با فصل جداگانه‌اى در صناعات خمس پایان مى‌يابد. وى خاتمه‌اى نيز مشتمل بر رئوس ثمانيه بر كتاب افزوده است كه در اين بخش از اجزاى علوم و مبادى آنها ياد مى‌كند و مقدمات روش‌شناختى عام را براى دانش‌هاى مختلف توضيح مى‌دهد.<ref>همان</ref> | «تهذيب المنطق»، به لحاظ شيوه تأليف، از آن‌گونه كتاب‌هاى منطقى بشمار مى‌آيد كه ساختارى دو بخشى شامل معرف و حجت يا تصور و تصديق دارند. اين روش تدوين را نخست [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در بخش منطق كتاب «الإشارات و التنبيهات» به كار گرفته است. پس از آن و پيش از تفتازانى، آثار ديگرى چون «مطالع» ارموى و «الشمسيه» نجم‌الدين كاتبى نيز با همين سياق تأليف شده‌اند و تأثير آنها را بر «تهذيب المنطق» در ترتيب و محتواى مطالب مى‌توان مشاهده كرد. تفتازانى از آنجا كه نظام دو بخشى را براى تدوين كتابش انتخاب كرده است، مقدمه را با تقسيم علم به حصولى و حضورى مى‌آغازد و سپس از مفهوم تصور و تصديق براى توضيح چيستى علم منطق استفاده مى‌كند و آنگاه مباحث منطقى تهذيب را در دو مقصد كلى تصورات و تصديقات، در 11 فصل، سامان مى‌دهد كه با مبحث الفاظ آغاز مى‌شود و به روش آثار مشابه با فصل جداگانه‌اى در صناعات خمس پایان مى‌يابد. وى خاتمه‌اى نيز مشتمل بر رئوس ثمانيه بر كتاب افزوده است كه در اين بخش از اجزاى علوم و مبادى آنها ياد مى‌كند و مقدمات روش‌شناختى عام را براى دانش‌هاى مختلف توضيح مى‌دهد.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 همان]</ref> | ||
برخى از حاشيه‌ها و شرح‌هاى «تهذيب المنطق» به حدى اهميت يافته‌اند كه بر خود آنها با چند واسطه نيز | برخى از حاشيه‌ها و شرح‌هاى «تهذيب المنطق» به حدى اهميت يافته‌اند كه بر خود آنها با چند واسطه نيز حاشيه‌هایى نوشته شده است. حاشيه ملا عبدالله يزدى از ديرباز، به‌ويژه در حوزه‌هاى علمى ایران و شبه قاره هند از متون درسى مهم بشمار مى‌رفته است. بر اين اثر نيز، حاشيه‌هاى فراوانى نوشته‌اند كه از آن ميان مى‌توان حاشيه‌هاى [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|عبدالرزاق لاهيجى]]، ميرزا محمدعلى قراچه‌داغى، ملا نظرعلى گیلانى و ميرزا عليرضا تجلى را نام برد. حاشيه ملا عبدالله بارها همراه برخى از حواشى آن به چاپ رسيده است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 همان]</ref> | ||
ويژگى‌هاى كتاب را مى‌توان اين‌گونه خلاصه نمود: | ويژگى‌هاى كتاب را مى‌توان اين‌گونه خلاصه نمود: | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
#اين كتاب با نسخه‌هاى قديمى متعددى مقابله و تصحيح شده و به اختلاف نسخ اشاره شده است. | #اين كتاب با نسخه‌هاى قديمى متعددى مقابله و تصحيح شده و به اختلاف نسخ اشاره شده است. | ||
#برخى كلمات كه ممكن است بر مبتدى دشوار باشد توضيح داده شده و مطالبى با عنوان توضيح در داخل پرانتز آمده است. | #برخى كلمات كه ممكن است بر مبتدى دشوار باشد توضيح داده شده و مطالبى با عنوان توضيح در داخل پرانتز آمده است. | ||
#از آنجا كه برخى از تعليقات حاشيه ملا عبدالله يزدى به زبان | #از آنجا كه برخى از تعليقات حاشيه ملا عبدالله يزدى به زبان فارسی بوده و بعضى در حل معضلات كتاب دخيل بوده، لذا پس از ترجمه در بخش تعليقات كتاب آمده است. | ||
#در ذيل هر تعليقه، نام صاحب آن با اشاره به عنوان تعليقه در داخل پرانتز ذكر شده، مگر اينكه تعليقات از خود شارح باشد. | #در ذيل هر تعليقه، نام صاحب آن با اشاره به عنوان تعليقه در داخل پرانتز ذكر شده، مگر اينكه تعليقات از خود شارح باشد. | ||
#تعليقات خود كتاب «التهذيب» در پاورقى اثر آمده، اما تعليقات علما بر حاشيه (شرح) در آخر كتاب آمده است.<ref>مقدمه ناشر، ص3 - 4</ref> | #تعليقات خود كتاب «التهذيب» در پاورقى اثر آمده، اما تعليقات علما بر حاشيه (شرح) در آخر كتاب آمده است.<ref>مقدمه ناشر، ص3 - 4</ref> | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | |||
#مقدمه و متن كتاب. | |||
#[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3037 بجنوردى، سيد كاظم و همكاران، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد 15، چاپ اول، مركز دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، تهران، 1387]. | |||
{{منطق}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||