۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'شريك ' به 'شریک ') |
||
خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
كتاب الصلح: | كتاب الصلح: | ||
[[شهيد اول]] صلح را عقد جايزى مىداند كه البته با اقرار يا انكار بر شخص جايز مىباشد و الاّ عقدى است لازم. كتاب الشركه: | [[شهيد اول]] صلح را عقد جايزى مىداند كه البته با اقرار يا انكار بر شخص جايز مىباشد و الاّ عقدى است لازم. كتاب الشركه: شریک شدن افراد با همديگر دلايلى دارد كه بعد از تعريف و تبيين جوانب آن مورد بررسى قرار گرفتهاند. مضاربه: در اختيار ديگرى گذاشتن مال است به شرط آنكه سهمى از سود را براى خود بردارد. وديعه: نايب گرفتن در حفظ است. عاريه: به امانت گرفتن چيزى جهت استفاده صحيح از آن است. | ||
مزارعه: | مزارعه: | ||
در اختيار ديگرى گذاشتن زمين براى كشت و زرع كه در سودش سهيم باشد. مساقات: آبيارى زمين براى بهرهمندى از سود حاصل از آن. اجاره: به دست آوردن منفعت چيزى در مقابل پرداخت عوض. وكالت: به معنى نايب گرفتن براى تصرف مىباشد. شفعه: استحقاق يك | در اختيار ديگرى گذاشتن زمين براى كشت و زرع كه در سودش سهيم باشد. مساقات: آبيارى زمين براى بهرهمندى از سود حاصل از آن. اجاره: به دست آوردن منفعت چيزى در مقابل پرداخت عوض. وكالت: به معنى نايب گرفتن براى تصرف مىباشد. شفعه: استحقاق يك شریک را نسبت به حصه فروخته شده در شركتش، شفعه مىگويند. سبق و رمايه: عقدى شرعى است كه براى تمرينهاى نظامى به درد مىخورد. جعاله: مالى است كه در مقابل عملى خاص پرداخت مىشود. كتابهاى بعدى كه در صدر مقاله آمد نيز يكى پس از ديگرى آمده است. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== |
ویرایش