۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الوافية في أصول الفقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد'
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''الوافية في أصول الفقه'''، به زبان عربى، اثر [[تونی، عبدالله بن محمد|فاضل تونى]]، ملا عبدالله بن محمد تونى بشروى خراسانى (متوفاى 1071ق)، است. | '''الوافية في أصول الفقه'''، به زبان عربى، اثر [[تونی، عبدالله بن محمد|فاضل تونى]]، ملا عبدالله بن محمد تونى بشروى خراسانى (متوفاى 1071ق)، است. | ||
آن‌طور كه | آن‌طور كه سيدخوانسارى در «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» و [[آقا بزرگ تهرانى]] در «الذريعة» آورده‌اند، تاريخ تأليف كتاب، سال 1059ق، است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
# احاطه كامل مؤلف آن، بر نظريات علماى اهل تسنن و نقل قول مستقيم از كتب آنان. | # احاطه كامل مؤلف آن، بر نظريات علماى اهل تسنن و نقل قول مستقيم از كتب آنان. | ||
# توجه به جنبه كاربردى مباحث اصولى. | # توجه به جنبه كاربردى مباحث اصولى. | ||
# ياد كردن از بزرگان فن با الفاظى احترام‌آميز، نظير الفاضل الورع مولانا أحمد الأردبيلي، أفضل العلماء و صدر الحكماء نصير الحق و الشريعة و معين الفرقة الناجية بالبراهين العقليّة و النقلية | # ياد كردن از بزرگان فن با الفاظى احترام‌آميز، نظير الفاضل الورع مولانا أحمد الأردبيلي، أفضل العلماء و صدر الحكماء نصير الحق و الشريعة و معين الفرقة الناجية بالبراهين العقليّة و النقلية السيدالأجل المرتضى، الشيخ الفقيه بهاء الملّة و‌الدين الفاضل المدقق محمد بن إدريس، رئيس المحدثين [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] و... | ||
# متن روان و طراوت بيان. | # متن روان و طراوت بيان. | ||
# مطرح نكردن پاره‌اى از مباحث اصولى به دليل كم‌فايده بودن. | # مطرح نكردن پاره‌اى از مباحث اصولى به دليل كم‌فايده بودن. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
اين كتاب، مورد توجه علماى اصولى قرار گرفته و شروح متعددى بر آن نگاشته شده است. در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] جلد 6 صفحات 230 تا 232 و هم‌چنين جلد 14 صفحات 166 تا 168، نام اين شروح آمده است. | اين كتاب، مورد توجه علماى اصولى قرار گرفته و شروح متعددى بر آن نگاشته شده است. در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] جلد 6 صفحات 230 تا 232 و هم‌چنين جلد 14 صفحات 166 تا 168، نام اين شروح آمده است. | ||
از مهم‌ترين اين شروح مى‌توان به شرح | از مهم‌ترين اين شروح مى‌توان به شرح سيدصدرالدين، محمد بن باقر رضوى قمى (متوفاى بين 1150 تا 1160ق)، اشاره كرد. | ||
شرح ديگر، شرح [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی| | شرح ديگر، شرح [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيدبحر العلوم]]، محمد مهدى بن سيدمرتضى طباطبايى بروجردى (متوفاى 1212ق) است. | ||
از شروح معتبر ديگر، شرح الوافية است كه | از شروح معتبر ديگر، شرح الوافية است كه سيدجواد يا سيدمحمد جواد بن حسين عاملى، صاحب [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] (متوفاى 1266ق) آن را نگاشته و در آخر متاجر [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] چاپ شده است. | ||
الوافي، تأليف محقق كاظمى، | الوافي، تأليف محقق كاظمى، سيدمحسن اعرجى، صاحب كتاب المحصول في الأصول(متوفاى 1227ق) نيز از شروح مهم الوافية است. | ||
== نسخه‌شناسى == | == نسخه‌شناسى == | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
نسخه‌هاى خطى زيادى از اين كتاب وجود دارد، نظير نسخه‌هايى كه در كتاب‌خانه خوانسارى و كتاب‌خانه [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] معروف در سامراء موجود است و نسخه شيخ هادى کاشفالغطاء كه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]ذكر شده‌اند. | نسخه‌هاى خطى زيادى از اين كتاب وجود دارد، نظير نسخه‌هايى كه در كتاب‌خانه خوانسارى و كتاب‌خانه [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] معروف در سامراء موجود است و نسخه شيخ هادى کاشفالغطاء كه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]ذكر شده‌اند. | ||
نسخه‌هاى وافيه در بين طلاب، متداول و معمول بوده است، بنا بر اين، كتاب، از نظر تطبيق با نسخه اصلى از اعتبار خوبى برخوردار است. علاوه بر اينكه وافيه‌اى كه مجمع الفكر الإسلامي در سال 1415 منتشر كرده و به وسيله | نسخه‌هاى وافيه در بين طلاب، متداول و معمول بوده است، بنا بر اين، كتاب، از نظر تطبيق با نسخه اصلى از اعتبار خوبى برخوردار است. علاوه بر اينكه وافيه‌اى كه مجمع الفكر الإسلامي در سال 1415 منتشر كرده و به وسيله سيدمحمدحسین رضوى كشميرى تحقيق و تصحيح شده است، با توجه به نسخه‌هايى است كه در صفحه 239 كتاب معرفى شده‌اند كه يكى از اين نسخه‌ها به وسيله محمد بن موسى حسينى تونى در سال 1121ق، نگاشته شده كه به وفات مصنف نزدیک مى‌باشد. | ||