۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'دعاي' به 'دعای') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
كتاب، داراى بار انتقادى - اجتماعى است و در پوشش لطيفه و حكايت، آسيبپذيرترين نقاط نابسامانىهاى روزگار را مورد حمله قرار داده است. اين حكايتها كه بعضا در كتب ادب تكرار شده و به ادب فارسى هم راه يافته است، في الواقع ثروت مشترك ادب اسلامى است. اين اثر، بيش از همه رنگ و بوى آثار [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] را دارد. | كتاب، داراى بار انتقادى - اجتماعى است و در پوشش لطيفه و حكايت، آسيبپذيرترين نقاط نابسامانىهاى روزگار را مورد حمله قرار داده است. اين حكايتها كه بعضا در كتب ادب تكرار شده و به ادب فارسى هم راه يافته است، في الواقع ثروت مشترك ادب اسلامى است. اين اثر، بيش از همه رنگ و بوى آثار [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] را دارد. | ||
ابوحيان در «البصائر و الذخائر» نسبت به صوفيه، نظر انتقادآميز دارد و در عين حال، علاقه نشان مىدهد. انتقادش به تندروىهاى اعتقادى بعضى صوفيان يا صوفىنمايان است، ولى | ابوحيان در «البصائر و الذخائر» نسبت به صوفيه، نظر انتقادآميز دارد و در عين حال، علاقه نشان مىدهد. انتقادش به تندروىهاى اعتقادى بعضى صوفيان يا صوفىنمايان است، ولى پرمدعایى عوام متصوفه را به مسخره مىگيرد كه اگر هر چه دارى براى يكىشان خرج كنى، مىگويد: تو كى هستى؟ اين همه را به تو امر كردهاند. | ||
در اين كتاب، بر قضيه بداء و تقيه و غيبت ايراد مىگيرد و همچون زيديه قديم براى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بين صحابه، موقعيت خاصى قايل است. | در اين كتاب، بر قضيه بداء و تقيه و غيبت ايراد مىگيرد و همچون زيديه قديم براى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بين صحابه، موقعيت خاصى قايل است. |
ویرایش